Liber, Caput

 1     VIII, X     |     studium sapientiae uel ipsam sapientiam profiteri. Cauet eos tamen,
 2     VIII, XVI   |     dicit, adnumeraret uirtutem, sapientiam, felicitatem et haec eos
 3     VIII, XXI   | terraeque contiguus. O mirabilem sapientiam! Quid aliud de diis isti
 4       IX, IV    |      Stoici, quia nequaquam eius sapientiam, qua utique sapiens est,
 5       IX, VIII  |           quo uolunt homines per sapientiam peruenire, in eis adfirmauit
 6       IX, VIII  |       cum hominibus qualemcumque sapientiam putarentur habere communem.
 7        X, XI    |        eos uideri dicit coluisse sapientiam; illa etiam ipsa numina,
 8        X, XXVIII|     Christum Dei uirtutem et Dei sapientiam cognouisses nec ab eius
 9        X, XXVIII|   opprobrium, excelsam uidelicet sapientiam spretis atque abiectis infimis
10        X, XXVIII|   ueraciter praedixerunt: Perdam sapientiam sapientium et prudentiam
11        X, XXVIII|         Nonne stultam fecit Deus sapientiam huius mundi? Nam quoniam
12        X, XXVIII|          non cognouit mundus per sapientiam Deum, placuit Deo per stultitiam
13        X, XXVIII|    Iudaei signa petunt et Graeci sapientiam quaerunt; nos autem, inquit,
14        X, XXVIII|     Christum Dei uirtutem et Dei sapientiam; quoniam stultum Dei sapientius
15       XI, X     |          siue feruorem aut anima sapientiam. Nihil enim horum est id
16       XI, XXIV  |         genuerit Verbum, hoc est sapientiam, per quam facta sunt omnia,
17       XI, XXV   |          nostram nos genuissemus sapientiam nec eam doctrina, id est
18      XII, XIV   |     inmortalem animam, etiam cum sapientiam perceperit, liberare non
19      XII, XXI   |       per ueram religionem atque sapientiam expiata atque finita ita
20      XII, XXIV  |     arbitrantur, qui uirtutem ac sapientiam Dei, qua nouit et potest
21     XIII, XXI   |      ipsam bonorum omnium matrem sapientiam et lignum scientiae boni
22       XV, XXIII |  interierunt, quia non habuerunt sapientiam, perierunt propter inconsiderantiam. ~
23      XVI, VIII  |         ex hominibus nasci, eius sapientiam, qua naturam fingit humanam,
24     XVII, XX    |   intellegi ab eis, qui Christum sapientiam Dei esse nouerunt: Sapientia
25     XVII, XX    |         Hic certe agnoscimus Dei sapientiam, hoc est Verbum Patri coaeternum,
26    XVIII, XXXI  |       aduersantur, exercent eius sapientiam; ut autem etiam inimici
27      XIX, VI    |         Si enim secundum istorum sapientiam elegerit ex hac uita fugere
28      XIX, X     |        in animo, qui sanatur per sapientiam, uerum etiam in corpore,
29       XX, V     |          a finibus terrae audire sapientiam Salomonis, et ecce plus
30       XX, XXIV  |      culpatur: cur non similiter sapientiam tamquam stultitiam culpat
31       XX, XXIV  |     propterea dii eorum Hebraeam sapientiam laudauerint, quia istum
32     XXII, XXIV  |           qua capacitate hauriat sapientiam uirtutibusque sit praedita,