| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | ||
| Alphabetical [« »] dehiscente 1 dehonestari 1 dehonestatur 2 dei 887 deicerentur 1 deiceret 1 deici 1 | Frequency [« »] 997 quo 979 ex 912 ab 887 dei 864 sicut 831 tamen 791 se | Aurelius Augustinus De civitate Dei IntraText - Concordances dei |
Liber, Caput
1 I, Pr | Gloriosissimam ciuitatem Dei siue in hoc temporum cursu, 2 I, Pr | gratiam. Hoc uero, quod Dei est, superbae quoque animae 3 I, I | aduersus quos defendenda est Dei ciuitas, quorum tamen multi 4 I, IV | asylum illud non cuiuslibet dei gregalis uel de turba plebis, 5 I, VIII | bonitatis et longanimitatis Dei contemnentes secundum duritiam 6 I, VIII | reuelationis iusti iudicii Dei, qui reddet unicuique secundum 7 I, VIII | opera eius: tamen patientia Dei ad paenitentiam inuitat 8 I, VIII | inuitat malos, sicut flagellum Dei ad patientiam erudit bonos; 9 I, VIII | bonos; itemque misericordia Dei fouendos amplectitur bonos, 10 I, VIII | amplectitur bonos, sicut seueritas Dei puniendos corripit malos. 11 I, X | gaudere potuerunt, qui monitu Dei sui illuc migrauerunt, quo 12 I, XII | defendendam suscepimus ciuitatem Dei. Verum tamen sepulturae 13 I, XIII | cadaueribus sensus, sed ad Dei prouidentiam, cui placent 14 I, XVII | expiasse commissum, quoniam Dei misericordiam desperando 15 I, XIX | habent autem coram oculis Dei sui nec requirunt amplius, 16 I, XXI | quaeritur utrum pro iussu Dei sit habendum, quod lephte 17 I, XXVIII | humilibus consentiendo de dono Dei cum tremore exultasse, nec 18 I, XXIX | omnis familia summi et ueri Dei consolationem suam, non 19 I, XXXIV | XXXIV] Et tamen quod uiuitis Dei est, qui uobis parcendo 20 I, XXXV | ex illorum numero etiam Dei ciuitas habet secum, quamdiu 21 I, XXXV | propter gloriam ciuitatis Dei, quae alienis a contrario 22 I, XXXVI | inpertiet, asseramus ciuitatem Dei ueramque pietatem et Dei 23 I, XXXVI | Dei ueramque pietatem et Dei cultum, in quo uno ueraciter 24 II, II | itaque libro, cum de ciuitate Dei dicere instituissem, unde 25 II, II | omnibus enim cotidianis uel Dei muneribus uel hominum cladibus, 26 II, VII | unde postea nobis erit in Dei ueri Domini uoluntate disquirendi 27 II, XIV | ulli sancto angelo summi Dei nec ueridico prophetae nec 28 II, XIX | sed tamquam ex oraculis et Dei nubibus intonare. Et tamen 29 II, XIX | caelestique re publica, ubi Dei uoluntas lex est, clarissimum 30 II, XXI | dicta sunt de te, ciuitas Dei. ~ 31 II, XXIII | occultae potius prouidentiae Dei ad istorum ora claudenda 32 II, XXIII | pios ac bonos unius ueri Dei cultores inuitis daemonibus 33 II, XXIV | cum eis habeant in iudicio Dei. Deinde cum uenisset Tarentum 34 II, XXVIII | imitandumque proponitur, ubi ueri Dei aut praecepta insinuantur 35 III, I | occultissimo atque iustissimo Dei iudicio fuerunt? Verum ne 36 III, IX | beneficium est pax, sed Dei ueri beneficium est, plerumque 37 IV, I | I] De ciuitate Dei dicere exorsus prius respondendum 38 IV, I | misericordia potius admonentis Dei quam punientis seueritate 39 IV, III | probitas eorum, quae magna Dei dona sunt, sufficit eis 40 IV, VII | hac re nouit uoluntatem Dei? ~ 41 IV, VIII | turbae prostitueretur, unius Dei ueri castum dedignata complexum. 42 IV, XII | remanere, quod non sit pars Dei. Quod si ita est, quis non 43 IV, XII | calcauerit quisque, partem Dei calcet, in omni animante 44 IV, XII | animante occidendo pars Dei trucidetur? Nolo omnia dicere, 45 IV, XIII | sicut sunt homines, partes Dei esse contendunt: non uideo 46 IV, XIII | infelicius credi potest, quam Dei partem uapulare, cum puer 47 IV, XIII | uapulat? Iam uero partes Dei fieri lasciuas, iniquas, 48 IV, XX | quia dea non est, sed donum Dei est, ipsa ab ilo impetretur, 49 IV, XXI | uanitas facit; haec enim ueri Dei munera sunt, non ipsae sunt 50 IV, XXI | non intellectum est dona Dei esse, non deas? Si autem 51 IV, XXI | est praemium, non dea, sed Dei donum est; si autem dea 52 IV, XXIII | Pietas est enim uerax ueri Dei cultus, non cultus falsorum 53 IV, XXIII | quod uerum est, munus est Dei: ille Deus quaeratur, qui 54 IV, XXIII | multitudo uana sectatur, Dei dona deos sibi faciens et 55 IV, XXVI | non liberat nisi gratia Dei per Iesum Christum dominum 56 IV, XXIX | tamen rerum sub unius ueri Dei regimine atque imperio constitutae 57 IV, XXIX | benedictus in saecula. Huius Dei ueri erat auxilium necessarium, 58 IV, XXXI | non liberat nisi gratia Dei per Iesum Christum dominum 59 IV, XXXI | confiteri ea potius occulta Dei uoluntate compulsi sunt 60 IV, XXXIII | aeternitas, et in quibus Dei donis esset uera felicitas. ~ 61 IV, XXXIV | possunt, in