| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library |
| Aurelius Augustinus De civitate Dei IntraText - Concordances (Hapax - words occurring once) |
Liber, Caput
1 XVIII, II | Ninum, quidam uero deriuato a- patre uocabulo Ninyan uocant. 2 I, XVI | uirtutem, qua recte uiuitur, ab aanimi sede membris corporis imperare 3 II, XVII | Tarquiniorum coegit magistratu se abdicare nec uiuere in ciuitate permisit. 4 XIV, XIII | inquam, malum praecessit in abdito, ut sequeretur hoc malum 5 I, XV | cultui et uictus et captiuus abductus et, quia noluit aliter quam 6 II, XXII | minutos deos tamquam muscas abegerunt. Sed tamen haec numinum 7 XVII, VII | ueterem, et uocauit nomen eius Abennezer; quod est Latine lapis adiutoris, 8 VII, III | cum deabus ignobilissimis Abeona et Adeona. Ibi posuerunt 9 IV, XXI | deae Adeonae adeuntes, Abeonae abeuntes; deae Menti, ut 10 III, X | metu perculsi a periculis aberant. At Romani domi militiaeque 11 XV, XXVI | conscripsit, non uult longe aberrare, qui exponit. Exempli gratia, 12 IX, II | deceptusque fallacia longe aberret a uero Deo, cum quo solo 13 I, XXIX | possit ~adesse secretus, abesse non motus; ille cum me aduersis 14 X, XXX | necessarius orbis ille ab eisdem abeundi et ad eadem reuertendi. 15 IV, XXI | Adeonae adeuntes, Abeonae abeuntes; deae Menti, ut bonam haberent 16 X, XVII | honorifice conlocarunt abeuntesque clauserunt, apertoque postridie 17 VI, VII | Hercule persolutam. Ac sic abeunti cum primus iuuenis ditissimus 18 XVI, XLIII | extincti sunt. Illis quippe abeuntibus diuisum mare uiam fecit; 19 V, IX | nomine appellant, quod nos abhorremus praecipue propter uocabulum, 20 XI, XXXII | legentium a fidei regula non abhorrentes plures possit generare sententias, 21 XI, XXXIII | fidelibus nota est, non abhorruimus. Etsi enim corporalia hic 22 XVII, V | genere Aaron, sicut Sadoc et Abiathar, regnante Dauid, et alii 23 II, XXIX | falsos fallacesque requirere; abice potius atque contemne in 24 X, XIV | conprobat; quae omnia quasi abiecta et uelocissime pereuntia 25 VI, IX | probatae illam theatricam abiectam atque reprobatam membrum 26 X, XXVIII | sapientiam spretis atque abiectis infimis idoneus de superioribus 27 VII, II | geritur, nisi nescio quid abiectissimum limo ac pulueri comparandum? ~ 28 XVII, IV | sacerdotis et iudicis, et Saule abiecto rex Dauid fundatus in regno 29 XVII, V | sacerdotii tui. Elegi enim abiectus esse in domo Dei; qualecumque 30 XX, XVII | dolor ullus, quia priora abierunt. Et dixit sedens in throno: 31 XIV, XXIV | quocumque loco eius senserint abigendum, ibi tantum moueant, ubi 32 II, IV | offensa castitate debuit abire confusa. Quae sunt sacrilegia, 33 VII, V | tanta cura distinctionis abiungere? Si autem recto discrimine 34 XVII, IV | quando eundem puerum natum et ablactatum Deo reddit eadem pietate, 35 XIV, II | sepultam de monumento putabat ablatam: ita et a parte totum carne 36 II, XVII | quam cum ea, quae repetebat ablatas. Illud ergo potius fierit; 37 XIII, IV | separationis a corpore, quamuis ablato iam criminis nexu, quoniam, 38 XIX, XIII | defleant, sentientes eorum ablatorem iustissimum Deum, quem contempserunt 39 XIII, VII | dimittenda peccata, quantum si abluerentur sacro fonte baptismatis. 40 XXI, XIX | tantummodo Christi baptismate ablutis, qui participes fiunt corporis 41 V, IX | est a loquendo; non enim abnuere possumus esse scriptum in 42 VIII, XIII | inmittentes morbum, quod eorum abnuisset imperium, eumque morbum 43 XIII, IV | quorum per gratiam reatus aboletur: iam ista quaestio in alio 44 III, XVIII | sacros inferis et ipsos abolitos annis retrorsum melioribus. 45 I, IX | flagitiorum atque impietatis abominationem, ad aliqua tamen peccata 46 XXII, XIII | opem ferente respondeam. Abortiuos fetus, qui, cum iam uixissent 47 XVI, XVIII | est: Et apparuit Dominus Abrae, et dixit illi: Semini tuo 48 XVI, III | opinio, ut ex Abraham tamquam Abrahaei dicti esse uideantur; sed 49 III, XVIII | oblitus inruens ea semiustus abripuit. Neque enim uel ipsum ignis 50 IV, XX | Curtio, cum se pro patria in abruptam terram praecipitem dedit; 51 IV, II | urbes cum populis dicit; abruptis etiam imbribus prolutas 52 V, XVIII | armatus equo concito in abruptum hiatum terrae se praecipitem 53 X, XXVIII | ne illic absorbeantur, abscedant aut eo penitus non accedant. 54 I, XXVII | cum manet in hac uita, cui abscedere licitum est? An uero tam 55 III, XVII | proxime alio proelio Romani abscederent superiores. Atque in tanta 56 III, VII | ualentibus. Numquid et tunc ~Abscessere omnes adytis arisque relictis ~ 57 II, XXIII | temporibus, tamquam offensi abscesserint, murmuratur et propter eos 58 II, XXV | praesentes; qui si uere abscessissent, mitius Romani in bella 59 II, VII | in templis daemonum Galli absciderentur, molles consecrarentur, 60 VII, XXVI | potius occidi quam suis abscidi potuerunt. Deuorauit ille 61 XVII, VI | eius retrorsum latenter abscidit, ut haberet unde monstraret, 62 VII, XXV | dilectionis memoriam Gallus absciditur. Sed docti Graeci atque 63 XIX, XXIII | nosti; a sapientia autem abscisa semper errat. Viri pietate 64 VII, XXIV | aeternam? Itane propterea Galli abscisi huic Magnae deae seruiunt, 65 VII, XXVI | stuprorum, sectione membrorum, abscisione genitalium, consecratione 66 VII, XXV | reliquus, et quidquid remansit absciso? quid eo significari dicitur? 