Liber, Caput

 1        I, Pr    |         in illa stabilitate sedis aeternae, quam nunc expectat per
 2       II, XIX   |  felicitate res publica, et uitae aeternae culmen beatissime regnatura
 3        V, XVI   |         est; uerum etiam ut ciues aeternae illius ciuitatis, quamdiu
 4        V, XVIII |     praemio mundi huius fuerit ab aeternae illius patriae societate
 5        V, XVIII |         uerae gloriaeet ciuitatis aeternae occiderunt atque respuerunt. ~
 6        V, XIX   |          ciues non sint ciuitatis aeternae, quae in sacris litteris
 7        V, XXXIII|       religio deseratur, et magis aeternae uitae fidelissima expectatione
 8        V, XXIV  |     propter caritatem felicitatis aeternae; si prosuis peccatis humilitatis
 9       VI, IV    |           uerus Deus, dator uitae aeternae, ueris cultoribus suis. ~
10       VI, VIII  | aduerterit. Quo modo igitur uitae aeternae dandae potestas cuiquam
11       VI, XI    |           a populo Dei, cui uitae aeternae mysterium reuelatum est,
12      VII, I     |           id est non perueniri ad aeternae uitae felicitatem talium
13      VII, XXXII |        XXXII] Hoc mysterium uitae aeternae iam inde ab exordio generis
14       XI, IX    |       facti sunt participes lucis aeternae, quod est ipsa incommutabilis
15       XI, IX    |      priuati participatione lucis aeternae. Mali enim nulla natura
16       XI, XIII  |       nunc putare angelos sanctos aeternae suae beatitudinis incertos,
17       XI, XIII  |       certi sunt suae felicitatis aeternae. Cuius illi alii quia certi
18      XII, XVII  |           enim ait: In spem uitae aeternae, quam promisit non mendax
19      XIV, XV    |       moriturus inuitus, desertor aeternae uitae etiam aeterna, nisi
20       XV, III   |   ciuitatis liberae, socios pacis aeternae, ubi sit non amor propriae
21       XV, V     |           fratrem ciuem ciuitatis aeternae in hac terra peregrinantem
22       XV, XVIII |          uiuit in spe felicitatis aeternae? Nec dictum est: "Hic sperauit
23     XVII, XVI   |           eam confessionem laudis aeternae in saeculum saeculi): procul
24      XIX, XIV   |         refertur ad fructum pacis aeternae. Quapropter si inrationalia
25      XIX, XXIII |         intercludant uiam salutis aeternae, in qua fit quisque Christianus?
26      XXI, XV    |      inquam, bellum cum spe pacis aeternae quam sine ulla liberationis