| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library |
| Aurelius Augustinus De civitate Dei IntraText - Concordances (Hapax - words occurring once) |
Liber, Caput
12115 III, X | auxilio esse, nam ceteri metu perculsi a periculis aberant. At 12116 X, VIII | dehiscente submersos; uirga percussam petram tantae multitudini 12117 XX, XII | Aut si eam plagam, qua percutiendi sunt ecclesiae persecutores 12118 XIII, XXI | ideo de nulla petra Moyse percutiente aqua defluxerit, quia potest 12119 XIV, XIX | iratus uel etiam quemquam percutit, non posset hoc facere, 12120 XX, XXV | per potentiam uiduas et percutiunt pupillos et peruertunt iudicium 12121 XVI, II | compagibus organorum, quae non percutiuntur a canentibus, sed ea, quae 12122 X, XXVIII | ueraciter praedixerunt: Perdam sapientiam sapientium et 12123 VI, XI | fere partem aetatis suae perdant uacando et multa in tempore 12124 I, X | haec amando peccauerint, perdendo senserunt. Tantum quippe 12125 XVIII, XVIII | nullo loco apparuerunt, perdentibus eos ultoribus angelis malis, 12126 XX, XXX | quando et ipsi discipuli spem perdiderant, quam in illo habere iam 12127 I, II | enim prius ipsa Minerua perdiderat, ut periret? an forte custodes 12128 XIII, VII | caelis est; et alio loco: Qui perdiderit animam suam propter me, 12129 XXII, XXX | felicitatis nec perdita felicitate perdidimus. Certe Deus ipse numquid, 12130 I, XXXIII | hoste luxuriam repressistis, perdidistis utilitatem calamitatis, 12131 XI, VI | dies cuius modi sint, aut perdifficile nobis aut etiam inpossibile 12132 III, XVIII | deletae, quot adflictae, quot perditae ciuitates! Quam longe lateque 12133 II, XXV | Romanam rem publicam iam antea perditam fuisse nullamque remansisse 12134 I, V | metuebant. Sed hi uidelicet perditi et patriae parricidae. ~ 12135 VI, X | esse gaudio derissiset, cum perditio eius inuentioque fingatur, 12136 VII, XIX | gignebat. An falcem sceptro perdito accepit, ut, qui primis 12137 IV, IV | Hoc malum si in tantum perditorum hominum accessibus crescit, 12138 IV, XV | Proinde belligerare et perdomitis gentibus dilatare regnum 12139 X, XXII | perfectionem plenissimam perducemur. ~ 12140 IX, XXIII | inmortalem beatitudinem perducendis mortalibus miseris, a quibus 12141 X, XV | uisibilia atque sensibilia perducendum, incunctanter atque indifficulter 12142 XX, XXI | iudicium, de quo nunc agimus, perducens finiensque sermonem. Narrat 12143 X, XI | ad facienda quae uoluerit perducentem, merito Porphyrius admiratur; 12144 XI, XXXI | tribulationibus ad humilitatem perducentibus intellegi uoluit; et: Septiens 12145 XV, XX | generationibus ex Cain et quo eas perducere uolebat?" Respondetur: Vsque 12146 IX, XV | bonum> perueniri, ad quod ut perduceremur, non multis, sed uno mediatore 12147 XIII, XX | ueterescerent, ut necessitate perducerentur ad mortem (qui status eis 12148 XV, XX | aliquem, ad quem necessario perduceret seriem generationum, sicut 12149 XVIII, XVIII | genus auium, ad ea loca perductae ac repente suppositae, creduntur 12150 XVII, XIX | effectum tam clarum certumque perductis omnino non cedant, profecto 12151 III, X | plurimum boni, si ea tempora perdurarent, quae perstrinxit Sallustius, 12152 V, XII | superiores, quas huc usque perduximus, de fati quaestione tollenda, 12153 XIII, XIX | hanc uitam pie iusteque peregerint, ut a suis corporibus separati 12154 I, XV | si quod uolebant minime peregisset, rediturum esse Carthaginem. 12155 I, XXXI | labefactandam eneruandamque Romanam peregrinae consentire nequitiae, tantumque 12156 XIX, XVIII | dubitatione ambulamus, quamdiu peregrinamur a Domino; qua salua atque 12157 XVIII, XXXI | mundi et consolationes Dei peregrinando procurrit ecclesia. ~[LII] 12158 V, V | potuerunt diuersis temporibus peregrinari, diuersis temporibus ducere 12159 III, XXII | suis ad illam inremeabilem peregrinationem profecti sunt, quos consulerent, 12160 V, II | geminos non solum actus et peregrinationes habere diuersas, uerum etiam 12161 VIII, IV | quam longe ac late potuit peregrinatus est, quaquauersum eum alicuius 12162 XIX, XXVI | liberatur, ut apud hanc interim peregrinetur. Propter quod et apostolus 12163 III, XII | eam dicere ignobilem dii peregrini deam ciuem Romanam. Sub 12164 I, XV | expectantes etiam in suis sedibus peregrionos se esse nouerunt. ~ 12165 III, XVII | Gallis primo ab eis legati perempti sunt, deinde cum praetore 12166 I, IX | et carnis excruciatio uel peremptio, hoc est propter quaedam 12167 III, XXVII | aduersarum sibi partium peremptis uictus Vrbe profugisset, 12168 III, XIV | soror propter Curiatios tres peremptos etiam ipsa tertia ex altera 12169 XXII, I | appareat, sicut in arbore, quae perenni fronde uestitur, eadem uidetur 12170 I, X | quidam adpetentes a fide pererrauerunt et inseruerunt se doloribus 12171 I, III | sola esse potuerit causa pereundi custodes habere uoluisse 12172 III, XX | subuenirent, fidei conseruatione pereuntem perire non sinerent. Ipsi 12173 X, XIV | quasi abiecta et uelocissime pereuntia decentissimos formarum suarum 12174 V, I | quam ipsi inter se gemini perexiguo temporis interuallo in nascendo 12175 XII, XIII | istorum duorum unum quidem perexiguum est, alterum incomparabiliter 12176 XV, XII | eo quod sex diebus Deus perfecerit opera