67 VI, VII | quid in occulto agant per abscisos et molles, ipsi uiderint; 68 VII, XXV | significare perhibuit, et ideo abscisum, quia flos decidit ante 69 XVII, XX | legitur, uiros impios dicere: Abscondamus in terra uirum iustum iniuste, 70 XX, II | querella tenebrae ignobilitatis abscondant, et cetera huius modi, quae 71 XIII, XV | quando timore dementi sese abscondenti homini dixit: Adam, ubi 72 VIII, V | secum sepeliendo curauit abscondi et aratro eruta senatus 73 XX, XXX | haec. Non a principio in abscondito locutus sum; quando fiebant, 74 XXI, XXIV | non in ipso, et ideo eis absconditur multitudo dulcedinis Dei; 75 XX, XVII | et: Gemitus meus non est absconditus a te, et: Dolor meus renouatus 76 XXII, XXIX | etiam unde sunt corpore absentes! Tunc enim erit perfectum 77 XXII, XXIX | illos clauderet, sicut uidit absentia, ubi cum eis ipse non erat. 78 I, IX | cogitantes, quamuis longe absint a facinerosis flagitiosis 79 VI, IV | scriberemus, prius diuina absoluissemus, quam humana adtigissemus"? 80 VII, XVII | primum de diis certis cum absoluisset librum, in altero de diis 81 XIII, XXIII | et non inmortalitate illa absoluta atque indissolubili, sed 82 XVIII, X | sententiae fuissent, praeponi absolutio damnationi solebat); sed 83 I, XXVII | te peccatis tuis omnibus absolutis, ne rursus talia uel etiam 84 V, XII | etiam regna terrena. Quod ut absolutius disserere possemus, ad hoc 85 VI, III | loqueretur, apposuit. Quo absoluto consequenter ex illa quinquepertita 86 IV, II | dicta sunt. Per omnes autem absolutos tres libros, ubi oportunum 87 XVIII, X | in eo pago sex sententiis absolutus est (quia ubi paris numeri 88 XVII, XX | terra uirum iustum iniuste, absorbeamus uero eum tamquam infernus 89 X, XXVIII | audiant et inde, ne illic absorbeantur, abscedant aut eo penitus 90 XXII, XXIII | retributionem mali pro malo, ne absorbeat inhonesta uel inmoderata 91 XIV, IX | sermo, qui scriptus est: Absorta est mors in uictoriam. Item 92 XV, XX | quae ab opere generandi se abstineant; sed habet etiam illa ex 93 IV, X | uirgines a Veneris operibus abstinendo seruierunt? An Veneres duae 94 I, IX | eorum reprehensione sese abstinent, et quamuis non in tantum 95 XX, XXI | uetitorum, a quibus se non abstinuerunt, peccatores impiosque significans 96 I, VI | simulacrorum depraedatione se abstinuisse laudatur. Nam cum ei scriba 97 X, XVII | quibus uitulos sugentes abstraxerant, subiunxerunt et eas quo 98 XIX, XXIII | non perquirere, non enim abstrusa uel rara sunt, sed aperta 99 XV, XIII | inuident auctoritatem, sibi abstulisse ueritatem, an septuaginta 100 I, XXXI | Roma ludos ipsos scaenicos abstulisset, si auctoritati eorum, quos 101 XXI, V | ratio, ut caro ardeat neque absumatur, doleat neque moriatur; 102 XX, VIII | cum fuerit solutus, uel absumente, cum fuerit modis omnibus 103 I, XII | reformidat, tenens praedictum nec absumentes bestias resurrecturis corporibus 104 XXII, XXII | rabida esuries faciebat, absumerent? Ipse postremo somnus, qui 105 XXI, IV | sunt non omne, quod ardet, absumi et anima indicat non omne, 106 XXII, XII | bestiae, sint quos ignis absumit, naufragio uel quibuscumque 107 XXI, XXVII | prouectu uitae melioris absumptis intercessio sit inquirenda 108 XV, XX | genus terrenae ciuitatis absumptum est, sed reparatum est ex 109 XXI, XXVII | uiderent se rem dicere absurdam atque ridiculam. Sic enim 110 XXII, XXVI | conligati." Si non solum absurdi, sed surdi non sunt qui 111 XV, XIV | diebus et noctibus. Quis hanc absurditatem et uanitatem ferat? Proinde 112 VIII, XXIV | et quam sit inconueniens absurdumque monstrauimus), ut ipsi essent 113 XVII, XX | quae huic aetati adsolent abun re; Christum autem filium 114 XIV, IX | peccare, audiunt: Quoniam abundabit iniquitas, refrigescet caritas 115 XXII, XXIX | amplius tunc omnes munere isto abundabunt, cum Deus erit omnia in 116 III, XI | fortassis et Numa Pompilius pace abundans, sed quo donante nesciens 117 X, XVI | aliis bouis praeditum atque abundantem non dubitet Plotinus infelicissimum 118 XIV, VIII | bonae uoluntatis. Nam ex abundanti additum est "bonae", si 119 XIX, VII | quam non deesset, immo et abundaret etiam interpretum copia. 