ipsius unius Dei esse posita potestate, non 62 IV, XXXIV | non eam tamen deam, sed Dei sui munus habuerunt. Sine 63 IV, XXXIV | sunt, illius unius ueri Dei prouidentia est, ut, quod 64 V, Pr | quae non est dea, sed donum Dei, et ideo nullum deum colendum 65 V, I | ea fatalia, quae praeter Dei et hominum uoluntatem cuiusdam 66 V, I | fato tribuit, quia ipsam Dei uoluntatem uel potestatem 67 V, I | quod aliqui alienant a Dei uoluntate, aliqui ex illa 68 V, I | confirmant. Sed illi, qui sine Dei uoluntate decernere opinantur 69 V, I | boni quidue mali accidat ex Dei uoluntate suspendunt, si 70 V, VI | si uoluntates hominum et Dei munera cogitentur) ille 71 V, VIII | ordinem et quandam conexionem Dei summi tribuunt uoluntati 72 V, VIII | Ipsam itaque praecipue Dei summi uoluntatem, cuius 73 V, IX | rerum praedictionem. Ita et Dei praescientiam negat et omnem 74 V, IX | autem causarum, ubi uoluntas Dei plurimum potest, neque negamus, 75 V, IX | audiui, quoniam potestas Dei est, et tibi, Domine, misericordia, 76 V, IX | latentes, easque tribuimus uel Dei ueri uel quorumlibet spirituum 77 V, IX | uero causae uoluntariae aut Dei sunt aut angelorum aut hominum 78 V, IX | seu bonorum, quos angelos Dei dicimus, seu malorum, quos 79 V, IX | angelorum; sed omnia maxime Dei uoluntati subdita sunt, 80 V, IX | causarum esse certissimum et Dei praescientiae notissimum, 81 V, X | uoluntatis. Neque enim et uitam Dei et praescientiam Dei sub 82 V, X | uitam Dei et praescientiam Dei sub necessitate ponimus, 83 V, X | hominis uoluntas; sed potestas Dei. (Nam si uoluntas tantum 84 V, X | aut retenta praescientia Dei tollere uoluntatis arbitrium 85 V, XII | potius id tribueret quam Dei summi potentissimae uoluntati. 86 V, XIV | sit cupiditas gloriae quam Dei timor uel amor, ut Dominus 87 V, XIV | gloriam hominum magis quam Dei. Quod sancti apostoli non 88 V, XIV | caelis est, uel coram angelis Dei, inter maledicta et opprobria, 89 V, XIV | sed eam quoque ipsam ad Dei gloriam referentes, cuius 90 V, XV | est quod de summi et ueri Dei iustitia conquerantur; perceperunt 91 V, XVI | sustinentium pro ueritate Dei, quae mundi huius dilectoribus 92 V, XVI | felicitas, non dea, sed donum Dei; inde fidei pignus accepimus, 93 V, XVII | his rebus beneficio Domini Dei nostri; consideremus quanta 94 V, XVIII | terrenae gloria temuerunt, pro Dei gloriosissima ciuitate non 95 V, XIX | contemptus eius in conspectu Dei est, iudicio autem non aperitur 96 V, XIX | iustitiae est ui de spiritu Dei uirtutes habet, ut etiam 97 V, XIX | potestas non datur nisi summi Dei prouidentia, quando res 98 V, XIX | uox diuina est loquente Dei sapientia: Per me reges 99 V, XIX | uera pietate, id est ueri Dei uero cultu, ueram posse 100 V, XIX | nostris dicitur ciuitas Dei, utiliores esse terrenae 101 V, XIX | non tribuunt nisi gratiae Dei, quod eas uolentibus credentibus 102 V, XIX | gratia et misericordia ueri Dei. ~ 103 V, XXI | nisi contra illud auspicium dei Termini, de quo superiore 104 V, XXXIII | gratias tantae misericordiae Dei, qui cum statuisset inruptione 105 V, XXIV | non pertinent ad regnum Dei, quo pertinent isti; et 106 V, XXIV | meminerunt; si suam potestatem ad Dei cultum maxime dilatandum 107 V, XXVI | heremo constitutum, quem Dei seruum prophetandi spiritu 108 V, XXVI | munera in daemoniorum, sed in Dei ueri esse posita potestate. 109 VI, VI | homo, non Deus, nec spiritu Dei ad uidenda et adnuntianda 110 VI, VIII | rationem non naturae, sed Dei. Quamuis enim qui uerus 111 VI, VIII | uera autem theologia opus Dei est terra, non mater. Verum 112 VI, IX | diis custodibus contra uim dei Siluani feta conseruaretur. 113 VI, IX | conseruaretur. Ita contra dei nocentis saeuitiam non ualeret 114 VI, IX | qua suo loco in adiutorio Dei ueri diligentius disserendum 115 VI, XI | ac post modum a populo Dei, cui uitae aeternae mysterium 116 VI, XII | uero non dea, sed munus est dei: cui deo nisi datori felicitatis 117 VI, XII | eius est alienatio a uita Dei in aeternitate supplicii. 