sua, ut in septimo 12177 VIII, IV | utrumque iungendo philosophiam perfecisse laudatur, quam in tres partes 12178 XXII, XX | habebat perficiendae siue perfectae cuiusque indita corpori 12179 XX, XXV | Hostiae porro in plena perfectaque iustitia, cum mundati fuerint, 12180 XI, XI | aeternus): tamen si uere perfecteque beata uita non nisi aeterna 12181 XI, XXXIII | etiam ille qui scripsit, ad perfectiorem disputationis finem nostra 12182 XII, XVI | scire permisit uel omnino perfectis in alia uita scienda seruauit, 12183 XXI, XXIV | peccatum. Cur ergo eadem perfectissima sanctitate et cuncta impetrare 12184 XXI, XVIII | cum fuerint plenissimae ac perfectissimae sanctitatis, ut, qui tunc 12185 XIII, XVIII | deprimantur, ipsisque animis perfectissime beatis, ut quamuis terrena, 12186 XV, V | duorum bonorum, nondum utique perfectorum, sicut inter se pugnant 12187 XIII, XVIII | est? Cur ergo sanctorum perfectos et beatos diuino munere 12188 VIII, XI | ita uerba Dei per angelum perferantur, ut quaerenti quod sit nomen 12189 X, XXIV | facultas datur, pro iustitia perferendam. Ideo enim soluere potuit 12190 I, XIII | desint, non frangunt in bonis perferendi tolerandique uirtutem nec 12191 VIII, XIX | eos necessarios asserens perferendis ad deos precibus nostris, 12192 XI, II | fruendo, uerum etiam ad perferendum incommutabile lumen, donec 12193 XXII, XXIV | usque ad mortem mala tanta perferre? Vnde apostolus de ipsis 12194 XVII, VIII | ad Nathan prophetam, quod perferret ad regem. Vbi cum dixisset 12195 XIX, VIII | et in nostram notitiam perferuntur, quibus cor nostrum flagris 12196 XI, VI | diebus Deus fecit, sexto perficiantur die septimoque in magno 12197 XIX, I | consumatur, ut non sit, sed quo perficiatur, ut plenum sit; et finem 12198 XI, XXVI | agnoscimus, adhuc reformatione perficiendam, ut sit etiam similitudine 12199 XV, XXVI | perfecto (non utique sicut perficiendi sunt ciues ciuitatis Dei 12200 II, XIV | ab indole Romanorum quid perficiendum esset ostendit, qui poeta 12201 XXII, XXII | fraus, furtum, rapina, perfidia, superbia, ambitio, inuidentia, 12202 XIX, VIII | est multo amarior, ne in perfidiam malitiam nequitiamque mutentur. 12203 III, XX | iuratione constrinxerat, a perfido obsessa oppressa consumpta 12204 XIX, V | simulata, eorum tamen hominum perfidorum malo, cum eos esse pessimos 12205 III, XX | irascuntur illi dii, quaerant perfidos, a quibus colantur; si autem 12206 VIII, XXIII | doctrinae hinc atque inde perflatus et falsis uera permiscens 12207 X, XVI | inpleto cribro de Tiberi neque perfluente abstulit controuersiam) -- 12208 XVI, XLIII | quos plagis tot tantisque perfracti tandem aliquando dimiserant, 12209 XXII, XXIV | pulchritudine sine ulla libidine perfruamur; quod maxime ad laudem referendum 12210 X, XXXII | conspectu eius inmortaliter perfruentis in huius uiae scripturis 12211 XXII, XXV | post hanc uitam beatissimus perfruetur, non a nobis dissentiunt 12212 XVII, X | minuisti dies sedis eius, perfudisti eum confusione. Haec omnia 12213 XVI, XXXVIII| more idololatriae lapidem perfudit oleo Iacob, uelut faciens 12214 XIX, V | sint. Si ergo domus commune perfugium in his malis humani generis, 12215 XVIII, XVIII | quaeque portarent postque perfuncta opera iterum ad se redirent; 12216 XIII, I | non possent; sed ita ut perfunctos oboedientiae munere sine 12217 VI, VI | istos ciuiles uelis nolisue perfundas. Dicis quippe fabulosos 12218 XXI, IV | aquae infunditur aquaue perfunditur, et cum ante sit frigida, 12219 XVIII, XXXI | animas tanta iucunditate perfundunt, quantis doloribus de sua 12220 XXI, IV | fomes est ignis, nulla eius perfusione uel infusione feruescit. 12221 XVI, XXXVIII| benedictionem Abraham patris tui. ~Pergens itaque in Mesopotamiam Iacob 12222 I, XVIII | deceptorem suum, ad hoc eam pergentem sanctam uel corpore dicimus, 12223 VIII, XI | sit nomen eius, qui eum pergere praecipiebat ad populum 12224 XVII, I | commemorare, in inmensum pergitur, primum quia ipsa scriptura, 12225 XXI, V | similiter non potest. Non itaque pergo per plurima, quae mandata 12226 III, XX | discederet. Contempti Carthaginem pergunt querimoniamque deponunt 12227 III, XXI | desiderio, ita ut iussisse perhebeatur, ne saltem mortuo in ingrata 12228 III, XXIV | milia hominum occidisse perhebetur. Ex quo intellegi potest, 12229 XIV, XVII | quodam modo testimonium perhibebat. Neque enim caeci creati 12230 II, XIV | Platonem nec deum nec semideum perhibemus, nec ulli sancto angelo 12231 X, II | Iohannes fatetur, ubi ei perhibens testimonium dicit: Nos omnes 12232 IX, XIII | deos nisi rationales mente perhibere. Duo sunt residua, quod 12233 X, XVII | uoluntatis eius hinc testimonia perhiberi; quod etiam ipsa lex erat 12234 XI, XX | testimonium placiti sui perhibuisse uideretur. Nam ubi tenebrae 12235 XIX, XXIII | Hebraeorum, ut eum et ipsa numina perhorrescant. Cum ergo Deus iste dixerit: 12236 V, XVIII | et coniurationem talium perhorrescens sine ulla dubitatione se 12237 IX, IV | non ita illud periculum perhorresceret, ut palloris etiam testimonio 12238 XIX, XXIII | quod ipse Porphyrius non perhorruerit et sacrificans diis eradicari 12239 XI, XXIII | libris enim quos appellat *peri\ *a)rxw=n, id est de principiis, 12240 XVIII, XXV | Atheniensis, Chilon