Liber, Caput

 1     VIII, V    |       ueritatis inlustratorem et beatitudinis largitorem esse dixerunt;
 2       IX, III  |         essent boni. Tacuit ergo beatitudinis causam, indicium uero miseriae
 3       IX, VII  |      moribus et caelesti loco et beatitudinis opulentia remotos esse perhibeat.
 4       IX, VIII |        unde uel cum diis aliquam beatitudinis partem, uel cum hominibus
 5       IX, XIV  |       hominem capacem esse posse beatitudinis, quamdiu mortaliter uiuit.
 6       IX, XV   |        mortis humilitate et suae beatitudinis benignitate destruxit in
 7       IX, XV   | inpedimentum, quam interponit ad beatitudinis adiutorium, etiam ipsa multitudine
 8        X, III  |           Ipse enim fons nostrae beatitudinis, ipse omnis appetitionis
 9       XI, IV   |     consilio, simul eum negabunt beatitudinis eius auctorem, quod nefandae
10       XI, XI   |        quoniam nequaquam de suae beatitudinis aeternitate falluntur, quo
11       XI, XIII |     certissima aeternitatem suae beatitudinis nossent, sed aequalis felicitatis
12       XI, XIII |    angelos sanctos aeternae suae beatitudinis incertos, et ipsos de semet
13      XII, I    |    fallaces inuidi effecti sunt. Beatitudinis igitur illorum causa est
14      XII, VI   |                VI] Proinde causa beatitudinis angelorum bonorum ea uerissima
15      XII, IX   |       illi amplius adiuti ad eam beatitudinis plenitudinem, unde se numquam
16      XII, XV   |   doctrina nulla liberationis et beatitudinis animae seruatur aeternitas,
17      XII, XXI  |          sua capacitate notitiam beatitudinis perfectione peruenerit?
18      XII, XXI  |         interpositionibus falsae beatitudinis saepe ac sine fine rumpendam.
19      XII, XXI  |        dicunt non fieri in anima beatitudinis nouitatem, quoniam ad eam
20     XIII, XVII |   mortales colere uideantur, nec beatitudinis priuationem, ne infelices
21      XIV, X    |         beati in illo memorabili beatitudinis loco, id est paradiso? Quis
22       XV, XVIII|        sed in illa inmortalitate beatitudinis sempiternae.
23     XVII, XX   |      Christi tempus non fallacis beatitudinis patienter expectant. Hoc
24      XIX, I    |         suum, an suae tantummodo beatitudinis causa faciat quidquid facit:
25      XIX, XXVII|         miseriae sit potius quam beatitudinis gaudium. Ipsa quoque nostra
26      XIX, XXVII|         certum erit, et ideo pax beatitudinis huius uel beatitudo pacis