120 XX, VIII | refrigescere caritatem, cum abundat iniquitas, et inusitatis 121 II, XX | faciat quisqu e quod libet. Abundent publica scorta uel propter 122 XIX, V | aerumna quot et quantis abundet malis humana societas, quis 123 II, XX | ad ministerium sui fastus abutantur. Populi plaudant non consultoribus 124 XIV, XI | subiecto et tamquam instrumento abutens fallacia sermocinatus est 125 XX, VIII | tamquam uas eius eripitur; et abyssus, ubi inclusus est, non in 126 IV, XXX | consilia moderantes. Sed iste Academicus, qui omnia esse contendit 127 XV, XII | habuisse annum quattuor mensum, Acarnanas sex mensum, Lauinios tredecim 128 XVIII, XXI | peruenisse pastorem atque ab eius Acca uxore nutritos. Quamquam 129 III, XIII | uictoriis maritorum. Huc accedebat, quod, ut sunt alterna bellorum, 130 XIII, IX | est et uiuens, sed morti accedens, uita cedens; adhuc tamen 131 XVII, VII | offerret holocaustosim, accedentibus alienigenis ad pugnam contra 132 XXII, XII | macri, alii pingues erunt. Accedet ergo aliis aliquid, aliis 133 XXII, XXIX | erubescent. Fide quippe acceditur ad Deum, quam cordis constat 134 XXII, XVIII | cotidie tamen eidem corpori accedunt, dum aedificatur ecclesia, 135 III, XXVIII | pace post bellum, non ut acceleraretur obtinenda uictoria, sed 136 XIV, VIII | quo magis libido frustra accendatur tua? Gaudium uero eos et 137 V, XIV | quo et ipsi tales fierent, accendebant. Namque ne propter humanam 138 XIV, XIII | inlustrabatur ut uideret et accendebatOr ut amaret, stabilis permaneret, 139 XV, VII | utique Cain stimulabatur et accendebatur in fratris exitium: bene 140 V, XIII | uerum etiam id excitandum et accendendum esse censebant, putantes 141 XXI, VII | de carbonibus etiam, quod accendente igne sic uertantur in contrarium, 142 XVIII, XXXI | luminaria, et aptauerat uerbo et accenderat Spiritu sancto. Dixerat 143 I, XXVII | baptizatos adloquendo studemus accendere siue ad uirginalem integritatem 144 XXI, IV | feruescentem, quo solet ignis accendi, quia in promptu nobis est, 145 XXI, XV | subdantur, igne diuini amoris accendimur Sed si (quod absit) illius 146 XXI, VII | atque mirabiliter idem ipse accendit extinctam; haec et de lapide 147 XXI, IV | quod, cum extinguitur, tunc accenditur! Vt enim occulto igne careat, 148 X, VI | Deum, ut igne amoris eius accensa formam concupiscentiae saecularis 149 XXI, V | in ceteris, extinguuntur accensae, sed, non ut in ceteris, 150 XXI, VII | sicut alii fontes extinguat accensam, dissimiliter tamen atque 151 X, XVII | cohaerendum igne amoris eius accensi, quod nobis, non illi, bonum 152 IX, IV | hominem sciendi studio nauiter accensum, protulit statim de sarcinula 153 XVIII, XXXI | interrogauerant, quando istud accepere responsum. Frustra igitur 154 XVII, IV | quid gloriaris, quasi non acceperis? id est, quasi a te ipso 155 XIV, IX | apostolus Paulus ait: Non enim accepistis spiritum seruitutis iterum 156 XVI, XXXV | angeretur, Dominum interrogauit accepitque responsum: Duae gentes in 157 II, XI | quia per eos uictimas diis acceptabiles offerebant, et scaenicos 158 X, V | desiderabilia uel certe in nobis acceptabilia, ac non potius quae his 159 V, II | In hac causa multo est acceptabilior et de proximo credibilior 160 X, V | in uitulis anniculis? Si acceptauerit Dominus in milibus arielum 161 VIII, XVIII | praecipit, ne cuiquam donorum acceptione faueamus. Cum daemones honoribus 162 VI, VII | uideretur ingrata, quod acceptissimum putauit esse numinibus, 163 XX, XXV | fuerint, ipsi erunt. Quid enim acceptius Deo tales offerunt quam 164 II, XI | scaenicos ludos etiam diis suis acceptos uiderent, illos, per quos 165 XX, XXV | offerunt, ut, cum obtulerint acceptumque Deo fuerit, tunc dimittantur. ~ 166 XX, XXI | et promisit ab ipsis se accepturum sibi sacerdotes et Leuitas; 167 XI, VIII | uita per fidem quodam modo accesserint, in illo habebunt requiem 168 XX, XXIII | mei conturbabant me. Et accessi, inquit, ad unum de stantibus, 169 IV, VI | Domitis igitur proximis cum accessione uirium fortior ad alios 170 XVI, XXV | accepisse nec petisse, accessisse nec haesisse, seminasse 171 III, XXIII | etiam dominorum auersabantur accessum, non sine exitio uel periculo 172 XXII, XIX | enormitatem, massae ipsi accessura esse, non locis in quibus 173 XXII, XV | resurrectionis omnium tempus uenerit, accessuram corpori eius eam magnitudinem, 174 XX, VIII | in qua non fuerat, sit accessurus ad fidem, nonnulla quaestio 175 XXII, XXIX | nescimus quantos habebit accessus (de re quippe inexperta 176 XIV, XXVI | ex cupiditate uel timore accidebat bonae uoluntatis offensio. 177 XV, VII | si patrocinium adhibuerit accidenti. Sed ut peccatum intellegatur 178 III, XV | repressum atque sedatum. Acciderat enim et solis defectio, 179 V, X | quod non uult; quod ei si accideret, nequaquam esset omnipotens. 180 IV, I | suis temporibus insolite acciderint, per alia retro tempora 181 III, XXXI | si Christianis temporibus accidissent, quibus ea nisi Christianis 182 IV, I | per alia retro tempora accidre non solere, eorumque opinionem 183 XIV, VI | dissentimus ab eo quod nolentibus acciffit, talis uoluntas tristitia 184 XVII, XVI | benedixit te Deus in aeternum. Accingere gladio tuo circa femur, 185 VIII, XIX | Dulce caput, magicas inuitam accingier artes? Illud etiam, quod 186 XVI, XXIV | eius erit, dixit illi Deus: Accipe mihi iuuencam trimam et 187 XXII, XVIII | uirum pro homine positum acciperemus? sicut in eo quod dictum 188 I, I | saeuiebat inimicus, ibi accipiebat limitem trucidatoris furor,,, 189 XX, VII | ad modum scriptura haec accipienda sit, iam debemus ostendere. ~ 190 XX, XI | Gog et Magog, non sic sunt accipiendae, tamquam sint aliqui in 191 III, X | portabant magisque dandis quam accipiendis beneficiis amicitias parabant." 