Liber, Caput

 1        I, I    |        confugerunt, ut temporali luce fruerentur. ~
 2        I, XXII |    inuoluitur, prae conscientiae luce ac puritate contemnere.
 3        I, XXXII|  constitui prohibebat. Si aliqua luce mentis animum corpori praeponitis,
 4        V, IX   |        negat et omnem prophetiam luce clariorem conatur euertere
 5        V, XIII |        peste dissimulet, ubi eam luce clarius confitetur. Cum
 6     VIII, VIII |          amico amicus, sed sicut luce oculus, si aliquid ab his
 7       IX, XVI  |         uidere sufficiat, quorum luce terra, quantum sufficit,
 8        X, XI   |     ipsis caelestibus et siderea luce fulgentibus, nec sine effectu,
 9       XI, I    | incommutabili omnibusque communi luce priuati et ob hoc ad quandam
10       XI, IX   |         et incomposita nondumque luce facta utique tenebrae fuerint
11       XI, IX   |         est lux, si recte in hac luce creatio intellegitur angelorum,
12       XI, IX   |     unigenitum Dei filium; ut ea luce inluminati, qua creati,
13       XI, X    |         Neque enim si aer infusa luce numquam deseratur, ideo
14       XI, X    |    inluminari animam incorpoream luce incorporea simplicis sapientiae
15       XI, X    |         inluminatur aeris corpus luce corporea; et sicut aer tenebrescit
16       XI, X    |       sicut aer tenebrescit ista luce desertus (nam nihil sunt
17       XI, X    |         tenebrae quam aer carens luce), ita tenebrescere animam
18       XI, X    |   tenebrescere animam sapientiae luce priuatam. ~Secundum hoc
19       XI, XIII |           qui sua prauitate illa luce priuati sunt, consequenti
20       XI, XIX  |    malorum angelorum auersorum a luce iustitiae taeterrimas mentes,
21       XI, XX   |    tenebras noctem, ne simul cum luce etiam talibus tenebris testimonium
22       XI, XXII |         incommutabilis ueritatis luce priuari, non Dei partem
23      XII, XVI  |        est, ne sit absurdum et a luce ueritatis alienum mortalem
24      XII, XXI  |   miseros aut in tanta ueritatis luce nesciamus aut in summa felicitatis
25     XIII, XVI  |     istos luminum siue orbiculos luce corporea super terras seu
26      XIV, XVIII|   eloquii", omnia recte facta in luce se conlocari uolunt, id
27       XV, II   |         transiturae erant umbrae luce ueniente, ideo dixit libera
28     XVII, IV   |          Tantumne mens hominum a luce ueritatis auersa est, ut
29      XIX, XXIII|  disputatione mea ponere, quibus luce clarius apparet nulli omnino
30       XX, XVII |       sed nec dolor ullus, tanta luce dicta sunt de saeculo futuro
31       XX, XXIV |           facem ducens multa cum luce cucurrit, et Idaea se condidit