Liber, Caput

 1        I, Pr    |   scriptura populi sui sententiam diuinae legis aperuit, qua dictum
 2        I, I     |           sunt, illi prouidentiae diuinae tribuere, quae solet corruptos
 3        I, VIII  |    corripit malos. Placuit quippe diuinae prouidentiae praeparare
 4        I, XIX   |       deuient ab auctoriate legis diuinae, cum male deuitant offensionem
 5        I, XXVIII|     peccantibus non consensistis, diuinae gratiae, ne amitteretur,
 6       II, XXIX  |       adfuit, sed occulto iudicio diuinae prouidentiae uera religio
 7      III, IV    |         modo animus humanus uelut diuinae stirpis fiduciam gerens
 8       VI, IV    |           postea de diuinis, quia diuinae istae ab hominibus institutae
 9       VI, IV    |   confitens, quod etiam istae res diuinae, sicut pictura, sicut structura,
10       VI, VI    |       cernis quidem quam sint res diuinae ab humanis nugis atque mendaciis
11       VI, VI    |         talibus maiestati indigna diuinae et ridicula detestabilia
12       VI, VII   |    amplissimam adepta pecuniam ne diuinae mercedi uideretur ingrata,
13       VI, IX    |         scurrilitati mimicae quam diuinae consonant dignitati? Si
14     VIII, II    |        potuerit; nec ipse aliquid diuinae menti in his rerum operibus
15     VIII, II    |    fierent; sed eum esse compotem diuinae rationis, sine qua nihil
16     VIII, XXIV  |            quod instituit a cultu diuinae religionis auersio, abstulit
17     VIII, XXIV  |          et incredulis et a cultu diuinae religionis auersis esse
18     VIII, XXVI  |          et incredulis et a cultu diuinae religionis auersis esse
19        X, III   |         pro Deo. Illi enim potius diuinae sententiae suffragatur et
20        X, XV    |                    XV] Sic itaque diuinae prouidentiae placuit ordinare
21        X, XXXI  |           non habebit. Quapropter diuinae auctoritati humana cedat
22      XII, XXI   |          quae non esset inprouisa diuinae prouidentiae, ut hanc quoque
23      XII, XXIV  | corporalibus causis quam operibus diuinae mentis adsignent. ~
24      XII, XXVIII|      autem sub tanta gubernatione diuinae prouidentiae, quamuis eius
25      XIV, XI    |          seductus? Sed inexpertus diuinae seueritatis in eo falli
26      XIV, XXVII |        Dei, nec tamen ideo ab his diuinae gratiae beneficiis sibi
27       XV, VII   |          fratre etiam post uerbum diuinae admonitionis impleuit? Nam
28      XVI, II    |           Haec scripturae secreta diuinae indagamus, ut possumus,
29      XVI, XXIX  |      fuisse uisibilem. Est quidem diuinae potestatis et inuisibilis,
30     XVII, VIII  |     futurorum. Nam praeter libros diuinae historiae, ubi regnasse
31      XXI, IX    |          et ideo tacitum in illis diuinae scripturae uerbis animi
32      XXI, XVIII |         absconditam misericordiae diuinae tam multam secretamque dulcedinem?