118 VII, XIV | aliquas partes mundi et opera Dei, quae sunt in elementis, 119 VII, XVII | Hominis est enim haec opinari, dei scire." Rerum igitur non 120 VII, XXIII | sensus, ut ossa, ut ungues Dei; solem uero, lunam, stellas, 121 VII, XXVI | mundum, sed tamquam opus Dei propter Deum laudet mundum, 122 VII, XXX | incipiam illa unius et ueri Dei opera percurrere, propter 123 VII, XXXV | ipse Numa, ad quem nullus Dei propheta, nullus sanctus 124 VII, XXXV | supponebant. Sed occulta Dei ueri prouidentia factum 125 VII, XXXV | efficere; sinuntur autem alto Dei summi iustoque iudicio pro 126 VIII, I | uerus philosophus est amator Dei. Sed quia res ipsa, cuius 127 VIII, I | sufficere unius incommutabilis Dei cultum ad uitam adipiscendam 128 VIII, III | non nisi in unius ac summi Dei uoluntate esse credebat; 129 VIII, V | V] Si ergo Plato Dei huius imitatorem cognitorem 130 VIII, V | cedant his tantis et tanti Dei cognitoribus uiris, ut Thales 131 VIII, V | mutabilitas animae, quam Dei naturae tribuere nefas est. 132 VIII, VI | essent. Ita quod notum est Dei, manifestauit eis ipse, 133 VIII, VIII | euenire posse, qui notitiam Dei habeat et imitationem nec 134 VIII, VIII | esse philosophum amatorem Dei, ut, quoniam philosophia 135 VIII, X | quibusdam: Quia quod notum est Dei, manifestum est in illis; 136 VIII, X | gloriam incorruptibilis Dei in similitudinem imaginis 137 VIII, XI | super abyssum, et spiritus Dei superferebatur super aquam; 138 VIII, XI | quod scriptum est: spiritus Dei superferebatur super aquam. 139 VIII, XI | scriptura appellare spiritum Dei, quoniam et aer spiritus 140 VIII, XI | quod Plato dicit amatorem Dei esse philosophum, nihil 141 VIII, XI | sanctum Moysen ita uerba Dei per angelum perferantur, 142 VIII, XII | apostolus, quia quod notum est Dei manifestum est in illis; 143 VIII, XX | Praeclara igitur sanctitas Dei, qui non miscetur homini 144 VIII, XXIII | inmutauerunt gloriam incorrupti Dei in similitudinem imaginis 145 VIII, XXIII | comparetur, quam ut operi Dei ad eius imaginem facto, 146 VIII, XXIII | Tu es Christus, filius Dei uiui. Huic autem Aegyptio 147 VIII, XXIV | enim domus Domino ciuitas Dei, quae est sancta ecclesia, 148 VIII, XXIV | malignis daemonibus tenebantur, Dei domus aedificatur in omni 149 VIII, XXIV | permittuntur alta et secreta Dei prouidentia), non autem 150 VIII, XXVII | tamquam sanctorum hominum Dei, qui usque ad mortem corporum 151 VIII, XXVII | sanctum corpus martyris ad Dei honorem cultumque constructum, 152 IX, V | quos accipiunt aeterna Dei lege puniendos, et miseris 153 IX, X | corpore, ad misericordiam Dei patris pertinere arbitratus 154 IX, XIII | Porro quia prouidentia summi Dei, sicut etiam ipsi fatentur, 155 IX, XV | multitudo, quae beata est, unius Dei participatione fit beata; 156 IX, XV | simus beati, hoc est Verbo Dei non facto, per quod facta 157 IX, XV | angelos esse uoluit, in forma Dei supra angelos mansit; idem 158 IX, XVI | remouerunt, intellectum huius Dei, id quoque interdum uelut 159 IX, XVII | scriptura praedicat, mediator Dei et hominum, homo Christus 160 IX, XX | possidebatur genus humanum, Dei humilitas, quae in Christo 161 IX, XXI | qui eius, secundum id quod Dei Verbum est, participata 162 IX, XXII | ignari sint, sed quod illis Dei, qua sanctificantur, caritas 163 IX, XXII | principales causas in Verbo Dei conspiciunt, per quod factus 164 IX, XXII | quodam modo cardinales in Dei sapientia contemplantur, 165 IX, XXII | aeternis atque incommutabilibus Dei legibus, quae in eius sapientia 166 IX, XXIII | homines quoque in populo Dei eadem scriptura deos appellat. 167 IX, XXIII | sunt dii, quod in populo Dei sunt, quem per angelos uel 168 IX, XXIII | debuerunt homines dii in populo Dei, ut certi ac fidentes fierent 169 IX, XXIII | est dii hominum in populo Dei constitutorum, quibus dictum 170 IX, XXIII | esse angelos dicimus, qui Dei uoluntatem hominibus adnuntiarent, 171 X, I | participato lumine illius Dei, a quo et ipsa et mundus 172 X, I | distinctius non quemlibet, sed Dei cultum significare uideatur ( 173 X, I | religionem non esse nisi cultum Dei, quoniam uidetur hoc uerbum 174 X, I | auferri. Pietas quoque proprie Dei cultus intellegi solet, 175 X, I | sed *theose/beian, quod ex Dei cultu compositum resonat, 176 X, I | uno uerbo exprimere, sed Dei cultum possumus appellare: 177 X, II | habere supra se naturam nisi Dei, qui fabricatus est mundum, 178 X, III | diligendum Deum? Hic est Dei cultus, haec uera religio, 179 X, IV | antiquus sit in sacrificando Dei cultus, duo illi fratres 180 X, V | existimet aliquibus usibus Dei esse necessaria, quae in 181 X, V | uictimis pecorum, quae nunc Dei populus legit, non facit, 182 X, V | praecepta, ad dilectionem Dei et proximi significando 183 X, VI | appellauerint. Vnde ipse homo Dei nomine consecratus et Deo 184 X, VI | fratres, per miserationem Dei, ut exhibeatis corpora uestra 185 X, VI | probandum uos quae sit uoluntas Dei, quod bonum et bene placitum 186 X, VI | probandum quae sit uoluntas Dei, quod bonum et bene placitum 187 X, VI | enim, inquit, per gratiam Dei, quae data est mihi, omnibus, 188 X, VII | ipsis enim sumus una ciuitas Dei, cui dicitur in psalmo: 189 X, VII | dicta sunt de te, ciuitas