Liber, Caput

 1        I, VIII |       adficiuntur. ~Interest autem plurimum, qualis sit usus uel earum
 2        I, XXXII|         aliam longe grauiorem, qua plurimum gaudet, ex (hacr- occasione
 3       II, XVIII|       ciuitas breui aetatis spatio plurimum creuit, idem tamen in primo
 4      III, X    |          mali esset, ac non potius plurimum boni, si ea tempora perdurarent,
 5       IV, XVI  |                   XVI] Miror autem plurimum, quod, cum deos singulos
 6        V, II   |          positionem et uim aquarum plurimum ualere ad corpus uel bene
 7        V, III  |          percussi, in caeli spatio plurimum est: hinc sunt, inquit,
 8        V, VI   |           illa nec nupsit. At enim plurimum uis horoscopi ualet. Hoc
 9        V, IX   |            doctus et uitae humanae plurimum ac peritissime consulens
10        V, IX   |         causarum, ubi uoluntas Dei plurimum potest, neque negamus, neque
11        V, X    |         esse praesciuit, et ualent plurimum, quantum eas ualituras esse
12      VII, III  |          quae, sicut putant qui ei plurimum tribuunt, in omni re dominatur
13      VII, V    |            scilicet naturalem, cui plurimum tribuit, usque ad animae
14      VII, XXIV | contaminanda prosterneretur, sicut plurimum libuit, sic aliquando et
15     VIII, XI   |           maxime illud (quod et me plurimum adducit, ut paene assentiar
16     VIII, XIV  |        nihil boni dixit, sed etiam plurimum mali. Denique lecto illo
17     VIII, XVIII|         iste Apuleius, quamuis eis plurimum parcat et diuinis honoribus
18       IX, XII  |        animalia: deos ab hominibus plurimum differentes loci sublimitate,
19       IX, XVII |                  XVII] Miror autem plurimum tam doctos homines, qui
20       XI, XVI  |            Ita libertate iudicandi plurimum distat ratio considerantis
21       XI, XXXII|        maxime quia hoc me delectat plurimum, quod etiam in summo exordio
22      XIV, XV   |       libido dominandi, quam tamen plurimum ualere in tyrannorum animis
23       XV, IX   |      defuerunt, quae modum aliorum plurimum excederent. Plinius Secundus,
24       XV, X    |   uniuersitatis discrepat, sed non plurimum. Viginti enim et quattuor
25       XV, XVI  |          uel offendendum mos ualet plurimum; qui cum in hac causa inmoderationem
26     XVII, III  |     narrationes continentur, ualet plurimum multumque exercuit et exercet
27    XVIII, II   |     quamuis Athenienses in Graecia plurimum claruisse fateatur etiam
28       XX, III  |            uanitatis suae interest plurimum, utrum resistat an obtemperet
29      XXI, I    |        demonstrauero, adiuuabit me plurimum, ut multo facilius omni
30     XXII, XV   |     peribit de multorum corporibus plurimum, cum ipse nec capillum periturum