Liber, Caput

 1        I, Pr    |      mobilitate nutantia non humano usurpata fastu, sed diuina
 2        I, XV    |   cultu prohibito has generi humano clades isti opinantur infligi.
 3       II, VIII  |   quae scriptitantur legibus humano consilio promulgatis? Adulterum
 4      III, XIV   |     miseratus est? Quaeso ab humano impetremus affectu, ut femina
 5       IV, III   |    ciuili uel hostili, tamen humano cum tenebroso timore et
 6        V, I     |  ciuitas decreuisset, genere humano decernente fuerat euertenda.
 7        V, XII   |      melior est uirtus, quae humano testimonio contenta non
 8        V, XIX   |   iudicio autem non aperitur humano. Quidquid enim fecerit ad
 9      VII, III   |   dea Pecunia? cum in genere humano plures alliciat auaritia
10      VII, V     |   animus, qui est in corpore humano, simillimus est inmortalis
11     VIII, XIX   |   quod haec maleficia generi humano perniciosa esse non dubium
12        X, XXXI  |  credimus de his rebus, quas humano ingenio peruestigare non
13        X, XXXII |  mittentis consilium non est humano ingenio penetrabile. Quod
14        X, XXXII |   nuntiantur, numquam generi humano defuit, nemo liberatus est,
15      XII, XXVIII| fuisse existimemus in genere humano societates tamquam ciuitates
16      XIV, IX    |    cum uoluit suscepit animo humano, ut cum uoluit factus est
17      XIV, XX    |   sub pallio gereretur, quam humano premente conspectu potuisse
18      XIV, XXVI  |      etiam ex damnato genere humano suae ciuitatis impleret,
19       XV, I     |       sic in uniuerso genere humano, cum primum duae istae coeperunt
20       XV, IV    |    quando est et ipsa in suo humano genere melior. Concupiscit
21       XV, XVI   |   sociale diffunderet. ~Quod humano genere crescente et multiplicato
22       XV, XXII  |   uoluntatis arbitrio genere humano progrediente atque crescente
23      XVI, VII   |  quidem multiplicatio genere humano ad insulas inhabitandas
24      XVI, VIII  |       ita in uniuerso genere humano quaedam monstra sint gentium.
25      XVI, XI    |  gentibus, quae lingua prius humano generi non inmerito creditur
26    XVIII, I     |   sed ambae utique in genere humano, sicut ab initio, simul
27    XVIII, XVIII | accidisse, ut accepto ueneno humano animo permanente asinus
28      XXI, XVII  |  aliter istorum misericordia humano errat affectu, qui hominum
29      XXI, XXIV  |     eis orat, quos in genere humano habet inimicos, quia tempus
30      XXI, XXVI  |  aliena sunt nomina pietatis humano more carnaliter diligendo
31     XXII, XXIV  |    fuerunt; non tamen generi humano abstulit semel datam primis
32     XXII, XXIV  |     regnique donantur, nonne humano ingenio tot tantaeque artes