Dei; cuius pars in nobis peregrinatur, 190 X, VII | quippe superna ciuitate, ubi Dei uoluntas intellegibilis 191 X, VIII | sint adtestantia promissis Dei, quibus ante annorum milia 192 X, VIII | per eos de prole uentura Dei promissa tenuerat, ipsoque 193 X, VIII | iam per Moysen pro populo Dei de iugo seruitutis eruendo 194 X, VIII | quanto iustius, nomine Dei, qui fecit caelum et terram, 195 X, VIII | completae sunt, quibus ad Dei populum dimittendum Pharaonis 196 X, VIII | prostratos; seditiosos in populo Dei ac sese ab ordinata diuinitus 197 X, IX | fiebant ad commendandum unius Dei ueri cultum et multorum 198 X, X | inretire et a uero ueri Dei cultu, quo solo mundantur 199 X, XII | uidentur nec tamen ad unius Dei cultum referuntur, cui simpliciter 200 X, XII | ita diuinitus fiunt, ut Dei unius, in quo solo beata 201 X, XIII | te. Cum igitur oporteret Dei legem in edictis angelorum 202 X, XIV | humani generis, quod ad Dei populum pertinet, recta 203 X, XV | angelorum daretur de unius ueri Dei cultu, in quibus et persona 204 X, XV | quibus et persona ipsius Dei, non quidem per suam substantiam, 205 X, XV | intellegerent pauci. Vnius tamen Dei cultus apertissima illic 206 X, XVI | promittunt? Illa namque uisio Dei tantae pulchritudinis uisio 207 X, XVI | nequaquam illis, quae in populo Dei facta legimus, uirtute ac 208 X, XVI | praeponendi sunt illi, qui unius Dei deorum angeli sunt, cui 209 X, XVI | uolunt: quod maius quam unius Dei contra eos eligendum est 210 X, XVII | XVII] Proinde lex Dei, quae in edictis data est 211 X, XVII | ceperant, in templo eam dei sui, quem prae ceteris colebant, 212 X, XIX | sanctos etiam sancti homines Dei. Nam Paulus et Barnabas 213 X, XX | accipiens mediator effectus est Dei et hominum, homo Christus 214 X, XX | Christus Iesus, cum in forma Dei sacrificium cum Patre sumat, 215 X, XXI | excitatis inimicitias aduersus Dei ciuitatem tyrannice exerceant 216 X, XXI | impleatur; quos ciuitas Dei tanto clariores et honoratiores 217 X, XXII | XXII] Vera pietate homines Dei aeriam potestatem inimicam 218 X, XXII | peccatorum, id est per mediatorem Dei et hominum, hominem Christum 219 X, XXII | similitudine mundaremur. Hac Dei gratia, qua in nos ostendit 220 X, XXIII | lunae, alicuius alterius dei de turba ualere ad purgandum 221 X, XXV | intraret in sanctuarium Dei et intellegeret in nouissima 222 X, XXV | pro modulo nostro angeli Dei, id est nuntii eius, adnuntiantes 223 X, XXV | est gloriosissima ciuitas Dei; haec unum Deum nouit et 224 X, XXVI | ueris uirtutibus et ueri Dei muneribus inuidas habere 225 X, XXVIII | fideliter amasses, Christum Dei uirtutem et Dei sapientiam 226 X, XXVIII | Christum Dei uirtutem et Dei sapientiam cognouisses nec 227 X, XXVIII | huius mundi? Nam quoniam in Dei sapientia non cognouit mundus 228 X, XXVIII | Iudaeis et Graecis Christum Dei uirtutem et Dei sapientiam; 229 X, XXVIII | Christum Dei uirtutem et Dei sapientiam; quoniam stultum 230 X, XXVIII | sapientiam; quoniam stultum Dei sapientius est hominibus, 231 X, XXVIII | est hominibus, et infirmum Dei fortius est hominibus. Hoc 232 X, XXIX | incarnationem incommutabilis Filii Dei, qua saluamur, ut ad illa, 233 X, XXIX | concessum, procul dubio Dei gratiam, non hominis sufficientiam 234 X, XXIX | omne quod deest prouidentia Dei et gratia post hanc uitam 235 X, XXIX | compleri. O si cognouisses Dei gratiam per Iesum Christum 236 X, XXIX | fortasse non frustra. Gratia Dei non potuit gratius commendari, 237 X, XXIX | commendari, quam ut ipse unicus Dei Filius in se incommutabiliter 238 X, XXIX | paternae illi menti, quem Dei Filium confitemini, fieri 239 X, XXX | docuerunt, quod prophetae Dei spiritu acti locuti sunt, 240 X, XXXII | nondum receptum hoc donum Dei et nondum in suam notitiam 241 X, XXXII | montem Domini et in domum Dei Iacob; et adnuntiabit nobis 242 X, XXXII | hominibus ubi potuerunt Dei gratiam reperientibus et 243 X, XXXII | praenuntiationem ciuitatis Dei ex omnibus gentibus congregandae, 244 X, XXXII | sonuerunt, uerum etiam hominibus Dei uerbo simplicis pieitatis 245 X, XXXII | quantum dabatur cognita Dei uoluntate futura nuntiabant. 