192 XVI, XXXVIII| mittentis uerba haec sunt: Non accipies uxorem ex filiabus Chananaeorum; 193 XVIII, XXXI | posuit in sua potestate,. sed accipietis uirtutem Spiritus sancti 194 III, XI | sunt. Tunc uelut peritiores acciti haruspices responderunt 195 VI, V | inquit, theologia maxime accommodata est ad theatrum, secunda 196 VIII, II | praeceptis ad bene uiuendum accommodatis; iste autem Thales, ut successores 197 XXII, XXIV | quod ita sit alicui operi accommodatum, ut non etiam sit decorum; 198 II, XXIX | Christianisue detrahentes et accusantes uelut tempora mala, cum 199 XX, XXVI | Cogitationibus, inquit, accusantibus uel etiam excusantibus in 200 IV, XXVIII | talibus placantur uel potius accusantur honoribus, ut maius sit 201 XIV, V | Creatoris iniuriam camis accusare naturam, quae in genere 202 XIX, XII | describitur; nisi enim nimis accusaretur Cacus, parum Hercules laudaretur. 203 XIV, V | tamquam malum naturam carnis accusat, profecto et animam carnaliter 204 XIV, XIV | superbia uiri in mulierem. Sed accusatio potius quam excusatio uera 205 III, XXI | templisque ntrita, inimicorum accusationibus cessit carensque patria, 206 VIII, III | ciuitas publice luxit, in duos accusatores eius usque adeo populi indignatione 207 XIX, VI | propterea iudex torqueat accusatum, ne occidat nesciens innocentem, 208 VIII, XIX | iudices de magicis artibus accusatus est? Quas utique sibi obiectas 209 III, XXXI | XXXI] Deos suos accusent de tantis malis, qui Christo 210 XVIII, XII | perpetrasse Neptunus, ne dii accusentur; sed poetis et theatris 211 I, XXVIII | aliquibus inuidistis. Non accuso quod nescio, nec audio quod 212 VIII, XI | pollebat; nisi forte, quia fuit acerrimi studii, sicut Aegyptias, 213 XI, XXI | legerant forte cognouerit; siue acerrimo ingenio inuisibilia Dei 214 V, XVIII | patriam, a cuius ceruicibus acerrimorum hostium Veientium iugum 215 I, XV | quolibet ire, sed ad suos acerrimos inimicos redire minime dubitaret. 216 VI, II | existimare debemus nisi hominem acerrimum ac peritissimum, non tamen 217 XIX, XXII | philosophorum, quamuis Christianorum acerrimus inimicus, etiam per eorum 218 XXII, XXIV | eloqui, maxime si uelimus non aceruatim cuncta congerere, sed in 219 IV, XI | sicut a nodis Nodutum, uel acete non Fortunam, sed quia barbas 220 III, II | rapuit, ut dicit, ne ab Achille occideretur, ~cuperet cum 221 IX, VII | coetibus Graium cohibendo Achilli interuenit." Quod ergo Minerua 222 III, XI | ille Cumanus, cum aduersus Achiuos regemque Aristonicum bellaretur, 223 XXI, XVI | contra uitia et gerendum acriter, ne ad damnabilia peccata 224 II, XI | cum adulescens tragoedias actitauisset, rem publicam capessiuit 225 II, XIII | turpitudinis qua fronte notatur actor, si adoratur exactor? In 226 II, XI | Aristodemum, tragicum item actorem, maximus de rebus pacis 227 XIX, XIX | cogitet proximi, nec sic actuosus, ut contemplationem non 228 XXI, XVIII | paenitentiam non ignorabat acturos, et tamen absolute ac definite 229 IV, V | cursim raptimque transierunt, actuum suorum sarcinas baiulantes. 230 V, XX | mitiget praesentis doloris aculeos; temperantiae iubeat, ut 231 XVIII, XXIV | philosophorum subtilis et acuta loquacitas. Sed etiamsi 232 XVII, XVI | dextera tua. Sagittae tuae acutae, potentissime, (populi sub 233 XXII, IV | sperandumque conuertit, acute sibi argumentari uidentur 234 VII, XXVI | considero, quibus docti et acuti homines has res humanas 235 I, XV | stare cogeretur, clauisque acutisimis undique confixo, ut se in 236 VIII, III | lepore mirabili disserendi et acutissima urbanitate agitasse atque 237 VII, V | ista proferret. Sed, o homo acutissime, num in istis doctrinae 238 II, VII | utcumque conati sunt ingeniis acutissimis praediti ratiocinando uestigare, 239 XII, XVIII | argumenta deterrent, quorum acutissimum illud putatur, quod dicunt 240 XX, XXI | dicit scriptura gladium bis acutum propter aciem geminam testamentorum 241 IX, XVI | mortalitatis urgentur, ut fame adacti cibos ab hominibus quaerant. 