Liber, Caput

 1       II, X    |       induant et ad praedestinatum supplicium secum trahant, siue homines
 2       II, XXIV |          haruspex uoluerit capitis supplicium subiturus, nisi ea, quae
 3       IV, XXVI |            qui populo spectante ad supplicium duci iussus est, numinibus
 4     VIII, XIX  |            et ei, qui hoc fecerit, supplicium constitutum? Postremo Apuleius
 5     XIII, IV   |            fit iusti meritum etiam supplicium peccatoris. Tunc enim mors
 6      XIV, XXIV |           peccatum corruptionisque supplicium ad propagandam prolem sine
 7       XV, I    |           cum Deo, altera aeternum supplicium subire cum diabolo. Sed
 8       XV, VI   | disseruimus, primae inoboedientiae supplicium, et ideo non natura, sed
 9      XVI, XI   |            istam non peruenit tale supplicium? ~Sed adhuc illud mouet,
10      XVI, XXX  |      licentiam. Verum et hoc eorum supplicium specimen futuri iudicii
11      XIX, IX   |          aeternum cum eis habitura supplicium. Ex eorum quippe sacris
12       XX, V    |            Et ibunt, inquit, hi in supplicium aeternum, iusti autem in
13       XX, XII  |      extremum putandum est id esse supplicium, quod erit, cum dicetur:
14       XX, XII  |      comedentem: neque hoc ultimum supplicium erit impiorum, sed illud
15       XX, XVI  |      dictum est: Sic ibunt isti in supplicium aeternum; sequitur ut explicet,
16      XXI, I    |         altera diaboli, cuius modi supplicium sit futurum diaboli et omnium
17      XXI, I    |           illud: Sic ibunt isti in supplicium aeternum, iusti autem in
18      XXI, XI   |           quae perbreuis est, eius supplicium leges aestimant et non quod
19      XXI, XXIII|  sempiternum daemonum futurum esse supplicium? Si enim quibus dicetur:
20      XXI, XXIII|          Deinde quale est aeternum supplicium pro igne diuturni temporis
21      XXI, XXIII|       complexus: Sic ibunt isti in supplicium aeternum, iusti autem in
22      XXI, XXIII|        pari enim relata sunt, hinc supplicium aeternum, inde uita aeterna.
23      XXI, XXIII|            aeterna sine fine erit, supplicium aeternum finem habebit"
24      XXI, XXIII|          sanctorum sine fine erit, supplicium quoque aeternum quibus erit
25      XXI, XXIV |            eius, et ierint isti in supplicium aeternum, iusti autem in
26      XXI, XXIV |      dicere cuiquam eorum aeternum supplicium non futurum, quo Deus ituros
27      XXI, XXIV |        futurum, quo Deus ituros in supplicium dixit aeternum, et per huius
28      XXI, XXIV |        aeternum, et: ibunt isti in supplicium aeternum, et: Cruciabuntur
29      XXI, XXVI |           igne saluabitur, quia in supplicium aeternum ibunt illi omnes,
30      XXI, XXVII|          alios in regnum, alios in supplicium mittat aeternum. Vt autem
31     XXII, XXIV |           duo sunt, peccatum atque supplicium; in originali bono alia
32     XXII, XXIV |             de iudicio Dei, id est supplicium, iam satis diximus. Nunc