Lacedaemonius, Periandrus Corinthius, Cleobulus Lindius, 12241 II, IX | quam a poeta notari. Sed Periclen, cum iam suae ciuitati maxima 12242 XXII, XXIII | iste conflictus, in quo periclitamur et de quo nos uictoria nouissima 12243 IX, V | adflicto ut liberetur, timere periclitanti ne pereat nescio utrum quisquam 12244 XIX, VIII | deprauantur uel in utroque periclitantur. ~ 12245 XXII, XXIII | proeliorum temptationibus periculisque uersantur. Aliquando enim 12246 XIX, IV | sunt adiutoria contra uim periculorum laborum dolorum, tanto fideliora 12247 XXII, XXIII | ne in hoc bello laborum periculorumque plenissimo uel de uiribus 12248 X, IX | fallacem et in ipsa actione periculosam et legibus prohibitam cauendam 12249 XXII, XXIV | quas superfluas, immo et periculosas perniciosasque appetit, 12250 III, XXV | Discordiae constitui debuit. Periculose itque Romani tam mala dea 12251 III, XXI | horrendi, tam exitiosi, tam periculosi praeclarus mirabilisque 12252 IX, IV | horribili caelo et mari periculosissime iactaretur, ui timoris expalluit. 12253 III, XVII | magistro equitum cum maximo et periculosissimo tumultu ciuitatis occisus 12254 XIX, XXVII | et illa, quae resistunt, periculoso debellantur proelio, et 12255 XX, XXX | loquentem, scilicet ouibus quae perierant domus Israel? Ait namque 12256 III, XXVII | Qua morbi duxere manum. Periere nocentes; ~Sed cum iam soli 12257 XX, XXIV | cum suis caelis pars ima perierit. Sed quia hoc, ut dixi, 12258 V, XVIII | successibus augeretur? Proinde perillud imperium tam latum tamque 12259 XVIII, XVI | grauibus ictibus, ut etiam perimant, uulnerare. Nam duris et 12260 VII, XXIV | inluditur, ut neuter suo uulnere perimatur. Ibi fascinatio timetur 12261 II, XXV | bella ciuilia se ipsum ibi perimens fraterno corpori adiunxit. 12262 I, XXIV | eam finire quam se ipse perimere maluit, magnum scelus esse, 12263 XIX, IV | esse confessi sunt, sicut Peripatetici, sicut ueteres Academici, 12264 IX, V | una sit eademque sententia Peripateticorum uel etiam Platonicorum et 12265 VI, X | Ego feram aut Platonem aut Peripateticum Stratonem, quorum alter 12266 IX, IV | priuetur non minus Stoicus quam Peripateticus pauescat et palleat, ea 12267 I, III | uenturam, nisi prius illi perissent, sed illos potius olim fuisse 12268 XXII, XX | reddetur. Quamuis etsi omnibus perisset modis nec ulla eius materies 12269 XV, XVII | posse feminam nuncupari periti linguae illius adseuerent, 12270 IV, XXVII | est; solet enim et a iuris peritis dici: Superflua non nocent. 12271 V, IX | uitae humanae plurimum ac peritissime consulens ex his duobus 12272 VI, I | cuique praestare? An uero peritissimi illi et acutissimi uiri, 12273 XVIII, XV | fuisse adseuerent, a quo peritissimo agricola inuentum ferunt, 12274 V, XII | superbos. Has artes illi tanto peritius exercebant, quanto minus 12275 X, XI | uel potius sacrilegiorum peritum, ea, quae apud Aegyptios 12276 II, XXI | describit Sallustius, iam iamque peritura. Eo quippe tempore disputatur, 12277 XV, XXIV | sunt futuri uitae hominum periturorum, quibus transactis diluuio 12278 III, II | confitetur, ~Structa suis manibus periurae moenia Troiae. Nescientes 12279 X, XVI | respondeant theurgi uel potius periurgi; hoc enim sunt omnes illae 12280 I, XV | uoluerunt seu permiserunt, quid periuro grauius irati facere potuerunt? 12281 VII, XXIII | hanc uim in nostro corpore permanare dicit in ossa, ungues, capillos; 12282 XVIII, VII | idem tempus regna eadem permanebant. ~ 12283 XVIII, XV | tamen adhuc regnum Assyrium permanebat, ubi erat rex uicensimus 12284 XI, XXXI | suspiramus, sicut habent permanendi aeternitatem, ita cognoscendi 12285 XV, IV | semper dominari poterit permanendo eis, quos potuerit subiugare 12286 IX, XV | transeuntem et beatitudinem permanentem, ut per id, quod transit, 12287 XI, XXIX | facta sunt, incommutabiliter permanentes, aliter in se ipsis; illa 12288 XX, XXIV | Ipsi peribunt, tu autem permanes; et omnes sicut uestimentum 12289 XVII, III | Aegypti, quoniam ipsi non permanserunt in testamento meo, et ego 12290 XXII, I | ceteris, ut de sua sine fine permansione certi essent, tamquam ipsius 12291 XXII, XXVI | eisdem corporibus aeternam permansionem, non eorum natura id habente, 12292 XXII, I | tamquam ipsius praemium permansionis dedit; qui fecit hominem 12293 XX, XIX | Quod si fuissent ex nobis, permansissent utique nobiscum. Sicut ergo 12294 I, XXXIII | miserrimi facti estis et pessimi permansistis. ~ 12295 XIV, XXVII | uiuere, sed beatitudine non permansura et poena iustissima secutura. 12296 VII, XXIII | respondeatur, quam partem terrae permeet pars mundani animi, ut deum 12297 VIII, XXIII | perflatus et falsis uera permiscens dolet quasi perituram religionem, 12298 III, XVII | adulescens uacauerat, non permiserant fortasse discere medicinam? 