246 X, XXXII | gloriosissimae ciuitatis Dei conspectu eius inmortaliter 247 XI, I | I] Ciuitatem Dei dicimus, cuius ea scriptura 248 XI, I | dicta sunt de te, ciuitas Dei; et in alio psalmo legitur: 249 XI, I | laudabilis nimis in ciuitate Dei nostri, in monte sancto 250 XI, I | domini uirtutum, in ciuitate Dei nostri; Deus fundauit eam 251 XI, I | impetus laetificat ciuitatem Dei, sanctificauit tabernaculum 252 XI, I | didicimus esse quandam ciuitatem Dei, cuius ciues esse concupiuimus 253 XI, II | atque ad incommutabilem Dei substantiam peruenire et 254 XI, II | credatur factus ad imaginem Dei: profecto ea sui parte est 255 XI, II | ueritatem, ipsa ueritas, Deus Dei filius, homine adsumpto, 256 XI, II | Deum. Hic est enim mediator Dei et hominum, homo Christus 257 XI, IV | sed ibi fuit sapientia Dei, per quam facta sunt omnia, 258 XI, IV | etiam se transfert, amicos Dei et prophetas constituit 259 XI, IV | Loquuntur eis quoque angeli Dei, qui semper uident faciem 260 XI, IV | credendum sit, ut eodem spiritu Dei, quo haec sibi reuelata 261 XI, IV | incommutabilitate consilii Dei, Sic ergo credant et mundum 262 XI, V | resolui, isti autem opere Dei factos dicturi sunt), si 263 XI, V | ueritati. An forte substantiam Dei, quam nec includunt nec 264 XI, V | praeterita tempora uacationis Dei, cum tempus nullum sit ante 265 XI, VI | septimoque in magno mysterio Dei uacatio commendatur. Qui 266 XI, VII | primitus quidem lux uerbo Dei facta atque inter ipsam 267 XI, VII | ut ita dicam, quam cum in Dei sapientia cognoscitur, uelut 268 XI, VIII | et temporali. Sed requies Dei requiem significat eorum 269 XI, VIII | praecepto legis in uetere Dei populo figuratum est, unde 270 XI, IX | tamquam non essent in operibus Dei, a quibus in die septimo 271 XI, IX | septimo requieuit? Opus autem Dei esse angelos hic quidem 272 XI, IX | ad istorum dierum opera Dei pertinent angeli, ipsi sunt 273 XI, IX | Deus, et septimam quietis Dei. Cum enim dixit Deus: Fiat 274 XI, IX | incommutabilis sapientia Dei, per quam facta sunt omnia, 275 XI, IX | quem dicimus unigenitum Dei filium; ut ea luce inluminati, 276 XI, IX | et diei, quod est uerbum Dei, per quod et ipsi et omnia 277 XI, X | incorporea simplicis sapientiae Dei, sicut inluminatur aeris 278 XI, XII | in participatione summi Dei, quam erat ille homo sui 279 XI, XIII | quod erunt aequales angelis Dei; quibus etiam promittitur, 280 XI, XIV | ab effectu exauditionis Dei clamoris sui ostendit affectum; 281 XI, XV | Hiezechiel: In deliciis paradisi Dei fuisti, omni lapide pretioso 282 XI, XIX | mihi uidetur ab operibus Dei absurda sententia, si, cum 283 XI, XXI | artem facti, quae sapientia Dei est? Deus autem usque adeo 284 XI, XXI | faciendum; non quod ullo modo Dei scientia uarietur, ut aliud 285 XI, XXI | Deo, nec ars efficacior Dei uerbo, nec causa melior 286 XI, XXI | acerrimo ingenio inuisibilia Dei per ea, quae facta sunt, 287 XI, XXII | ad bona creanda bonitatem Dei, hanc, inquam, causam tam 288 XI, XXII | uel potius insanirent, si Dei naturam, sicuti est, incommutabilem 289 XI, XXII | ueritatis luce priuari, non Dei partem nec eius naturae, 290 XI, XXII | partem nec eius naturae, quae Dei est, sed ab illo conditam 291 XI, XXIII | dicunt, non quidem partes Dei, sed factas a Deo, peccasse 292 XI, XXIII | intentioni, quae per omnia opera Dei subiungens: Et uidit Deus, 293 XI, XXIII | seruare noluit, ideo iusti Dei leges omnia bene ordinantis 294 XI, XXIV | audacia, ut in operibus Dei secreto quodam loquendi 295 XI, XXIV | uidet, amat; in aeternitate Dei uiget, in ueritate Dei lucet, 296 XI, XXIV | aeternitate Dei uiget, in ueritate Dei lucet, in bonitate Dei gaudet. ~ 297 XI, XXIV | ueritate Dei lucet, in bonitate Dei gaudet. ~ 298 XI, XXVI | natura propinquius, imaginem Dei, hoc est illius summae trinitatis, 299 XI, XXVIII | autem libro de ciuitate Dei, quae non peregrinatur in 300 XI, XXIX | ibi, hoc est in sapientia Dei, tamquam in arte, qua facta 301 XI, XXIX | Omnia haec aliter in Verbo Dei cognoscuntur ab angelis, 302 XI, XXX | Nec frustra in laudibus Dei dictum est: Omnia in mensura 303 XI, XXXI | alia ratione perfectus est, Dei requies commendatur, in 304 XI, XXXI | ut etiam ipsa aliter in Dei Verbo, aliter in se cognita 305 XI, XXXI | omnem ueritatem. Ibi requies Dei, qua requiescitur in Deo. 306 XI, XXXII | compleretur: Et spiritus, inquit, Dei superferebatur super aquam. 