Liber, Caput

 1        I, XXVII |          adgrediendum et suadendum putat, non dico desipit, sed insanit:
 2       IV, XXVII |           uult; nam falsa esse non putat. Expedire igitur existimat
 3        V, IX    |         perdat liberam uoluntatem. Putat enim concessa scientia futurorum
 4        V, XII   |      Catonis uerba siue Sallustii, putat, quales laudantur Romani
 5        V, XXVI  |    maledicendi licentia felicem se putat, multo erit felicior, si
 6      VII, XXIII |          quam theologian naturalem putat, quo uelut requiescendi
 7      VII, XXXIII|      illorum sacrorum causae, quas putat uel potius uult putari.
 8      VII, XXXIV |   censuerunt." Credat quisque quod putat; immo uero dicat, quod dicendum
 9     VIII, XIII  |       illos nec tam malos timendos putat, sed suae sententiae robur
10     VIII, XIX   |        bonis per daemones allegari putat, magicas an licitas? Si
11     VIII, XXIII |            sicut a me positum est, putat dici de simulacris, quia
12       IX, VII   |   figmentum, eo quod Mineruam deam putat eamque inter deos, quos
13     XIII, XIX   |          et ex uiuis mortuos fieri putat); ut a ceteris hominibus
14      XIV, II    |            ut inimico suo uel quem putat inimicum dicat: "Malam carnem,"
15      XIV, XIII  |           enim exaltationem ruinam putat, cum iam ibi sit defectus,
16      XIV, XV    |            uel nimiam uel iniustam putat, metiri profecto nescit,
17     XVII, IV    |         ubi nemo scit; quoniam qui putat se aliquid esse, cum nihil
18     XVII, VIII  |           grandem promissionem qui putat in Salomone fuisse completam,
19      XIX, I     |     sectarum, quas ideo remouendas putat, quia non in eis est finis
20      XIX, III   |          sit ipse homo, quaerendum putat. Sentit quippe in eius natura
21      XIX, VII   |            utique miserius ideo se putat beatum, quia et humanum
22      XIX, IX    |           angelos amicos se habere putat, habeat malos daemones fictos
23      XIX, XVIII | miserabilius fallitur, qui numquam putat eis esse credendum; credit
24      XIX, XXII  |        doctissimus Romanorum Iouem putat, quamuis nesciens quid loquatur;
25      XIX, XXII  |           eorum oracula, quos deos putat, deum magnum Porphyrius
26      XIX, XXIII |        causas tamen eiusdem, sicut putat, pandit erroris. Quas antequam
27       XX, X     |         stat aut cadit; et: Qui se putat stare, caueat ne cadat?
28       XX, XXI   |          litterae superficie nihil putat interius requirendum. Haec
29      XXI, XXVII |          ueris, sed quas iniquitas putat esse diuitias, quoniam nescit