Liber, Caput

 1       II, XXVI | corrigantur. Vbi et quando sacrati Caelestis audiebant castitatis praecepta,
 2        V, I    |            Deo relinquitur, quibus caelestis necessitas adhibetur, cum
 3     VIII, XXIII|    delerentur, quorum obseruatione caelestis similitudo custodiretur
 4     VIII, XXIV |    rationalesque creaturas sanctae caelestis habitationis siue sedes
 5       XI, I    |    ciuitatum, terrenae scilicet et caelestis, quas in hoc interim saeculo
 6     XIII, XXIII|         Tunc iam non terrenus, sed caelestis homo erit; non quia corpus,
 7     XIII, XXIII|           tales et terreni; qualis caelestis, tales et caelestes. Et
 8     XIII, XXIII|   generatio; sed induemus imaginem caelestis hominis gratia indulgentiae
 9     XIII, XXIV |        tales et terreni, et qualis caelestis, tales et caelestes. Et
10      XIV, III  |          Igneus est ollis uigor et caelestis origo ~Seminibus, quantum
11      XIV, XI   |            istum caliginosum aerem caelestis inuisibilis uisibilisque
12       XV, II   |           terrenae ciuitatis imago caelestis ciuitatis effecta est, non
13       XV, II   |            peccato uitiata natura, caelestis uero ciuitatis ciues parit
14       XV, VI   |          uobis faciet Pater uester caelestis, si non dimiseritis unusquisque
15       XV, XV   |       notare ante diluuium, sed in caelestis maluit, tamquam essent memoria
16       XV, XVI  |            generatione tantummodo, caelestis autem etiam regeneratione
17       XV, XXVII|       secundum hominem uiuentis et caelestis secundum Deum, post diluuium
18      XVI, III  |    utriusque, terrenae scilicet et caelestis, per tempora procursus ostenditur.
19     XVII, III  |          historiam contigerunt, et caelestis Hierusalem figurae fuerunt.
20     XVII, X    |           temporaria, regnum autem caelestis Hierusalem, cuius erant
21     XVII, XII  |            Salomonis apparuit, sed caelestis ac spiritalis esset fideliter
22     XVII, XX   |         terrena Hierusalem, filius caelestis Hierusalem, diuino multum
23    XVIII, II   |    utriusque, terrenae scilicet et caelestis, huic operi oportet inserere,
24    XVIII, XXXI |      quisnam sit duarum ciuitatum, caelestis atque terrenae, ab initio
25    XVIII, XXXI |         seruiret; illa autem, quae caelestis peregrinatur in terra, falsos
26      XIX, I    |    utriusque, terrenae scilicet et caelestis, debitis finibus deinceps
27      XIX, XIII |   oboediendi concordia ciuium, pax caelestis ciuitatis ordinatissima
28      XIX, XVII |          uoluntatum. Ciuitas autem caelestis uel potius pars eius, quae
29      XIX, XVII |           et ad alios alia cetera; caelestis autem ciuitas <cum&lg unum
30      XIX, XVII |   adiutorio propulsaret. Haec ergo caelestis ciuitas dum peregrinatur
31      XIX, XVII |         impedit. Vtitur ergo etiam caelestis ciuitas in hac sua peregrinatione
32       XX, XVII |           ciuitas dicitur, quoniam caelestis est gratia, qua Deus eam