307 XI, XXXII | Erunt aequales angelis Dei; uerum ipsi quoque angeli 308 XI, XXXIII | prostratus adoraueris me; unam Dei sancto amore flagrantem, 309 XI, XXXIII | cupiditatibus turbulentam; illam Dei nutu clementer subuenientem, 310 XI, XXXIII | ut quantum uult consulat, Dei bonitati ministram, istam, 311 XI, XXXIII | ne quantum uult noceat, Dei potestate frenatam; illam 312 XI, XXXIII | hic commemorata sunt opera Dei, habent procul dubio nonnullam 313 XI, XXXIII | peruenit intentio, ut homo Dei tam eximiae diuinaeque sapientiae, 314 XI, XXXIII | sapientiae, immo per eum Spiritus Dei in commemorandis operibus 315 XI, XXXIII | in commemorandis operibus Dei, quae omnia sexto die dicit 316 XI, XXXIV | est phlegmatis, secundum Dei opus utique aptissime, secundum 317 XII, III | autem in scripturis inimici Dei, qui non natura, sed uitiis 318 XII, VIII | VIII] Hoc scio, naturam Dei numquam, nusquam, nulla 319 XII, IX | bona uoluntate, hoc est Dei amore, numquam sanctos angelos 320 XII, IX | posse dici, quod caritas Dei diffusa sit in eis per Spiritum 321 XII, IX | societatem et sunt una ciuitas Dei eademque uiuum sacrificium 322 XII, XIII | posset, cur ante non fecerit. Dei quippe ab hominis creatione 323 XII, XIV | tamquam in praedestinatione Dei iam facta fuisse omnia sapiens 324 XII, XV | quando quidem altitudinem Dei penetrare non possunt, qua, 325 XII, XVI | hominum potest scire consilium Dei, aut quis poterit cogitare 326 XII, XVI | Dico autem per gratiam Dei quae data est mihi omnibus 327 XII, XVIII | uidelicet, si aliquando primum Dei opera coepta dicuntur, priorem 328 XII, XVIII | quod in adiutorio Domini Dei nostri hos uolubiles circulos, 329 XII, XIX | autem aliud quod dicunt, nec Dei scientia quae infinita sunt 330 XII, XIX | summam numerorum scientia Dei peruenit, ceteros ignorat? 331 XII, XIX | numeros et eos dicere ad Dei scientiam non pertinere, 332 XII, XIX | infinitas numerorum scientiae Dei, qua conprehenditur, esse 333 XII, XX | intellegantur saecula in sapientia Dei inconcussa stabilitate manentia 334 XII, XXI | peruenire ad conspectum Dei atque ita fieri beatum contemplatione 335 XII, XXII | difficillima propter aeternitatem Dei noua creantis sine nouitate 336 XII, XXIV | potuerint, fabricantes. Manus Dei potentia Dei est, qui etiam 337 XII, XXIV | fabricantes. Manus Dei potentia Dei est, qui etiam uisibilia 338 XII, XXIV | qui uirtutem ac sapientiam Dei, qua nouit et potest etiam 339 XII, XXVIII | esse coniunctio. Haec opera Dei propterea sunt utique inusitate, 340 XII, XXVIII | euidentiam, iam tamen secundum Dei praescientiam exortas fuisse 341 XII, XXVIII | sociandi, quamuis occulto Dei iudicio, sed tamen iusto. 342 XIII, II | diremptio naturarum, siue Dei et animae siue animae et 343 XIII, IV | peccetur. Sic per ineffabilem Dei misericordiam et ipsa poena 344 XIII, XIV | solis eis exceptis qui per Dei gratiam liberantur, miseriarum 345 XIII, XVI | calumnias defendimus ciuitatem Dei, hoc est eius ecclesiam, 346 XIII, XVI | mortales, et tamen inmortales dei a quo facti sunt uoluntate 347 XIII, XVII | cum ipsam uniuersam terram dei sui, non quidem summi, sed 348 XIII, XVII | Nimirum quippe consilium Dei et potestatem potuerunt 349 XIII, XVII | cum potius e contrario Dei prophetas ad enuntiandam 350 XIII, XVII | primis hominibus bonitas Dei, sed qualia esse compulit 351 XIII, XVIII | aliquis modus operationis Dei, cuius omnipotentissima 352 XIII, XX | uetita simul erat, mirabili Dei gratia praestabatur), tamen 353 XIII, XX | intellegibili, paradiso sapientia Dei, de qua scriptum est: Lignum 354 XIII, XXIII | tamen moriturum, nisi in Dei praedicentis minantisque 355 XIII, XXIII | secunda morte per Mediatorem Dei gratia liberauit. ~In corpore 356 XIII, XXIII | quando illi anima flatu Dei creata est: Et factus est 357 XIII, XXIII | non nisi per mediatorem Dei et hominum, hominem Christum 358 XIII, XXIV | quaedam uita sit Spiritus Dei, sine quo animae rationales 359 XIII, XXIV | dicatur homo ad imaginem Dei et homo terra atque iturus 360 XIII, XXIV | aspirationem, quando etiam Dei dicitur, interpretati sunt; * 361 XIII, XXIV | inpertitur dono Spiritus Dei. Cum enim uiuat anima, inquiunt, 362 XIII, XXIV | exprimens nomine. Sed enim Dei flatus, inquiunt, Dei ore 363 XIII, XXIV | enim Dei flatus, inquiunt, Dei ore exisse intellegitur, 364 XIII, XXIV | quidem dixit sapientia ore Dei efflatam se fuisse, sed 365 XIII, XXIV | solum dici exire ex ore Dei, quod est aequalis eiusdemque 366 XIII, XXIV | quadam uita sua, hoc est dei Spiritu, quo etiam sapienter 367 XIII, XXIV | carebunt. Sed homines ad Dei gratiam pertinentes, ciues 368 XIV, I | nisi inde quosdam indebita Dei gratia liberaret. Ac per 369 XIV, II | quoniam qui talia agunt regnum Dei non possidebunt. Iste totus 370 XIV, III | ueritate non stetit, ut non de Dei, sed de suo mendacium loqueretur, 371 XIV, IV | apostolus ait: Si autem ueritas Dei in meo mendacio abundauit. 