242 XIV, XI | inquit, praeuaricationis Adae. Hos autem seductos intellegi 243 XXI, IV | Quando iuxta eum ponitur adamans, non rapit ferrum, et si 244 XXI, IV | potuerunt miranda perduci. ~Adamantem lapidem multi apud nos habent 245 XVI, XXX | etiam in illa aetate posset adamari. ~ 246 XIV, IX | uanitate hoc in se ipsis adamauerint, ut nullo prorsus erigantur 247 XIV, IX | affectiones, quando ubi oportet adbibentur, quis eas tunc morbos seu 248 XIX, XVI | suam sic regat, ut sit paci adcommoda ciuitatis. ~ 249 IX, IV | passionibus cedit atque adcommodat mentis adsensum; sapientis 250 XIX, XIII | talibus bonis paci mortalium adcommodatis recte usus fuerit, accipiat 251 XIX, III | potioni continendae sit adcommodatus), an uero nec anima sola 252 XX, XVI | in melius innouatus apte adcommodetur hominibus etiam carne in 253 XVI, X | intellegamus unde potuerint populi adcrescere, ne in paucis qui commemorantur 254 XX, XVII | caelo subinde ciues eius adcrescunt. Sed per iudicium Dei, quod 255 XIV, VII | concupiscentia dicatur nec addatur cuius rei sit, non nisi 256 I, XIX | alienum, ne aliorum sceleribus adderent sua, si, quoniam hostes 257 XV, XIII | eos detrahere, quos non addiderat ante natum. Sic factum est 258 XVI, VI | Verum propter tardiusculos addidimus particulam, id est "ne", 259 III, XXVIII | ac recentissimas caedes additae fuerant aliae grauiores 260 XVII, XVI | laetitia et exultatione; adducentur in templum regis. Pro patribus 261 VIII, XI | illud (quod et me plurimum adducit, ut paene assentiar Platonem 262 XVI, XXII | esset, liberauit eum Abraham adductis secum in proelium trecentis 263 V, XVIII | coleret, ab aratro esse adductum, ut dictator fieret, maior 264 XXI, XXVI | fuerit articulum temptationis adductus, per ignem erit saluus, 265 XX, XXX | locutus sum et ego uocaui; adduxi eum et prosperam feci uiam 266 XVI, XXXII | eum et in similitudinem adduxit; cuius similitudinem, nisi 267 XIX, XIII | dolor testimonium est boni adempti et boni relicti. Nisi enim 268 VII, XXVI | Iouis fugiens et regnis exul ademptis, et quae ad hanc rem pertinentia 269 VII, III | ignobilissimis Abeona et Adeona. Ibi posuerunt et Mentem 270 IV, XXI | Statilino stantes, deae Adeonae adeuntes, Abeonae abeuntes; 271 IV, XXIV | considerare rationes. Vsque adeone, inquiunt, maiores nostros 272 II, XX | adipiscendam populis procurauerint adeptamque seruauerint. Colantur ut 273 XIV, IX | non potest. Vbi enim boni adepti amor inmutabilis est, profecto, 274 XII, XXI | sit expectatio quam illic adeptio summi boni; quando hic aeterna 275 XIX, IV | uincendo uolumus peruenire, adeptos esse credamus. Et quis est 276 I, Pr | conuertatur in iudicium, deinceps adeptura per excellentiam uictoria 277 XIV, XXVI | habens in potestate. Cibus aderat ne esuriret, potus ne sitiret, 278 XX, XIV | tantus angelorum numerus aderit, quantus hominum erit, et 279 XVIII, XXIII | ipso. ~Sic animae cum carne aderunt, quas iudicat ipse, ~Cum 280 IX, XVI | contaminari uel dii possent, si adessent, uel cum adsunt daemones 281 IV, XXI | Statilino stantes, deae Adeonae adeuntes, Abeonae abeuntes; deae 282 III, XVII | plebis nomine dominationes adfectabant; bonique et mali ciues appellati, 283 III, XXX | inquinatus atque corruptus adfectare uidebatur Antonius, cui 284 III, XVII | frumenta largitus est, regni adfectati crimen incurrit et eiusdem 285 VI, I | ad risum faciles), si non adfectent fallere ut daemones, supplici 286 V, II | parentes ut erant corpore adfecti, dum concumberent, ita primordia 287 II, II | Christianos aduersis illis rebus adfectos et praecipue pudorem humiliatarum 288 I, XIII | quanto erga parentes maior adfectus: nullo modo ipsa spernenda 289 III, XVII | scribens patiar, uel lecturis adferam? Quam misera fuerit illa 290 XIX, II | difficultatem uel facilitatem adferat ad consequendum uel retinendum 291 VIII, VIII | his ad illa similitudinis adferendum est, quod quale sit, si 292 VIII, XXIV | quos idem fecit Deus; hinc adferentes uota, inde munera referentes. 293 XV, XXVII | leuiores? Quid itaque rationis adferunt, quare terra grauior et 294 XIII, XXIII | ac potu egebat, ne fame adficeretur ac siti, et non inmortalitate 295 V, II | ita primordia conceptorum adfici potuerunt, ut consecutis 296 XVIII, XVII | historicus in Arcadia tale nomen adfictum Pani Lycaeo et Ioui Lycaeo 297 XI, XXVII | emittant, aliud terrae radicis adfigunt, quo alimentum trahant atque 298 XV, XVI | propter multiplicandas adfinitates, ne habeat duas necessitudines 299 X, I | cognationibus humanis atque adfinitatibus et quibusque necessitudinibus 300 III, XIII | quae foedera germanitatis adfinitatis, societatis diuinitatis? 301 XXI, VII | ut neque neganda neque adfirmanda decreuerim; sed ideo etiam 302 XVIII, XXXI | destruentes, sed tantummodo ab adfirmandi quodlibet horum audaci praesumptione 303 VIII, IV | esse arbitror et temere adfirmandum esse non arbitror. Cum enim 304 XII, XVI | confiteor. Sed ideo putaui sine adfirmatione tractanda, ut qui haec legunt 305 IV, X | elementis. Nunc euero omni modo adfirmauerunt aliud esse aetherem, aliud 306 IX, VIII | sapientiam peruenire, in eis adfirmauit excellere. Proinde si aliquos 307 XVIII, XIII | sint opprobriis numinum adfixae. Porro autem quicumque finxerunt 308 V, VI | solas corporum differentias adflatus quosdam ualere sidereos, 309 III, XVIII | nobilesque deletae, quot adflictae, quot perditae ciuitates! 