Liber, Caput

 1      III, XV   |     imperita nesciens multitudo meritis Romuli tribuebat. Quasi
 2      III, XV   |         struxit et postea malis meritis Vrbe pulsus est, sed ad
 3       IV, XVIII|      boni habent praecedentibus meritis; fortuna uero, quae dicitur
 4       IV, XIX  |      fortuito accidit, non quae meritis uenit. Fuit enim Fortuna
 5       IV, XIX  |     quae illos sine ullis bonis meritis faceret fortunatos? Et certe
 6       VI, VII  |         est testamentum; quibus meritis eam ferunt etiam honores
 7      VII, XXXV |      summi iustoque iudicio pro meritis eorum, quos ab eis uel adfligi
 8     VIII, XV   |         tenendum, cum agitur de meritis animarum, qui uidetur esse
 9     VIII, XIX  |      uoluerit, non poterit suis meritis nisi suis interuenientibus
10     VIII, XXII |    locus est, ideo et ipsi sunt meritis superiores hominibus, qui
11     VIII, XXIII|     tristitiam laetitiamque pro meritis. An ignoras, o Asclepi,
12       IX, XX   |         porro daemonum, qua pro meritis possidebatur genus humanum,
13       XI, XXIII|      ideo factum, ut animae pro meritis peccatorum suorum tamquam
14     XIII, XIX  | duxerint uitam, ad corpora suis meritis debita siue hominum siue
15     XIII, XIX  | corporibus soluerentur, sed pro meritis oboedientiae custoditae
16      XIV, XXVI | ciuitatis impleret, non eos iam meritis, quando quidem uniuersa
17      XVI, XXXV |       seu mali sine ullis bonis meritis eligitur minor maiore reprobato;
18    XVIII, XIV  |     uoluntate Creatoris et suis meritis ordinati, et si quid de
19      XIX, XV   |        et nouit diuersas poenas meritis distribuere delinquentium.
20      XXI, VIII |      ista quoque miracula, quae meritis sunt concessa sanctorum,
21      XXI, XVII |  angelos eius post grauiora pro meritis et diuturniora supplicia
22      XXI, XXIV |          quam donat gratia sine meritis, nesciunt illi, qui suam
23      XXI, XXVI |      igne post tempus pro malis meritis impertitum liberet boni
24      XXI, XXVII|      ipsa sufficiat, nisi eorum meritis, quos amicos fecerint, misericordiam
25      XXI, XXVII|        posuit eos, qui propriis meritis ad illas sedes peruenire
26      XXI, XXVII|        tamen sanctorum amicorum meritis inpetrent indulgentiam,
27      XXI, XXVII|    tantummodo quaereret aliorum meritis liberari, quos amicos sibi
28     XXII, XXX  |     Ceterum qui futuri sint pro meritis praemiorum etiam gradus