Liber, Caput

 1        I, X    |         Christo, aliquantula tamen cupiditate cohaerebant, quantum haec
 2        I, XXX  |        sanguis effunderetur, tanta cupiditate proscriptionum ac rapinarum
 3        I, XXXI |   molientem ab hac dispositione et cupiditate compescuit persuasitque
 4       II, XIII |           spiritus intellecti, qui cupiditate fallendi inter suos honores
 5      III, X    |         etiamtum uita hominum sine cupiditate agitabatur, sua cuique satis
 6      III, XIV  |           quando uita hominum sine cupiditate agitabatur et sua cuique
 7       IV, III  |        tenebroso timore et cruenta cupiditate uersantium, ut uitrea laetitia
 8       IV, III  |            maeroribus tabescentem, cupiditate flagrantem, numquam securum,
 9       IV, VI   |        gentibus morem noua imperii cupiditate mutauit. Hic primus intulit
10       IV, VI   |        sibi no molestos sola regni cupiditate conterere et subdere, quid
11        V, XII  |    cupiditates huius unius ingenti cupiditate presserunt. Ipsam denique
12        V, XII  |         post etiam dominationis et cupiditate laudis et gloriae multa
13        V, XII  |      quidem gloria est, cuius illi cupiditate flagrabant, iudicium hominum
14        V, XIII |           refrenant, melius saltem cupiditate humanae laudis et gloriae
15        V, XIII |            atque praeclara gloriae cupiditate fecisse. Huic igitur uitio
16        V, XVIII|           libertate moriturorum et cupiditate laudum, quae a mortalibus
17        V, XVIII|        dominatu liberos facit, nec cupiditate humanarum laudum, sed caritate
18        V, XIX  |      nititur." Quisquis autem sine cupiditate gloriae, qua ueretur homo
19        V, XIX  | existimationis amissa dominationis cupiditate caruerunt. Multos tales
20        V, XXVI |        auferre, si latius regnandi cupiditate magis quam benefaciendi
21     XIII, XIX  |      miseriae pristinae oblitus et cupiditate habendi corporis uictus
22      XIV, VIII |            in animo sapientis, pro cupiditate uoluntatem, pro laetitia
23      XIV, IX   |   aliquando, quamuis non culpabili cupiditate, sed laudabili caritate
24      XIV, XXII |           qui regit et inrationali cupiditate quae regitur, aut de uirtute
25      XIV, XXVI |           eius habitatore nulla ex cupiditate uel timore accidebat bonae
26       XV, VII  |          consulendi, sed dominandi cupiditate. Boni quippe ad hoc utuntur
27      XIX, XII  |      societatem, forte non nocendi cupiditate, sed uiuendi necessitate
28      XIX, XIV  |     imperare. Neque enim dominandi cupiditate imperant, sed officio consulendi,