Liber, Caput

 1       II, VI    |       refrenanda, ubi discerent miseri, quod discendum Persius
 2       II, VI    |     increpat dicens: Discite, o miseri, et causas cognoscite rerum,
 3      III, VII   | Sullanarum, cui seruantes urbem miseri portas clauserant: cur eidem
 4      III, XVIII |        delectabat, cum profecto miseri homines ipsa rabida bella
 5        V, XXXIII|      permitterent. Et non agunt miseri gratias tantae misericordiae
 6     VIII, VIII  |       ea, quae amanda non sunt, miseri sunt et miseriores cum fruuntur):
 7     VIII, XVI   |      sumus, nec ita esset, nisi miseri essemus? Quod corpore aeria,
 8     VIII, XXV   |        fragilitate infirmitatis miseri sumus, in tantum ab eis
 9       IX, IX    |         in parte dominante sint miseri? Corpus quippe seruum est,
10       IX, XV    |    quamdiu mortales sunt, etiam miseri sint necesse est, quaerendus
11       IX, XV    |      inmortales sunt cum illis, miseri cum istis. His contrarius
12       IX, XVIII |        per spiritus inmunditiam miseri ac maligni multis effectibus
13       IX, XXIII |         quoniam merito malitiae miseri sunt, beatitudinem, quam
14        X, XXVIII|        utinam hoc saltem abs te miseri audiant et inde, ne illic
15       XI, XXVII |       ut non ob aliud et hi qui miseri sunt nolint interire et,
16       XI, XXVII |      his, qui se beatos putant, miseri iudicantur, quia pauperes
17      XII, I     |        quaeritur, cur isti sint miseri, recte respondetur: Quia
18      XII, XXI   |       inminentia, uerius semper miseri quam beati aliquando esse
19     XIII, XVII  |      terra; aut si non possunt, miseri iudicentur. Sed neutrum
20      XIX, XIII  |    tribuens dispositio. Proinde miseri, quia, in quantum miseri
21      XIX, XIII  |        miseri, quia, in quantum miseri sunt, utique in pace non
22      XIX, XIII  |       quia merito iusteque sunt miseri, in ea quoque ipsa miseria
23      XIX, XIII  |        nonnulla pax. Verum ideo miseri sunt, quia, etsi in aliqua
24       XX, I     |      daemonum atque hominum, ut miseri sint propter primorum meritum
25       XX, XXVIII|          cum uidentur boni esse miseri et felices mali: Hoc, inquit,
26       XX, XXX   |  promissa diuina sapienter sibi miseri rodere uidentur et salubris