Liber, Caput

 1        I, XXXII|          ista nescitis et qui uos scire dissimulatis, aduertite,
 2       IV, XXII |          ita dicit nihil prodesse scire deum esse Aesculapium, si
 3       IV, XXII |           enim poterimus, inquit, scire quem cuiusque causa deum
 4       IV, XXXI |         uera, quae non modo uulgo scire non sit utile, sed etiam,
 5        V, VIII |    ueracissime creditur et cuncta scire antequam fiant et nihil
 6        V, IX   |      impios et Deum dicimus omnia scire antequam fiant, et uoluntate
 7      VII, XVII |        est enim haec opinari, dei scire." Rerum igitur non conprehensarum
 8      VII, XXXIV|         perdere auderet. Ita quod scire neminem uoluit, ne homines
 9      VII, XXXV |           quas praeter se neminem scire uoluit. Itaque eas seorsum
10     VIII, III  |      tamen inperitorum stultitiam scire se aliquid opinantium etiam
11        X, XI   |        deditum et aliqua magna se scire opinantem non superba quasi
12        X, XXX  |     etiamsi uerum esset, quid hoc scire prodesset, nisi forte inde
13       XI, III  |         quoniam nostro testimonio scire non possumus, de his alios
14      XII, VI   | uoluntatem malam res quae fecerit scire uolentibus, si bene intueantur,
15      XII, VII  |       priuatione. Nemo ergo ex me scire quaerat, quod me nescire
16      XII, XVI  |       recolo: Quis hominum potest scire consilium Dei, aut quis
17      XII, XVI  |           id, quod creator noster scire nos uoluit; illa uero, quae
18      XII, XVI  |        sapientioribus in hac uita scire permisit uel omnino perfectis
19      XII, XIX  |          praescire ut faciat, uel scire cum fecerit? cuius sapientia
20      XIV, XXIV |           qui rem mirabilem coram scire cupiebant), ad imitatas
21     XVII, IV   |         gloriatur, intellegere et scire Dominum et facere iudicium
22     XVII, IV   |         gloriatur, intellegere et scire Dominum et facere iudicium
23    XVIII, XXXI |        atque ait: Non est uestrum scire tempora quae Pater posuit
24    XVIII, XXXI |          Non est, inquit, uestrum scire tempora, quae Pater posuit
25    XVIII, XXXI |         definire conamur, cum hoc scire non esse nostrum ex ore
26    XVIII, XXXI |        qui dicit: Non est uestrum scire tempora, quae Pater posuit
27      XIX, III  |   hominibus quid quisque senserit scire? ~
28       XX, XVI  |        parte futurus sit, hominem scire arbitror neminem, nisi forte
29       XX, XIX  |          tempore, scitis: quoniam scire illos dixit, aperte hoc
30     XXII, XXX  |       dictum est: Non est uestrum scire tempora, quae Pater posuit