Liber, Caput

 1       II, XIII  | uoluptatis humanae quaererentur, uitio morum inreperent humanorum.
 2      III, X     |     noluit. Interest quidem, iam uitio proprio, malas mentes quatenus
 3      III, XIV   |   triumphis ~Agmina. Illo itaque uitio tantum scelus perpetratum
 4        V, XIII  |       dubitauerunt, pro isto uno uitio, id est amore laudis, pecuniae
 5        V, XIII  |  cupiditate fecisse. Huic igitur uitio non solum non resistebant,
 6        X, XI    |        cuicumque caelestium homo uitio cuilibet obnoxius intendit
 7        X, XI    |         ipse posuit, natura, sed uitio fallaces, qui simulant deos
 8       XI, XV    |    Ambulasti in diebus tuis sine uitio. Quae si aliter conuenientius
 9       XI, XX    |       esset horum alterum malum, uitio proprio, non natura. Et
10      XII, I     |         natura differt ista, sed uitio; quo tamen etiam uitio ualde
11      XII, I     |       sed uitio; quo tamen etiam uitio ualde magna multumque laudabilis
12      XII, I     |         eloqui? Quapropter etiam uitio malorum angelorum, quo non
13      XII, XXVIII|       hoc genus tam discordiosum uitio, tam sociale natura. Neque
14     XIII, III   |     moriendi, atque ita id, quod uitio poenaque factus est, id
15      XIV, VI    |          sed quisquis malus est, uitio malus est: perfectum odium
16      XIV, VI    |        amet hominem. Sanato enim uitio totum quod amare, nihil
17      XIV, XI    |        Deo; quod amissum proprio uitio, nisi a quo dari potuit,
18      XIV, XIII  |    naturam factum est, quia nisi uitio uoluntatis, quod contra
19      XIV, XIII  |           non utique fieret. Sed uitio deprauari nisi ex nihilo
20      XIV, XIII  |       Deo. Elatio autem, quae in uitio est, eo ipso respuit subiectionem
21       XV, VII   |  Inualescente quippe inuidentiae uitio fratrem insidiatus occidit.
22    XVIII, XVIII |      creatura est, licet proprio uitio sit maligna) nisi quod ille
23      XIX, IV    |          aduersus spiritum f cui uitio contraria uirtus est, cum,
24       XX, I     |         ore fateatur siue aliquo uitio fateri erubescat aut metuat,
25       XX, XXVI  | inmaculatae ac sine ullo prorsus uitio iubebantur offerri, et significabant
26       XX, XXVI  |         inmaculatae ac sine ullo uitio sint futurae, erunt profecto
27       XX, XXIX  |      carnales usque nunc; ex quo uitio contra Deum murmura illa
28     XXII, I     |    creatum ac per hoc etiam ipso uitio suo excellentius ostenditur
29     XXII, I     |      institutam docet etiam ipso uitio, quo ideo misera est quia