Liber, Caput

 1        I, III  |              Quanto enim sapientius creditur, non Romam ad istam cladem
 2        I, X    |            acciderit, ut dum habere creditur torqueretur: uerum tamen
 3      III, V    |      quoniam, si illud de Marte non creditur, ut hoc quoque de Venere
 4      III, XX   |   auerterent; nunc uero quam stulte creditur, diis illis defensoribus
 5        V, VII  |           consideratis non inmerito creditur, cum astrologi mirabiliter
 6        V, VIII |           qui optime et ueracissime creditur et cuncta scire antequam
 7        V, X    |         uiuitur, si de Deo non bene creditur. Vnde absit a nobis eius
 8        X, V    |            modo ab stultis ea uelle creditur, uelut suae gratia uoluptatis.
 9        X, XXX  |            forsitan nuberet. Quanto creditur honestius, quod sancti et
10        X, XXX  |           quanto, inquam, honestius creditur reuerti animas semel ad
11       XV, XI   |       quattuordecim, quibus uixisse creditur post diluuium. Propter quod
12       XV, XXIV |             delerentur. Nec frustra creditur sic factum esse diluuium,
13      XVI, XI   |          humano generi non inmerito creditur fuisse communis, ideo deinceps
14      XVI, XII  |            pater Iescae, quae Iesca creditur ipsa esse etiam Sarra uxor
15      XVI, XXXV |       seruiet minori, conuenientius creditur. Et quid est hoc, nisi quod
16     XVII, XVII |         Christus ad dexteram Patris creditur, non uidetur; eius etiam
17     XVII, XVII |             in fine; etiam hoc nunc creditur, post uidebitur. Verum quod
18    XVIII, VIII |          regibus fuisse a quibusdam creditur Prometheus, quem propterea
19    XVIII, XXXI |              sed quia non Incongrue creditur fuisse et in aliis gentibus
20      XIX, I    |              uirtus autem adsumenda creditur propter illam, id est, ut
21      XIX, XII  |           semihomo melius, ut dixi, creditur non fuisse, sicut multa
22      XIX, XV   |      seruorum in Latina lingua inde creditur ducta, quod hi, qui iure
23       XX, VIII | interioribus hominibus, ubi in Deum creditur, foras missum, ut eius forinsecus
24       XX, XIX  |      absurde de ipso Romano imperio creditur dictum, tamquam dictum sit: "
25       XX, XXIV |   detestentur, quod in ea periturus creditur mundus, quo utique nisi
26       XX, XXV  |          recepta sunt, ab aliquibus creditur (nam de illo hanc esse Hebraeorum
27       XX, XXIX |            nunc uiuere non inmerito creditur. Curru namque igneo raptus
28      XXI, II   |            nec dolere. Si autem hoc creditur, cur non et illud? ~
29      XXI, XXIII|       statim eneruabitur fides, qua creditur sempiternum daemonum futurum
30     XXII, IV   |            illud, quod ab istis non creditur, fecit. Cur enim non uehementius