12299 XIV, XVIII | ingredi quaelibet necessitudo permiserat, ante mittit foras, quam 12300 XVIII, XVIII | enim daemonibus iudicio Dei permissis huius modi praestigiae difficiles 12301 I, XX | nobis diuinitus praeceptum permissumue reperiri potest, ut uel 12302 I, XXVIII | consequens nequaquam illum fuisse permissurum, ut haec acciderent sanctis 12303 XIII, XVII | suspicionibus suis ista permittant, cur nolunt credere, diuina 12304 XV, XVI | etiamsi peruersis legibus permittantur fraterna coniugia, melior 12305 XX, I | eodemque iustissimo iudicio permittatur. Sicut enim ait apostolus, 12306 XXI, XV | dominationem non eis resistendo permittere. ~ 12307 XIX, IV | diuino iudicio tenereris nec permittereris mori nec umquam sine illis 12308 XX, VIII | fraudulenterue fallendo. Quod si permitteretur in tam longo tempore et 12309 XX, XIX | Deus diabolum facere ista permittet, iusto ipse iudicio, quamuis 12310 XXII, XXX | ullus indignus, ubi nullus permittetur esse nisi dignus; uera pax, 12311 XXI, XVIII | psalmi et illi quidem, qui permittunt infideles atque impios homines 12312 XVIII, XXXI | ab initio usque in finem permixtarum mortalis excursus; quarum 12313 XV, XXII | atque crescente facta est permixtio et iniquitate participata 12314 XIV, XVI | appetitu coniuncto atque permixto, ut ea uoluptas sequatur, 12315 IX, IV | Verum tamen et illam poterat permotionem pati, et fixam tenere mente 12316 XII, XXI | siue ipsius rei uanitate permotus siue iam tempora Christiana 12317 XXII, XII | dissoluat, non mediocriter permouentur atque omnia ista recolligi 12318 X, XVI | mirabilibus factis humanas animas permouerent, qui sacrificia sibi expetunt, 12319 VIII, XV | habitamus in terra, ita permoueri, ut hinc eos nobis esse 12320 VII, XXXV | decipi iustum est. Quam uero perniciosae uel a cultu uerae diuinitatis 12321 II, XIX | quibus per falsam diuinitatem perniciosam conciliarent auctoritatem. 12322 XXII, XXIV | superfluas, immo et periculosas perniciosasque appetit, quantum bonum habeat 12323 XIII, XXI | uoluntate contempta nisi perniciose uti potest atque ita discit, 12324 V, XVIII | passus, qualia pro fide quam perniciosissimis inimicis debebat passus 12325 XVIII, I | praeferunt et liuore sibi perniciosissimo atrociter inuident Christianis, 12326 III, XXIV | uero, ut res ipsa docuit, perniciosissimum fuit. Quae funera facta 12327 III, XVII | Romanorum, sed, quod est multo perniciosius, moribus intulerunt. Vbi 12328 VII, XXXIV | illos tamen libros tam perniciosos esse iudicauit, ut nec obrui 12329 XIV, XII | subditam esse sit utile; perniciosum autem suam, non eius a quo 12330 XIX, XXVIII | adtendat quid in bello noxium perniciosumque sit, et uidebit nihil aliud 12331 XII, IV | igitur ipse aliter adpositus perniciosus, qui conuenienter adhibitus 12332 I, XIX | Insontes peperere manu lucemque perosi Proiecere animas; cui ad 12333 II, IX | contra duodecim tabulae cum perpaucas res capite sanxissent, in 12334 XVII, XXIV | multitudine prophetarum perpauci ea scripserunt, quae auctoritatem 12335 VI, Pr | intellecta et considerata perpendunt, facilius nos isto numero 12336 III, VI | per multorum scriptorum perpensa testimonia demoremur: Romuli 12337 I, XIX | innocentem, castam, uim perpessam Lucretiam insuper interemit. 12338 XXI, VIII | mortalitatis innotuit, ut perpetem uitam tenere non possit; 12339 XXI, XIV | si ei proponatur aut mors perpetienda aut rursus infantia? Quae 12340 III, XVI | publicae? Etiamne ad hanc perpetrandam "uicit amor patriae laudumque 12341 III, XXII | domi suae, uerum, etiam perpetrandi, ab illa blanda comitate 12342 IV, I | sua festa uoluerunt, ut a perpetrandis damnabilibus factis humana 12343 XXI, XXVII | hanc orationem occasionem perpetrandorum cotidie scelerum quaerunt, 12344 I, IX | tamen, quae cum eis non perpetrant, nolunt plerumque corripere, 12345 XXI, XI | poenis, breuissimo tempore perpetrantur; nec quisquam extitit qui 12346 I, XIX | iudicesque Romani. Nempe post perpetrata facinora nec quemquam scelestum 12347 XXI, XI | paruo scilicet tempore perpetratis, poena quisque damnetur 12348 III, XV | populi regem parricidio perpetrato, quos dicunt, ut hoc miserae 12349 XX, I | primos homines peccati magni perpetratores; immo etiam quando angelis 12350 I, XXII | quicumque hoc in se ipsis perpetrauerunt, animi magnitudine fortasse 12351 III, VI | non ab alienis. Si aut perpetrauit aut imperauit hoc Romulus, 12352 I, XXV | postea forte peccemus; iam nc perpetremus homicidium, ne postea forte 12353 XXI, XXVII | quantacumque sint, etiamsi cotidie perpetrentur nec ab eis uita discedat 12354 I, XVII | patiatur nocentem, atque in se perpetret peccatum proprium, ne in 12355 I, XVII | peccatum proprium, ne in eo perpetretur alienum? ~ 12356 XIV, XXVI | inaniter laetum. Gaudium uerum perpetuabatur ex Deo, in quem flagrabat 12357 XIII, XXIII | gratia indulgentiae uitaeque perpetuae, quod nobis praestat regeneratio, 12358 I, XXVI | temporales, ne incidat in perpetuas; neminem propter aliena 12359 XIII, VI | Ita cum ex hominis primi perpetuata propagine procul dubio sit 12360 IX, XII | loci sublimitas, uitae perpetuitas, perfectio naturae. Haec 12361 XXII, I | succedentibus oriendo species in ea perpetuitatis appareat, sicut in arbore, 12362 XIV, IX | illa certissima securitate perpetuorum feliciumque gaudiorum, sic 12363 XXI, XXIII | diuturnum aut utrumque sine fine perpetuum debet intellegi. Par pari 12364 I, XXXV | adhuc ignoti etiam sibi. ~Perplexae quippe sunt istae duae ciuitates 12365 XXII, XXIV | conspectibus, sicuti est tanta perplexitas uenarum atque neruorum et 12366 II, VII | deorum, mox ut eos libido perpulerit feruenti, ut ait Persius, 12367 XX, XXII | sedes et ad loca poenalia perrecturi, ut malorum tormenta conspiciant 12368 VIII, IX | Libyes, Aegyptii, Indi, Persae, Chaldaei, Scythae, Galli, 12369 IV, VII | maluerunt, atque inde rursus ad Persas Cyro inuitante et aliquid 12370 VII, XVII | reuocem, quam in hoc quae perscribam omnia ut ad aliquam dirigam 12371 VI, VIII | ultra quaerimus, quid cetera perscrutamur? Quid euidentius suffragatur 12372 VIII, III | id est naturalibus, rebus perscrutandis operam maximam inpenderent. 