310 XVIII, XII | placaretur ira eius, qua putabant adflictas esse sterilitate Graeciae 311 XVI, XXIV | esse carnales. Sicut enim adflictio ciuitatis Dei, qualis antea 312 II, XIX | non inputant diis suis; adflictionem uero eius, quamcumque isto 313 I, VII | depraedationis concremationis adflictionis in ista recentissima Romana 314 IV, VII | Quamquam Romanum imperium adflictum est potius quam mutatum, 315 XVII, XXIII | aduersitatibus premebatur, et sic adfligebatur non solum externis, uerum 316 XVI, XXIV | seruitute sub Aegyptiis adfligentibus quadringentos annos ille 317 IX, III | illos contra aduersari et adfligere; igitur et misereri et indignari, 318 III, XII | paucas commemorabo, agitari adfligique debuit. Nimis enim multos 319 I, IX | uitam, quando diuinitus adfliguntur cum eis, amaram sentiunt, 320 II, II | pios cum impiis pariter adflixerint? Quam quaestionem per multa 321 III, XIV | autem et adflicta est et adflixit, donec multorum taederet 322 XX, VII | spiritales in illo sabbato adfuturae sanctis per Domini praesentiam 323 XXII, XIV | fuit, non autem negatum est adfuturum esse quod defuit. Defuit 324 XXII, XXIX | iam corpus corruptibile adgrauabit animam, sed incorruptibile 325 XIV, III | absorbeatur mortale a uita. Et adgrauamur ergo corruptibili corpore, 326 XIII, XVI | uindicta, animam perhibuit adgrauari. Quod etiamsi non addidisset, 327 XIII, XVII | separatae, nullis eorum oneribus adgrauatae sempiterne ac feliciter 328 XIV, III | corruptibili corpore, et ipsius adgrauationis causam non naturam substantiamque 329 XIX, IV | Hac, inquit, quae tantis adgrauatur malis." Certe ergo beata 330 IV, XIII | opus tam magnum potuisse adgredi credant, cum omnes occupati 331 XI, I | ubique opitulatione fretus adgrediar, primumque dicam, quem ad 332 III, IV | fiduciam gerens res magnas adgrediendas praesumat audacius, agat 333 I, XXVII | Porro si, quisquis hoc adgrediendum et suadendum putat, non 334 XV, I | iam mihi uidetur earum adgrediendus excursus, ex quo illi duo 335 XVI, IV | cum quo loqui poterat, adgregaret; et per linguas diuisae 336 XVIII, II | Samiramis uxor eius est adgressa bellando. Ita factum est, 337 XII, XVIII | ac propterea sit operis adgressus initium; et ideo necesse 338 XVI, II | significant, sed quibus adhaereant quae significant et quodam 339 XII, I | declaratur, eius naturae ut Deo adhaereat conuenire. Quam porro magna 340 XIV, XXII | humo patrem et matrem et, adhaerebit uxori suae, et erunt duo 341 XXI, XXVI | diligit meretricem eique adhaerens unum corpus efficitur, iam 342 XVII, VII | inimicum Christo et Israel adhaerentem Christo; in Israel ad ancillam 343 XXI, IV | intrinsecus, sed extrinsecus adhaerentium quasi catena pependerat 344 XVII, VII | erant, uelut Abraham adhuc adhaereret ancillae, donec sterilis 345 XVI, XIII | desciuerat et superstitioni adhaeserat Chaldaeorum et postea inde 346 X, I | Deus, puritate casti amoris adhaeserit. Sed quia ipsi quoque siue 347 XII, IX | amore, cum quo facti sunt, adhaeserunt; eoque sunt isti ab illorum 348 X, XVI | Aesculapio nauiganti Romam comes adhaesit; quod nauem, qua simulacrum 349 XXI, IV | tamen additur. Nam si non adhibeas aquam, sed oleum, quod magis 350 VIII, XIX | sceleribus alienus eos patronos adhibeat, per quos illum dii exaudiant, 351 XIX, XII | pacato loco. Si autem nulla adhibeatur cura condendi, sed naturali 352 IV, VIII | Romanum, quae ita suis quaeque adhibebantur officiis, ut nihil uniuersum 353 II, XXI | patrius praestantes uiros adhibebat, et ueterem morem ac maiorum 354 II, XVIII | Sallustium testem potius adhibebo, qui cum in laude Romanorum 355 IX, XIII | restant, quibus cura adtentior adhibenda est, quem ad modum uel aliena 356 I, XIX | mentis suae illam poenam adhibendam putauit, quibus conscientiam 357 XIV, IX | peccatum adhibuit eas, ubi adhibendas esse iudicauit. Neque enim, 358 III, XII | nauis nautas, tanto plures adhibendos putauit; credo, desperans 359 V, IX | mihi fati nomen alicui rei adhibendum placeret, magis dicerem 360 XVIII, XXI | honorantes uel excusantes, et adhibentes argumentum, quod infantes 361 VII, XXX | quem focis et luminibus adhiberent, ad facillimos usus munus 362 X, XI | quod lapidibus et herbis adhibitis et alligent quosdam, et 363 VI, VII | Iouis ad conuiuium eius adhibitos si mimus dixisset, utique 364 XIX, II | quod ex Academicis nouis adhibitum est: rursus dimidia pars 365 XII, IV | perniciosus, qui conuenienter adhibitus commodissimus inuenitur. 366 XV, VII | dominanti, si patrocinium adhibuerit accidenti. Sed ut peccatum 367 VI, IX | sicut isti ad hoc duas adhibuerunt deas, Educam et Potinam: 368 VIII, XXVII | illorum memoriae renouatione adhortemur? Quaecumque igitur adhibentur 369 XIX, XIII | quae apte et conuenienter adiacent sensibus, lux uox, aurae 370 XIX, XVII | inque ipsis rebus uitae adiacentibus ad alium pecus, ad alium 371 III, XVI | XVI] Huic tempori adiciamus etiam tempus illud ,quo 372 XXI, VI | falsa conscripta sunt"; et adiciant ratiocinantes atque dicentes: " 373 II, XXIX | inuitamus et exhortamur, ut eius adiciaris numero ciuium, cuius quodam 374 XX, XIII | sed eis impletis potius adiciendum, ut proprie possit intellegi, 375 XVI, XXXIV | Sarrae accepit, sic legitur: Adiciens autem Abraham sumpsit uxorem, 376 XVIII, XXXI | redde uota tua; quia iam non adicient ultra, ut transeant in uetustatem. 