Liber, Caput

 1        I, XXII |             interemerit. Magis enim mens infirma deprehenditur, quae
 2        I, XXV  |          nititur, absit, inquam, ut mens talis quibuslibet carnis
 3        I, XXXII|        meliores. Ecce adtendite, si mens tam diu potatis erroribus
 4      VII, III  |           carpere et domum duci, si mens non est bona, cuius muneris
 5     VIII, V    |           ipsa quae iudicatur. Haec mens hominis et rationalis animae
 6       IX, IV   |       quibus iustitia uiolatur. Ita mens, ubi fixa est ista sententia,
 7       IX, IV   |         Vergilius Aenean, ubi ait: ~Mens inmota manet, lacrimae uoluuntur
 8       IX, VI   |       aestus fluctuare. Ipsa igitur mens eorum, id est pars animi
 9       IX, VI   |       dominaretur, -- ipsa, inquam, mens eorum, sicut iste Platonicus
10       IX, VI   |         fluctuat. Subiecta est ergo mens daemonum passionibus libidinum
11       IX, VI   |      hominibus consulant, cum eorum mens passionum uitiis subiugata
12        X, XIV  |     colendus commendaretur Deus, ne mens humana uel pro ipsis terrenis
13       XI, II   |       communes habet. Sed quia ipsa mens, cui ratio et intellegentia
14       XI, XXVII|            contingere nequeunt, qua mens nostra quodam modo radiatur,
15      XII, III  |          loquimur eius naturae, cui mens inest capax intellegibilis
16      XII, VII  |          Sic species intellegibiles mens quidem nostra intellegendo
17      XII, XXVII|            ineffabiliter laudabilis mens haberet? ~
18      XIV, XIX  |           ad quas iniuste mouentur, mens conpescendo et cohibendo
19       XV, VII  |             debeat trahere, sed cui mens debeat imperare eamque ab
20     XVII, IV   |         filio gratulantis? Tantumne mens hominum a luce ueritatis
21      XIX, XXV  |          atque uitiorum potest esse mens domina ueri Dei nescia nec
22     XXII, XX   |             tantus auctor ipsorum: "Mens quaedam est, inquit, soluta
23     XXII, XXIII| inpertiendorum beneficiorum ingerat mens ingrata torporem, ne maledicis
24     XXII, XXIX |             corporalia per se ipsam mens ualeat intueri, si posset