12373 XVII, I | inuenietur intenta; (et hoc perscrutando indagare ac disserendo monstrare 12374 XVI, XI | antiquissimas historias perscrutantes, nec omnium, sed aliquarum 12375 XXII, XXIV | etiam inter manus secantis perscrutantisque morientium atque in carnibus 12376 XVII, VII | quibus est et Israel, cui suo persecutori regnum abstulit Christus; 12377 XX, XXX | sua, ut esse desisteret, persecutoribus cessit; et ideo non est 12378 XVII, IV | dixisset apostolus ecclesiam persecutum: Quae mihi fuerunt, inquit, 12379 XX, XXX | Iudaeorum, Antichristum persecuturum, Christum iudicaturum, mortuorum 12380 XVIII, XIII | nonnulli et occisum in pugna a Perseo, nec ubi fuerit sepultus 12381 XVII, XII | gentes, quando Christianos persequebantur, exprobasse illis passionem 12382 X, XXI | uerum etiam ab inuitis persequendo uiolenter extorqueant, non 12383 III, XXIV | iudiciaria inquisitione ceteros persequens, tria milia hominum occidisse 12384 V, XVIII | sibi ultro faciens, sed persequente aliquo patiens totum flammis 12385 XVII, IX | sunt fideles eius, Saulus persequeretur: Saule, inquit, Saule, quid 12386 XVII, IX | inquit, Saule, quid me persequeris? Deinde in consequentibus 12387 XXI, XXV | non poterunt. In his enim perseuerando usque in huius uitae finem 12388 XIX, XXIII | uult inanibus fallaciis + perseuerans et lamentari fallaciis mortuum 12389 XVII, IV | hic saluus erit. Qui ergo perseueranter facit iudicium et iustitiam 12390 XXI, XXVII | exaudiamur; non ut in eis perseuerantes licentiam malefaciendi nos 12391 XXI, XXI | nisi in ecclesia catholica perseuerantibus, quamuis in ea male uiuentibus, 12392 XX, I | uniuersam rationalem creaturam perseuerantissime sibi suo Domino cohaerentem 12393 XVI, XXIV | diuisiones ueros usque in finem perseueraturos fideles. Et circa solis 12394 XI, XII | actione prouectuque iustitiae perseueraturum usque in finem sciat, nisi 12395 XX, VI | crediderint et usque in finem perseuerauerint". Nec fecit hic ullam differentiam 12396 IV, VI | porrectum. Tam diu autem perseuerauit, ut Romanum nondum sit eius 12397 XVIII, XIII | prohiberet. Per ea tempora Perseus et uxor eius Andromeda postea 12398 XXI, V | uanescere. Pyriten lapidem Persicum tenentis manum, si uehementius 12399 XX, XXX | essent, si in sua malignitate persisterent. Refulsit in monte facies 12400 XIX, XXVII | acceptis bonis gratiarum actio persoluatur. In illa uero pace finali, 12401 X, XXIV | nobis sine peccato ipse persoluit, peccando esse uitandam, 12402 I, XIII | membris officii diligentiaeque persoluitur. Sunt quidem et alia, quae 12403 IV, XVIII | aram meruit, sacra congrua persoluta sunt. Ipsa ergo sola coleretur. 12404 VI, VII | credere deberet ab Hercule persolutam. Ac sic abeunti cum primus 12405 II, XXVIII | loco in conspectu omnium personante et qui faciunt audiant ad 12406 II, II | testificatione liberrima personaret. ~ 12407 VI, VI | figmenta hominum carminibus personat, haec ea deorum ipsorum 12408 VIII, IV | maxime tamen contemplatio perspectionem sibi uindicat ueritatis. 12409 I, X | recte consideratis atque perspectis adtende utrum aliquid mali 12410 V, XXVI | partium iudicantes talia esse perspexerint, quae potius exagitari quam 12411 XII, II | expeditius et facilius, quanto perspicacius intellegere potuerit, quod 12412 XX, VIII | probaretur, minus denique perspiceretur, quam magno eius malo tam 12413 VIII, IV | magnis sententiae non facile perspici possint. Ex his tamen, quae 12414 X, IX | ad uidendum Deum suum et perspicienda ea, quae uere sunt. Ex quo 12415 II, XVIII | uisquis aduerterit, facillime perspicit, conluuie morum pess i mor 12416 XX, XXI | nunc inpertitur ecclesiae, perspicua nobisque notissima Dei miseratione 12417 XIII, XXIV | quibus inesset per animam perspicuus iste etiam corporis sensus. 12418 XII, IX | quam illi, qui in eadem perstiterunt, aut si utrique boni aequaliter 12419 XXI, XV | rectitudine, in qua facta est, perstitisset. Nunc uero quae pacem felix 12420 VII, XXVIII | atque iactantium insana perstrepit turpitudo. Quid est ergo 12421 II, VIII | libro breui commemoratione perstrinxi.Nam ingrauescente pestilentia 12422 XVII, XX | eodem libro, quod iam ante perstrinximus, cum ageremus de sterili, 12423 XIX, IV | uitam et dicat beatam et persuadeat esse fugiendam? Quis usque 12424 I, Pr | quibus uiribus opus sit, ut persuadeatur superbis quanta sit uirtus 12425 IV, XXV | cor non nimis obduruit, persuadebimus fortasse quod uolumus. Si 12426 XXII, XXII | appetitu qualitercumque persuadendae falsitatis inludant. ~Ab 12427 VII, XXV | moliendo nihilque inueniendo persuadent illud potius esse credendum, 12428 III, XVI | publicam metu premente, non persuadente iustitia. In quo breuissimo 12429 X, XVI | falsam religionem facilius persuaderent, eo quod sensibus eorum 12430 VIII, XIX | enim uel sententiam suam persuaderet