372 XIV, IV | ffixit mendacium, ueritatem Dei. Cum itaque uiuit homo secundum 373 XIV, IV | in ipso est? Sic et quae Dei sunt, nemo scit nisi spiritus 374 XIV, IV | nemo scit nisi spiritus Dei. Nos autem, inquit, non 375 XIV, IV | percipit quae sunt spiritus Dei; stultitia est enim illi. 376 XIV, IX | ciues sanctae ciuitatis Dei in huius uitae peregrinatione 377 XIV, IX | quendam uirum fortem ciuitatis Dei dicentem: Proba me, Domine, 378 XIV, IX | pluribus epistulis populos Dei, non eos tantum, qui praesentes 379 XIV, IX | habentem, quod ignorantes Dei iustitiam et suam uolentes 380 XIV, IX | uolentes constituere iustitiae Dei non essent subiecti; nec 381 XIV, IX | peregrinatione ciues ciuitatis Dei, uiuentes secundum spiritum, 382 XIV, X | peccatum est ea quae lex Dei prohibet concupiscere atque 383 XIV, XI | peruenire non potuit, quia in Dei dispositione non fuit. Neque 384 XIV, XI | igitur uoluntas opus est Dei; cum ea quippe ab illo factus 385 XIV, XI | potius fuit quidam ab opere Dei ad sua opera quam opus ullum, 386 XIV, XI | sociorumque eius, qui ex angelis Dei angeli eius effecti sunt, 387 XIV, XI | homini, coniugem coniugi, ad Dei legem transgrediendam non 388 XIV, XIII | dixisse serpentem, uel ille Dei mandato uxoris praeponeret 389 XIV, XIII | Quapropter quod nunc in ciuitate Dei et ciuitati Dei in hoc peregrinantis 390 XIV, XIII | ciuitate Dei et ciuitati Dei in hoc peregrinantis aeculo 391 XIV, XIII | quibus praecessit hac amor Dei, hac amor sui. ~Manifesto 392 XIV, XIII | creati non sua ueritate, sed Dei ueri participatione sunt 393 XIV, XV | superbia sibi placuerat, Dei iustitia sibi donaretur; 394 XIV, XV | per iustitiam dominantis Dei, cui subditi seruire noluimus, 395 XIV, XVII | quod, postea quam mandatum Dei aperta transgressione uiolarunt, 396 XIV, XX | perniciem perpetratum est et Dei iustitia uindicatum, Dei 397 XIV, XX | Dei iustitia uindicatum, Dei gratia in singmis expietur. 398 XIV, XXII | dubitamus secundum benedictionem Dei crescere et multiplicari 399 XIV, XXII | carne est. Huic quippe operi Dei etiam benedictio ipsa subiuncta 400 XIV, XXIII | peccasset, quantus nunc per Dei gratiam de multitudine colfigitur 401 XIV, XXVII | institutus, ut, si de adiutorio Dei fideret bonus homo, malum 402 XIV, XXVII | ipsum fidere de adiutorio Dei non quidem posset sine adiutorio 403 XIV, XXVII | quidem posset sine adiutorio Dei, nec tamen ideo ab his diuinae 404 XIV, XXVII | bene uiuere sine adiutorio Dei etiam in paradiso non erat 405 XIV, XXVII | angelus neque homo caderet, in Dei potestate non fuisse? Sed 406 XIV, XXVIII | sui usque ad contemptum Dei, caelestem uero amor Dei 407 XIV, XXVIII | Dei, caelestem uero amor Dei usque ad contemptum sui. 408 XIV, XXVIII | gloriam incorruptibilis Dei in similitudinem imaginis 409 XV, I | posterior Abel, ad ciuitatem Dei. Sicut enim in uno homine, 410 XV, I | et pertinens ad ciuitatem Dei, gratia praedestinatus gratia 411 XV, III | non quod ista beneficia Dei non sint aut non illa operetur 412 XV, III | ubi significandum fuerat Dei donum, quod indebitum hominibus 413 XV, IV | bona sunt et sine dubio Dei dona sunt. Sed si neglectis 414 XV, V | inter duas ipsas ciuitates, Dei et hominum, inimicitias 415 XV, VI | curantur ciues ciuitatis Dei in hac terra peregrinantes 416 XV, VII | Quod omnes faciunt, qui non Dei, sed suam sectantes uoluntatem, 417 XV, VII | aliena damnanda. Sed illud Dei praeceptum Cain sicut praeuaricator 418 XV, VIII | ex eius semine ad populum Dei, in quo distincto a ceteris 419 XV, VIII | satis esset, ut ciuitas Dei etiam suae aduersariae conparatione 420 XV, VIII | seorsum autem filiorum Dei, id est hominum secundum 421 XV, XIV | illam, quae dicitur ciuitas Dei, de qua ut scriberemus, 422 XV, XV | peregrinantis ciuitatis Dei, quod ab impiis et quodam 423 XV, XV | eum. Noluit enim Spiritus Dei in terrenae ciuitatis generationibus 424 XV, XVIII | sperauit inuocare nomen Domini Dei. Nempe clamat adtestatio 425 XV, XVIII | peregrinatur hic, ciuitas Dei, quae gignitur ex fide resurrectionis 426 XV, XVIII | fide gignitur hic ciuitas Dei, id est homo, qui sperauit 427 XV, XVIII | sperauit inuocare nomen Domini Dei. Spe enim salui facti sumus, 428 XV, XVIII | sperauit inuocare nomen Domini Dei, cuius sacrificium scriptura 429 XV, XVIII | sperauit inuocare nomen Domini Dei, de quo dictum est: Suscitauit 430 XV, XVIII | Hic inuocauit nomen Domini Dei", sed: Sperauit, inquit, 431 XV, XVIII | inquit, inuocare nomen Domini Dei. Quid sibi hoc uult Sperauit 432 XV, XVIII | gratiae inuocaret nomen Domini Dei? Hoc est, quod per alium 433 XV, XVIII | hoc populo intellegit ad Dei gratiam pertinente: Et erit, 434 XV, XVIII | sperauit inuocare nomen Domini Dei, satis ostenditur, quod 435 XV, XIX | amplius. Siue autem domus Dei dicatur siue templum Dei 436 XV, XIX | Dei dicatur siue templum Dei siue ciuitas Dei, id ipsum 437 XV, XIX | templum Dei siue ciuitas Dei, id ipsum est nec abhorret 438 XV, XX | aeternum regem ciuitatis Dei: quid intendebat in generationibus 439 XV, XX | generantur. Ciuitatem uero Dei peregrinantem in hoc saeculo 440 XV, XX | utrique commune est; quamuis Dei ciuitas habeat etiam hic 441 XV, XX | quod erat in itinere populi Dei uelut templum ambulatorium, 442 XV, XXI | fecit Deus Adam, ad imaginem Dei fecit illum. Masculum et 443 XV, XXI | sperauit inuocare nomen Domini Dei, nisi quia sic oportebat 444 XV, XXI | sperauit inuocare nomen Domini Dei? Hoc est quippe in hoc mundo 445 XV, XXI | peregrinantis ciuitatis Dei totum atque summum in hac 446 XV, XXI | speret inuocare nomen Domini Dei; eam quippe societatem hominum 447 XV, XXI | oliua fructifera in domo Dei speraui in misericordia 448 XV, XXI | speraui in misericordia Dei; uanas autem glorias famosi 449 XV, XXI | huius saeculi, altera in spe Dei, tamquam ex communi, quae 450 XV, XXI | speret inuocare nomen Domini Dei. Quoniam uoluntas in natura, 451 XV, XXII | societate, amatae sunt a filiis Dei, ciuibus scilicet peregrinantis 452 XV, XXII | pulchritudinem corporis. Quod bonum Dei quidem donum est; sed propterea 453 XV, XXII | malisque commune; ac sic filii Dei filiarum hominum amore sunt 454 XV, XXII | sponsa Christi, ciuitas Dei: Ordinate in me caritatem. 455 XV, XXII | ordine perturbato Deum filii Dei neglexerunt et filias hominum 456 XV, XXII | dilexisse filias hominum filii Dei, idem dicti sunt etiam angeli 457 XV, XXII | dicti sunt etiam angeli Dei. Vnde illos multi putant 458 XV, XXIII | sentientibus feminis misceantur. Dei tamen angelos sanctos nullo 459 XV, XXIII | Angelos autem fuisse etiam Dei homines nuncupatos eadem 460 XV, XXIII | illis, qui dicti sunt angeli Dei, et ex mulieribus, quas 461 XV, XXIII | nasci, et prius quam filii Dei, qui et angeli Dei dicti 462 XV, XXIII | filii Dei, qui et angeli Dei dicti sunt, filiabus hominum, 463 XV, XXIII | illis; uidentes autem angeli Dei filias hominum, quia bonae 464 XV, XXIII | illud, cum intrarent filii Dei ad filias hominum, et generabant 465 XV, XXIII | super terram, quando filii Dei acceperunt uxores filias 466 XV, XXIII | illud, cum intrarent filii Dei ad filias hominum. Ergo 467 XV, XXIII | antequam sic caderent filii Dei, Deo generabant, non sibi, 468 XV, XXIII | sui, sed ciues ciuitatis Dei, quibus adnuntiarent tamquam 469 XV, XXIII | adnuntiarent tamquam angeli Dei, ut ponerent in Deo spem 470 XV, XXIII | sperauit inuocare nomen Domini Dei; in qua spe essent cum suis 471 XV, XXIII | illos ita fuisse angelos Dei, ut homines non essent, 472 XV, XXIII | esset, quod uidentes angeli Dei filias hominum, quia bonae 473 XV, XXIII | quod caro sunt. Spiritu Dei quippe fuerant facti angeli 474 XV, XXIII | quippe fuerant facti angeli Dei et filii Dei, sed declinando 475 XV, XXIII | facti angeli Dei et filii Dei, sed declinando ad inferiora 476 XV, XXIII | quidem interpretes et angelos Dei dixerunt istos et filios 477 XV, XXIII | dixerunt istos et filios Dei; quod quidem non omnes codices 478 XV, XXIII | nam quidam nisi filios Dei non habent. Aquila autem, 479 XV, XXIII | anteponunt, non angelos Dei, nec filios Dei, sed filios 480 XV, XXIII | angelos Dei, nec filios Dei, sed filios deorum interpretatus 481 XV, XXIII | uerum est. Nam et filii Dei erant, sub quo patre suorum 482 XV, XXIII | perhibeatur ambiguum, ut et filii Dei et filii deorum posset interpretari. ~ 483 XV, XXIII | terrigenae societatis hominum; Dei autem filios, qui secundum 484 XV, XXV | XXV] Ira Dei non perturbatio animi eius 485 XV, XXVI | perficiendi sunt ciues ciuitatis Dei in illa inmortalitate, qua 486 XV, XXVI | qua aequabuntur angelis Dei, sed sicut esse possunt 487 XV, XXVI | animalibus, quae ad illum ex Dei praecepto in arcam ingressa 488 XV, XXVI | in hoc saeculo ciuitatis Dei, hoc est ecclesiae, quae 489 XV, XXVI | in quo pependit mediator Dei et hominum, homo Christus 490 XV, XXVI | ad hanc de qua loquimur Dei ciuitatem in hoc saeculo 491 XV, XXVII | Moysen scilicet hominem Dei eruditum, sicut scriptum 492 XV, XXVII | scilicet hominis actu, sed Dei nutu; ita sane, ut non illic 493 XVI, I | nullus hominum ueri unius Dei cultor existeret, ad liquidum 494 XVI, II | Vnde idem dicit: Infirmum Dei fortius est hominibus, et 495 XVI, II | est hominibus, et stultum Dei sapientius est hominibus. 496 XVI, II | corde infirmum et stultum Dei, quia fortius et sapientius 497 XVI, II | ecclesiam, quae ciuitas Dei est, esse referenda; cuius 498 XVI, II | istarum uel potius per eum Dei Spiritus, quibus non solum 499 XVI, II | tamen pertinent ad ciuitatem Dei; quia et de hominibus, qui 500 XVI, III | potuit obtinere, in quo Dei ciuitas et in sanctis peregrinata