377 III, VI | VI] Aliud adicio, quia, si peccata hominum 378 XV, XII | bissextum uocant, unus dies adicitur, addebantur a ueteribus 379 XV, XII | conputatum non sit incredibile, adiciunt quod apud plerosque scriptores 380 XXI, IV | morte sic frigida est, ut adiecta unda non sit arsura et quam 381 XXI, XIV | discere, ad quod poenis adiguntur, tam poenale est eis, ut 382 XII, III | omnino desit, nihil boni adimendo non nocet ac per hoc nec 383 VIII, VII | adtinguntur, nec sensibus adimentes quod possunt, nec eis dantes 384 XII, VI | uoluntas nocendo posset adimere. Si ergo non erat sempiterna, 385 VIII, XIX | praedicandis humanam uitam sibi adimi non timeret; sicut martyres 386 XIV, VII | laetitiam in cor meum; et: Adimplebis me laetitia cum uultu tuo. 387 XV, VI | onera uestra portate, et sic adimplebitis legem Christi; item alibi 388 XIX, XXIII | inpressis litteris scribere aut adinflans leues pinnas per aera auis 389 III, XX | nebulones, sacrificiorum adipibus inhiantes et fallacium diuinationum 390 XX, III | mali, tamquam boni sint, adipiscantur bona, ita loquens: Est, 391 XII, VIII | cuiuslibet naturae bonum, etiamsi adipiscatur, ipse fit in bono malus 392 VIII, VIII | se ipsum adpetentes idque adipiscentes nihil, quo beati simus, 393 XXII, I | ciues inmortales erunt, adipiscentibus et hominibus, quod numquam 394 XX, II | praetereunt, non nisi mali adipiscerentur transitoria bona ista atque 395 XIV, X | quicquam, quod bona uoluntas adipisceretur, nec inerat quod carnem 396 VII, V | animaduertissent hi, qui adissent doctrinae mysteria, possent 397 XX, XXX | et detento et alligato et adiudicato et opprobrio ignominiosae 398 XIV, XXVII | in hac carne uiuere sine adiumentis alimentorum in potestate 399 VII, XXII | esse dixerunt: ut quid illi adiuncta est et Venilia, nisi ut 400 XXI, VIII | promissionis Dei significarentur adiuncto. Sed ista quoque miracula, 401 XX, XXX | facientem se Christus ostendit adiungendo atque dicendo: Et aspicient 402 IX, XVI | diis incontaminatis possint adiungere, inter quos et illos medii 403 VIII, XIII | amant eosque diuinis rebus adiungi et suis honoribus flagitant 404 XI, XXVI | aestimationis eis quas noui rebus adiungo. Neque enim fallor amare 405 VII, XXIV | inuentum. Leonem, inquit, adiungunt solutum ac mansuetum, ut 406 XX, XV | Quod uero ibi obscurius adiunxerat dicens: Quo et bestia et 407 XV, XXIII | eorum corpora consequenter adiunxerit dicendo: Et ministros suos 408 XVI, XXXIII | tuam sub femore meo, et adiurabo te Dominum Deum caeli et 409 X, X | quoniam sacris precibus adiurari tenerique potuerunt, ne 410 X, IX | eadem potens tactus inuidia adiuratas sacris precibus potentias 411 VIII, XXIV | confiterentur ipsi daemones adiurati, quo modo iste confessus 412 XIV, XXVII | meritum bonum habens in adiuta diuinitus uoluntate recta, 413 I, Pr | opus et arduum, sed Deus adiutor noster est. Nam scio quibus 414 XVII, IV | non sumitur, nisi cum ipso adiutore primum illud efficitur: 415 II, XXV | tamquam praescios futurorum adiutoresque proeliorum iactare et commendare 416 XIV, XXVI | uoluntatum autem bonarum adiutori et remuneratori, malarum 417 XX, XXI | nos et nouos blandissimis adiutoriis insolita nobis beatitudo 418 XXI, I | incredibilem demonstrauero, adiuuabit me plurimum, ut multo facilius 419 VII, XXX | scientias artium uariarum ad adiuuandam uitam naturamque concessit; 420 XIX, IV | fidem dedit, qua nos ab illo adiuuandos esse credamus. Illi autem, 421 XXI, XVI | tunc ad gratiam confugiunt adiuuantem, qua fiant et amarius paenitendo 422 XV, VII | uel deos colere, quibus adiuuantibus regnet in uictoriis et pace 423 XX, XXI | terras. Vbi enim diuinitus adiuuantur, ibi credunt, et ubi credunt, 424 IV, VII | magis quam alios, a quibus adiuuarentur sui. Postremo quoquo modo 425 XV, VII | conuersio eius, dum non adiuuatur relaxando, sed quiescendo 426 VIII, XIII | laedant, bonos autem, ut adiuuent, inuocandos. Mali enim nulli 427 III, IX | Pompilium successorem Romuli adiuuisse creduntur, ut toto regni 428 I, XXV | inlecebrosissima uoluptate animum adliciat consentire peccato. Proinde, 429 XV, XVI | humanum enim sensum uel adliciendum uel offendendum mos ualet 430 I, XIX | tristisque palus inamabilis undae Adligat. An forte ideo ibi non est, 431 XVII, IV | adligatus nec In praeconibus adligatis. Laetata sum, inquit, in 432 XII, XXVII | institutores, sed inclusores adligatoresque nostros ergastulis aerumnosis 433 XVII, IV | pressurarum sermo Dei non est adligatus nec In praeconibus adligatis. 