iudicibus, uel, si illi 12431 XX, II | laudabilis gaudere debuisse persuadet; exeat de iudicio non solum 12432 I, XXVI | memoriam sic honoret, diuina persuaserit auctoritas, nescio; et fieri 12433 I, XXXI | et cupiditate compescuit persuasitque oratione grauissima, ne 12434 XVI, X | ordinem pertinentem, qui pertendit ad Abrabam, et quot annos 12435 XV, XVII | in ipso fine, quo usque pertendunt, nouissima femina genita 12436 XV, XXV | uult esse consultum, ut et perterreat superbientes et excitet 12437 VII, XXXV | superstitionem, qua coluntur, noxiam pertimescat, sed ueram religionem, qua 12438 XX, XVIII | ignem conflagrationis illius pertimescent inmortales atque incorruptibiles 12439 XII, XIV | infelicissime in beatitudine pertimescit? At si ad miserias numquam 12440 XII, XVI | fuerit, adfirmare aliquid pertimesco, quia et me ipsum intueor 12441 X, XXIII | offensionem religiosarum aurium pertimescunt. Nobis autem ad certam regulam 12442 IX, VIII | erroribus, peruicaci audacia, pertinaci spe, casso labore, fortuna 12443 VI, Pr | nimiae quidem stultitiae uel pertinaciae nec istos quinque nec ullos 12444 X, XVII | rectore ad Hebraeos uiam pertinaciter gradientes nec reuocatae 12445 I, XVIII | uirtus animi non erit, nec pertinebit ad ea bona, quibus bene 12446 XX, XIX | nouissimum Antichristum pertinebunt, et tunc reuelabitur. ~Alius 12447 XX, VI | morte in uitam, id est, pertinendo ad primam resurrectionem, 12448 XVII, XII | ad caelestem Hierusalem pertinenti siue in illis, qui latebant 12449 XVI, XXXVIII| super terram, cuius caput pertingebat ad caelum; et angeli Dei 12450 X, XIV | usque ad haec terrena et ima pertingere flosculorum atque foliorum 12451 XIII, XXIV | autem quaestio necessario pertractanda et Domino Deo ueritatis 12452 VIII, XIV | diligenti disputatione pertractans istam Platonis de deorum 12453 VIII, XVII | omittam cetera et hoc solum pertractem, quod nobiscum daemones 12454 I, XIII | autem hic locus est, ut ea pertractemus, cum sufficiant ista, quae 12455 XX, XXV | purgatoriis poenis, ut diligentius pertractetur, in tempus aliud differenda 12456 XIX, IV | peccatum nostra consensione pertrahamur. Absit ergo ut, quamdiu 12457 XX, XIX | uera prodigia, ad mendacium pertrahent credituros non ea potuisse 12458 XIX, VI | enim eum et ad hoc officium pertrahit humana societas, quam deserere 12459 II, XXIV | uictoria ab eodem mandata pertulerat. Quid hic responderi potest, 12460 XVII, XII | interioribus meis patienter pertuli); quod exprobrauerunt inimici 12461 VI, IX | si masculus crederetur et Pertundus uocaretur, maius contra 12462 XIV, X | illos homines etiam in illo perturbabat loco? Absit ut hoc existimemus 12463 XIV, IX | rationem accidunt mentemque perturbant, bona plane et maxime optanda 12464 III, XVIII | historiae. Tunc magno metu perturbata Romana ciuitas ad remedia 12465 VI, X | si hoc uolunt. Tantus est perturbatae mentis et sedibus suis pulsae 12466 XVI, XXIV | huius saeculi finem magnam perturbationem ac tribulationem futuram 12467 V, XVIII | nuntiata, ut illo nuntio perturbatus abscederet atque ita dedicationis 12468 VIII, XVII | daemones sicut homines ideo perturbentur, quod animalia sunt non 12469 XXII, XXII | animam miseram sensusque perturbet? Qua falsitate uisorum etiam 12470 III, X | adflictionibus peruenire, nec cum perueneris requiescere, sed quanto 12471 VI, X | insanire. In Capitolium perueni, pudebit publicatae dementiae, 12472 VIII, XXVII | uitam in aeternum beatam perueniamus, colendos esse censebunt, 12473 XX, XIX | sunt in ecclesia, donec perueniant ad tantum numerum, qui Antichristo 12474 XIV, IX | recta uita ducenda est, qua perueniendum sit ad beatam, omnes affectus 12475 XIX, XXIV | socialia atque ciuilia bella perueniens ipsam concordiam, quae salus 12476 I, XXVII | admittere, eo usque progressa perueniet, ut hortandi sint homines 12477 XXI, XXVII | peccata, quae ita impediunt peruentionem ad regnum Dei, ut tamen 12478 IX, XV | per quos arbitremur nobis peruentionis gradus esse moliendos, quia 12479 XI, XXVIII | quo autem si bene agantur peruentura sint, quoniam per nos ipsos 12480 VIII, XXIV | nequaquam illos ad hanc artem peruenturos fuisse, qua homo deos facit, 12481 XII, XXI | facilius ad beatitudinem peruenturum, qui ea docent, quibus amor 12482 XIV, XIII | est autem superbia nisi peruersae celsitudinis appetitus? 12483 XI, XXXIII | natura bonam, sed uoluntate peruersam, aliis manifestioribus diuinarum 12484 XI, XXXIV | quamuis et aquas, quod peruersissimae atque impiae uanitatis est, 12485 XXI, XXVII | homines inpunitatem sibi peruersissime pollicentes, eo quod omnes 12486 I, III | mala, quae pro suorum morum peruersitate merito patiuntur, blasphemantes 12487 V, XIX | hominem hypocritam propter peruersitatem populi. Quam ob rem, quamuis 12488 XXI, XVII | et contra recta Dei uerba peruersius, quanto sibi uidetur sentire 12489 XIV, XXVI | inordinatio delinquentium rectum peruerteret ordinem rermm? ~ 12490 XIX, IV | mouendi speciem decusque peruertet? Quid ipsius animi primigenia 12491 XIX, IV | facta, quae horremus, quando peruertitur sensus ratioque sopitur? ~ 12492 XX, XXV | et percutiunt pupillos et peruertunt iudicium aduenae, et qui 12493 X, XXXI | rebus, quas humano ingenio peruestigare non possumus, quae