Liber, Caput

 1       IV, VI    |        nullis legibus tenebantur, fines imperii tueri magis quam
 2       IV, XXIX  |       placito pacis illic imperii fines constituerentur, ubi hodieque
 3      VII, VII   |           rerum initia pertinere, fines uero ad alterum, quem Terminum
 4      VII, VII   |     uocant? Nam propter initia et fines duobus istis diis duos menses
 5      VII, VII   |         initia rerum pertinent et fines non pertinent, ut alter
 6      VII, IX    |         sunt initia summique sunt fines. Sed iam hoc negotium inter
 7      VII, XIX   |      poscenda est; sed earum esse fines in rebus corporalibus, temporalibus,
 8       XV, XXI   |     discretos proprios ac debitos fines, incipit dinumeratio temporum:
 9      XVI, III   |  nominantur. Deinde usque ad quos fines peruenerint commemoratis
10     XVII, XVII  |  conuertentur ad Dominum uniuersi fines terrae et adorabunt in conspectu
11    XVIII, II    |        reperitur, usque ad Libyae fines subegisse traditur. Solis
12    XVIII, XXXI  |           et Samariam et usque in fines terrae, primum se ab Hierusalem
13      XIX, I     |           usque nocendo perducat. Fines itaque isti sunt summum
14      XIX, I     |          corpore, alii in utroque fines bonorum ponerent et malorum.
15      XIX, I     |     ceteris, quod diuersos habeat fines bonorum et malorum. Quando
16      XIX, IV    |           autem, qui in ista uita fines bonorum et malorum esse
17      XIX, V     |         uel adprehenderet debitos fines, si non esset socialis uita
18      XIX, XI    |        Quapropter possemus dicere fines bonorum nostrorum esse pacem,
19      XIX, XI    |     filios tuos in te, qui posuit fines tuos pacem. Quando enim
20      XIX, XI    |          ullus exibit. Ac per hoc fines eius eam debemus hic intellegere
21      XIX, XXVIII|      poena deficiat. Ad hos autem fines bonorum et malorum, illos
22       XX, XXI   | miseratione dixisset, promisit et fines, ad quos per ultimum iudicium
23      XXI, I     |       atque mortuorum, ad debitos fines ambae peruenerint ciuitates,
24     XXII, II    |   uirtutis, ut in eos exitus siue fines, quos bonos et iustos ipse