434 XV, VI | aliqua specie humana sensus adloquatur humanos, siue istos corporis 435 I, XXVII | consumamus, quibus baptizatos adloquendo studemus accendere siue 436 XIII, XVI | conligari, quid est quod eos adloquens deus tamquam sollicitos, 437 XIII, XVI | summum deum deos quos fecit adloquentem ac dicentem: "Vos, qui deorum 438 XIX, XII | sermonem, nullis filiis uel adluderet paruulis uel grandiusculis 439 XXII, XXII | tempestatibus imbribus adluuionibus, coruscatione tonitru, grandine 440 XVIII, XIII | qui cum Hercule seruiuit Admeto; qui tamen sic est deus 441 XIX, XVII | terrenae ciuitatis, quibus haec admi-. nistrantur, quae sustentandae 442 VI, I | si qua ad eam pertinent, adminiculandam atque fulciendam ita singulas 443 VII, III | carne uiuescunt et sensibus adminiculantur: cur non deus ille, qui 444 X, I | relegendo, si forte oblitus est, adminiculare memoriam. Elegimus enim 445 XIV, XV | oboedientiae salubritatem adminiculauerat, quo eam creaturam, cui 446 XIX, I | magistro, sine ullo doctrinae adminiculo, sine industria uel arte 447 I, XXI | ministerium debet iubenti, sicut adminiculum gladius utenti; et ideo 448 XIX, XVI | iusti patres nostri, sic administrabant domesticam pacem, ut secundum 449 V, XII | suo modo boni erant, magna administrabantur atque illis toleratis ac 450 XVIII, XX | magistratus habere coeperunt administrandae rei publicae. Post Dauid, 451 V, XXV | Augustus tenuit et defendit; in administrandis et gerendis bellis uictoriosissimus 452 XXII, XXIV | ipso cuncta quae fecit administrante et summam potestatem summamque 453 XXII, XXIV | bonitas cuncta quae creauit administrantis. Primum benedictionem illam, 454 VII, II | quia opera maiora ab his administrantur in mundo, non eos inuenire 455 II, XXI | Romanis quam a posterioribus administrata est; uera autem iustitia 456 V, XVII | qui pastus eius per bonos administratores rei publicae gratius a concordibus 457 XIX, XIX | etsi ita teneatur atque administretur ut decet, tamen indecenter 458 VII, XIV | sermocinandi et belligerandi administros. Quorum Mercurius si sermonis 459 V, VII | ille ita natus, ut haberet admirabilem filium, sed ita potius, 460 IX, V | Nulla de uirtutibus tuis nec admirabilior nec gratior misericordia 461 VIII, II | mandans eminuit maximeque admirabilis extitit, quod astrologiae 462 XVI, XXXI | quando ei promissus est, admirans in gaudio; riserat et mater, 463 XV, XV | primogenitum fuisse? ut admirantes merito requiramus, quo modo 464 XVI, XXVI | non,sunt dubitantis, sed admirantis. Si quem uero mouet quod 465 V, VII | temptantur et cum magnis admirantium clamoribus ista respondent. 466 VIII, XXIV | Omnium enim mirabilium uicit admirationem, quod homo diuinam potuit 467 X, XI | deos colendos pertinentium admiratores uerecundatur offendere. ~ 468 X, XI | perducentem, merito Porphyrius admiratur; immo uero sub specie mirantis 469 II, XIII | scaenici deorum honoribus admiscentur? Illas theatricas artes 470 V, VII | musca nascatur. Nam si hanc admiserint, procedit ratiocinatio, 471 II, X | etiam flagitia, quae non admiserunt, de se dici uolunt, dum 472 XIII, XXIII | intellegendum, quod factum est admissione peccati. Non enim existimandum 473 III, XIII | tuebantur; quibus dolo apertis admissisque hostibus intra moenia in 474 VII, III | debuerunt quam Ianus seminis admissor et Saturnus seminis dator 475 XIV, XIII | prohibuit, quod cum eSet admissum, nulla defendi posset imaginatione 476 VII, VIII | aduerso sitas, per quas uel admittat ad se aliquid intro uel 477 VI, V | est, quid habet meriti, ut admittatur? Haec nempe illa causa est, 478 V, VII | pecoribus uel domandis uel admittendis maribus, quibus equarum 479 XIV, X | peccatum, ut hoc de ligno admitterent, quod de muliere Dominus 480 XVI, XXIII | ad fidem Christi nollet admitti. Hoc enim quando factum 481 I, XVIII | hic error et hinc potius admoneamur ita non amitti corporis 482 XVII, II | ea paucos fideles suos et admonendos qui postea futuri erant 483 XIII, XV | quaerens, sed increpando admonens, ut adtenderet ubi esset, 484 IV, I | triste misericordia potius admonentis Dei quam punientis seueritate 485 V, XXVI | periculo possint edere. Quos admoneo, non optent quod eis non 486 XXII, XXX | indigentia laborabitur, nescio. Admoneor etiam sancto cantico, ubi 487 VIII, X | ipse factus est mundus. Admonetur enim praecepto apostolico 488 XV, VII | etiam post uerbum diuinae admonitionis impleuit? Nam cum sacrificia 489 XX, XVIII | factum ante diluuium uidetur admonuisse quodam modo, quatenus in 490 XX, XXIX | XXIX] Cum autem admonuisset, ut meminissent legis Moysi ( 491 XIV, XXIV | aliquando etiam igne ureretur admotu sine ullo doloris sensu 492 XVIII, XXI | uidelicet ideo lupa credatur admouisse ubera paruulis, quia filios 493 V, III | conprehendere et momentis adnotare nascentium? Si autem propterea 494 I, XVIII | carne fiat, sed tantum quid adnuat mente uel renuat: quis eadem 495 XIX, XXIII | fataliter dedit, quibus fata non adnuerunt deorum dona obtinere neque 496 II, XIII | sanc et Romanis laudibus adnumeranda prudentia; sed uellem se 497 V, IX | inter causas efficientes adnumerandae, quoniam hoc possunt ,quod 498 IX, XXIII | quam daemones dicere eisque adnumerare, quos a summo Deo conditos 499 VIII, XVI | quae daemonum esse dicit, adnumeraret uirtutem, sapientiam, felicitatem 500 XV, XX | fuisset inuentus, tot eius adnumerati sunt filii, donec undenarius