animam 12494 IV, II | desidia maris pedestri accessu peruias factas; uentis ac procellis 12495 IX, VIII | moribus, similibus erroribus, peruicaci audacia, pertinaci spe, 12496 V, XXXIII | monstrauit, ut ab his qui non peruicaciter contendunt, sed prudenter 12497 XXI, V | fieri ab homine non posse peruiderint, fatendum est eis non ideo 12498 II, XVIII | perspicit, conluuie morum pess i mor u "quo illa ciuitas 12499 II, V | puderet quemlibet etiam pessimum uirum, Romanas occupatura 12500 III, XII | etiam deum nescio unde a Pessinunte; indignum enim erat, ut, 12501 XIV, V | modi eorporeis, ut dicit, pestibus omnibus eas asserit esse 12502 I, XXXII | Romana urbe uastata, quos pestile n tia ista possedit atque 12503 III, XVII | opperiretur, graui fame pestilentiaque uastata est? Vbi erant, 12504 XIX, IV | inest haec infirmitas, haec pestis, hic languor, quo modo nos 12505 VI, I | aquam habemus, hoc a Libero pete, possit recte dicere: Si 12506 IV, XXIII | peteretur, quae ab omnibus petebatur. Quis enim aliquid ab aliquo 12507 III, XVII | quamquam de hac re nec petendi sint nec monendi, quando 12508 XVII, XII | dicere, non desperando, sed petendo quaerendo pulsando: Vbi 12509 VIII, V | quasi reuelata mysteria petens admonet Alexandrum, ut, 12510 X, V | essent necessaria, non a te peterem, quae habeo in potestate. 12511 XVIII, XXXI | portam templi, ubi stipem peteret, poneretur, in nomine Iesu 12512 VI, I | supplicanti, ut, cum a Lymphis petierit uinum eique responderint: 12513 II, XIII | humanorum. Dii eas sibi exhiberi petierunt: quo modo ergo abicitur 12514 II, XVII | confinalibus suis negasset petitas, quam cum ea, quae repetebat 12515 VIII, XXII | interpretes, qui hinc ferant petitiones nostras, inde referant deorum 12516 VI, X | Rumina; quibus non miror petitorem defuisse. Omnem istam ignobilem 12517 XVIII, XII | inundationem summa montium petiuerunt et rursus eadem residente 12518 XXI, VIII | stetisse, cum hoc a Domino Deo petiuisset uir sanctus Iesus Naue, 12519 V, XII | est. Vnde et honores, quos petiuit Cato, petere non debuit, 12520 X, VIII | submersos; uirga percussam petram tantae multitudini abundantia 12521 VIII, XXVII | Offero tibi sacrificium Petre uel Paule uel Cypriane, 12522 I, I | praesentis exitii. Nam quos uides petulanter et procaciter insultare 12523 XVII, XX | superbiam et temeritatem et petulantiam ceteraque uitia, quae huic 12524 II, XXVII | talium numinum placation em petulantissimam inpurissimam inpudentissimam 12525 XVIII, V | daemonibus ad eos decipiendos phantasiam talis tauri, quam sola cerneret, 12526 XI, XXVI | concitamur; sed sine ulla phantasiarum uel phantasmatum imaginatione 12527 IX, IV | animi uisa, quas appellant phantasias nec in potestate est utrum 12528 XIII, XXII | fecerunt (neque enim in phantasmate angelos edisse credendum 12529 XVIII, XVIII | hoc alteri per imaginem phantasticam exhibitum est uigilanti, 12530 XV, XV | fuit? Iudas, inquit, genuit Phares et Zarat; nec istorum geminorum 12531 XX, IX | docent (de scribis enim et Pharisaeis dicit alio loco: Quoniam 12532 XVIII, III | clarior facta est institutis. Phegous tamen frater huius Phoronei 12533 XVI, XXIV | Celmonaeos et Chettaeos et Pherezaeos et Raphaim et Amorrhaeos 12534 II, XI | pacis ac belli legatum ad Philippum Athenienses saepe miserunt. 12535 XVI, III | exisse, quae appellatur Philistiim; unde fiunt octo. Inde iterum 12536 XVI, XXXVI | Isaac ad Abimelech regem Philistinorum in Gerara. Apparuit autem 12537 XIX, I | negotiosam, sicut hi, qui cum philosopharentur tamen administratione rei 12538 II, XXVII | XXVII] Vir grauis et philosophaster Tullius aedilis futurus 12539 X, XXXII | philosophiam, in qua ipse philosophatus est, non esse uerissimam, 12540 X, XXVI | Quid adhuc trepidas, o philosophe, aduersus potestates et 12541 XIV, XVII | solitudines, cum quidam nudi philosophentur, unde gymnosophistae nominantur, 12542 XIX, III | quos ueros putant, quisque philosophetur. Ex tribus porro illis uitae 12543 VIII, XXI | nuntiauerunt, et quod Plato philosophica grauitate de optima re publica 12544 IV, XXX | rerum uelut physicas et philosophicas inserat, indignatur tamen 12545 VIII, XX | non miscetur homini per philosophicos libros poetas de bene instituta 12546 XIV, VIII | uolo aliud, inquit, nisi Philumenam. Quam uoluntatem fuisse 12547 XI, XXXIV | ponerent. Ibi enim sedes est phlegmatis, secundum Dei opus utique 12548 I, III | Panthus Othryades, arcis Phoebique sacerdos, Sacra manu uictosque 12549 IV, X | alia meretricum? Cui etiam Phoenicis donum dabant de prostitutione 12550 I, IV | Iunonis asylo Custodes lecti, Phoenix et dirus Vlixes, Praedam 12551 XVIII, VIII | regis coniux Melantomice et Phorbas filius eorum, qui post patrem 12552 XVIII, III | Phegous tamen frater huius Phoronei iunior cum esset mortuus, 12553 XVIII, III | Belocus rex nonus Assyriae et Phoroneus Inachi filius secundus regnaret 12554 XIX, XXIII | Christianus uerus non sit, sed Photinianus haereticus, qui tantummodo 12555 XIX, IV | morbo efficiatur insanus? Phrenetici multa absurda cum dicunt 12556 X, XVI | nauem, qua simulacrum matris Phrygiae uehebatur, tantis hominum 12557 I, XXX | belli Punici in suscipiendis Phrygiis sacris, cum uir optimus 12558 XVIII, XIII | triceps inferorum canis; de