Liber, Caput

 1       II, IV   |      respondetur, quod uoluntate propria quisque malus est. Quis
 2       II, XIV  | peregrina receperunt, paffim sua propria sacrauerunt. Quo modo igitur
 3       IV, III  |        subduntur, non nocet nisi propria iniquitas. Nam iustis quidquid
 4       IV, VIII |         potuerunt singulis rebus propria dispertientes officia numinum?
 5       IV, XXX  |          aut cum Gigantibus) sua propria bella gesserunt. Haec et
 6       VI, I    |  potestati tamquam dispertita et propria non ratione ueritatis, sed
 7       IX, XII  |       his agimus, quos in natura propria descripsit inter deos et
 8       IX, XIII |     summis atque infimis singula propria, dii corpus aetherium hominesque
 9        X, I    |       quidem non deberi nisi Deo propria quadam notione uerbi huius
10        X, XXX  |          animas semel ad corpora propria quam reuerti totiens ad
11        X, XXXII|       quae non suae cuique genti propria, sed uniuersis gentibus
12       XI, X    |        et Filii Spiritus sanctus propria quadam notione huius nominis
13      XII, I    |         omnium beatifico bono ad propria defluxerunt et habentes
14      XII, VI   |          et qualicumque suasioni propria uoluntate consenserit? Hanc
15      XII, VI   |   castitate deficere? Vnde, nisi propria uoluntate, ubi eadem fuerat
16      XII, IX   |    essent, tamen mali sunt (mala propria uoluntate, quam bona natura
17     XIII, II   |         desertae, quantulacumque propria uita, ex qua et inmortales
18     XIII, XIII |     anima libertate in peruersum propria delectata et Deo dedignata
19     XIII, XXIV |      beate uiuere poterat, tamen propria quadam, licet misera, uita
20      XIV, XV   |  nonnullae habent etiam uocabula propria, quaedam uero non habent.
21       XV, XXIII|      tuam, et Malachiel propheta propria quadam, id est proprie sibi
22      XVI, XXI  |          utique tropica est, non propria. Quo tamen modo, ut ceteris
23      XVI, XXIV |          semen tuum in terra non propria, et in seruitutem redigent
24      XVI, XXIV |          semen tuum in terra non propria, et in seruitutem redigent
25    XVIII, XVI  |        Troiam relinquentes et ad propria remeantes diuersis et horrendis
26    XVIII, XX   |   Siluius, ceteris subsecutis et propria nomina inponebantur et hoc
27    XVIII, XXXI |         mundo ciuitatem Dei uasa propria commouendo nihil ei nocere
28      XIX, XXVII|          XXVII] Pax autem nostra propria et hic est cum Deo per fidem
29      XIX, XXVII|        illa communis siue nostra propria talis est pax, ut solacium
30       XX, II   |         mala maxime fugere, quae propria sunt malorum. Cum uero ad