Phryxo et Helle eius sorore, quod 12559 V, XII | aetas, ~Cum domus Assaraci Phthiam clarasque Mycenas ~Seruitio 12560 XXII, XXX | aduersum excellentissimos phylosophorum qui apud illos clari sunt 12561 XI, XXV | cuius una pars appellaretur physica, altera logica, tertia ethica ( 12562 VI, XII | quas Graeci dicunt mythicen physicen politicen, Latine autem 12563 XVIII, XXV | perhibetur; Thales uero physicus fuit et suorum dogmatum 12564 VI, VIII | nos in hac disputatione physiologian quaerimus et non theologian, 12565 VII, XXVI | inmorari. ~XXVII. Ipsas physiologias cum considero, quibus docti 12566 II, XXI | etiam ipse Tullius no n Sc i pi oni s nec cuiusquam alterius, 12567 V, XIII | amore tumes: sunt certa piacula, quae te ~Ter pure lecto 12568 VIII, XIX | sibi obiectas si diuinas et pias esse nouerat et diuinarum 12569 V, XXII | consumpta consumptum est. Picentes, Marsi et Peligni, gentes 12570 III, XXXI | ut rupes urerentur, ut pices nauium soluerentur. Hoc 12571 VI, IV | sicut pictorem tabulae pictae, sicut fabrum aedificio, 12572 II, VII | spectat tabulam quandam pictam in pariete, ubi inerat pictura 12573 XXII, XXIV | uolucrum garrularum atque pictarum, in multiformi specie tot 12574 VI, IV | Sicut prior est, inquit, pictor quam tabula picta, prior 12575 VI, IV | merito praetulisse, sicut pictorem tabulae pictae, sicut fabrum 12576 IV, XXIII | non potest fame, qui panem pictum lingit et ab homine, qui 12577 XXII, XXIV | uasorum uel etiam statuarum et picturarum uarietate excogitauerit 12578 X, XXXII | hominibus Dei uerbo simplicis pieitatis agentibus spiritus inmundi 12579 XXI, XXVII | ad omnia cauenda peccata pigrescat. Quoniam si scirentur quae 12580 III, VII | partibus fidem constantissimam piissimamque seruantem, eamque delendam 12581 XX, XXIV | Hebraeorum, in quorum libris piissimis inuenitur? Porro si in illa 12582 XVI, XXXVII | fratre maiore, qui erat pilosus, se paternis manibus supponentem, 12583 VI, IX | a securis intercisione, Pilumnum a pilo, Deuerram ab scopis, 12584 V, XX | tabulam quandam uerbis pingere, ubi uoluptas in sella regali 12585 XXII, XII | peribit? De macie quoque uel pinguedine similiter disputant. Nam 12586 XXI, VIII | oleastrum factum esse participem pinguedinis oleae) et monstra ostenta, 12587 XXII, XII | utique alii macri, alii pingues erunt. Accedet ergo aliis 12588 XXII, XIX | Ac per hoc non est macris pinguibusque metuendum, ne ibi etiam 12589 X, V | in denis milibus hircorum pinguium? Si dedero primogenita mea 12590 XII, XXVI | genus opifices, qui etiam pingunt et effingunt formas similes 12591 XIX, XXIII | scribere aut adinflans leues pinnas per aera auis uolare, quam 12592 V, XI | animantis uiscera nec auis pinnullam, nec herbae flosculum nec 12593 IV, IV | Magno quidam comprehensus pirata respondit. Nam cum idem 12594 X, XXIX | discipulos Christi, qui piscatorem suo spiritu docuit sapere 12595 XX, XXX | promiserat dicens: Faciam uos piscatores hominum, et uni eorum: Ex 12596 VII, VIII | forte subueniat et porrigat piscem, cui praeter hiatum oris 12597 XVIII, XXIII | iungas, erit *i)xqu/s, id est piscis, in quo nomine mystice intellegitur 12598 XIX, XIX | quippe intentio est; ergo *e)piskopei=n, si uelimus, Latine superintendere 12599 IV, XXII | quisnam sit faber, quis pistor, quis tector, a quo quid 12600 XVIII, XXV | commemorauimus, et huic Pittaco adduntur, eo tempore fuisse 12601 XVIII, XXV | definiuit annorum. Eo tempore Pittacus Mitylenaeus, alius e septem 12602 XI, XXXIV | hominem facere possent, non ei pituitam, quod Graece *fle/gma dicitur 12603 VIII, XXIV | fuit utique, si quid rectum piumque saperemus, adtendere et 12604 II, XXVII | nocituri homines, propter quos placabantur, quam nocebant ipsi, cum 12605 V, XXXIII | quia cotidianis sacrificiis placabat atque inuitabat deos, quod 12606 X, III | Vnigenito eum sacerdote placamus; ei cruentas uictimas caedimus, 12607 II, XXVII | matrem ludorum celebritate placandam; qui ludi tanto deuotius, 12608 XVIII, XII | esset unde ludi fierent placandis numinibus etiam falsis eorum 12609 XVII, VII | reuerteretur cum illo ad placandum Deum: Non reuertar, inquit, 12610 VII, XXI | Sic uidelicet Liber deus placandus fuerat pro euentibus seminum, 12611 VI, VI | haec placent et quos haec placant, cum eorum illic crimina 12612 V, XVIII | iram deorum sanguine suo placantibus Romanus liberaretur exercitus: 12613 II, XXVII | inritare temperantia quam placare luxuria, et eos honestate 12614 II, XXVII | cum uitiositate foedissima placarentur. Quando quidem ut auerteretur 12615 X, XXI | uicerit, quam si hostes donis placasset, ut parcerent. ~ 12616 II, XXIX | iudicasti, quando ludis eos placasti, et per quos homines eosdem 12617 X, XXI | adiutoria bonorum, nisi eis placata dent locum, malisque nolentibus 12618 II, XXVII | bonorum. Hanc talium numinum placation em petulantissimam inpurissimam 12619 II, XXVII | detestandam talium numinum placationem, fabulas in deos inlecebrosa 12620 IV, XI | coluntur, non metuunt paucis placatis toto caelo irato uiuere? 12621 IV, XXVI | neglectum fuerat factum est, placatos se esse monstrarunt. Inter 12622 II, XXIX | Nullo modo his artibus placatur diuina maiestas, quibus 12623 X, XXI | nisi malus fuerit ante placatus; tamquam fortiora sint apud