Liber, Caput

14633      XIV, III    |                nostra domus habitationis resoluatur, aedo ficationem habemus
14634       XI, V      |                atomorum gigni asserit et resolui, isti autem opere Dei factos
14635    XVIII, XXXI   |                  re calculantium digitos resoluit et quiescere iubet ille,
14636       VI, X      |             poetis uelis, iracundissimae respectu terrentur." ~Hanc libertatem
14637     XVII, XX     |          condemnemus illum; erit enim ei respectus ex sermonibus illius. Haec
14638       XV, VII    |              sacrificium, nec super suum respexerat Deus, utique fratrem bonum
14639      XVI, XXIX   |               Saluam fac animam tuam, ne respexeris retro, nec steteris in tota
14640      VII, XXIII  |                 cogitans, eum etiam inde respexerit et hoc propterea dixerit,
14641       XV, VII    |             intellegi propterea Deum non respexisse in munus eius, quia hoc
14642     XVII, V      |             Israel, in escam. Et ut quid respexisti in incensum meum et in sacrificium
14643      XVI, XXX    |            liberabantur ab angelis retro respicere, nisi quia non est animo
14644     XVII, VII    |               eius fuerat regnaturus, et respiciamus ad stirpem Dauid, unde exortus
14645        I, VI     |                 ipsos, inquam, recolamus respiciamusque Romanos, de quorum praecipua
14646      VII, VII    |               Vnde necesse est a memoria respiciente prospiciens conectatur intentio;
14647     XIII, XXIV   |             circumfuso, quem spirando ac respirando ducimus ac reddimus, flatum
14648      III, XXVII  |                profugisset, uix paululum respirante ciuitate, ut uerbis Tullianis
14649      XIV, XXIV   |                  uel organorum, flantis, respirantis, loquentis, clamantis, cantantis
14650        V, V      |           astrologus idemque philosophus respondebat, ideo fieri, quod eodem
14651      XIX, IV     |                 malorumque quid sentiat: respondebit aeternam uitam esse summum
14652      XII, XVI    |               intelleguntur? Ad hoc quid respondebitur? An dicendum est et semper
14653      XXI, VI     |            propterea poterunt dicere, ut respondendi nobis angustias ingerant;
14654       II, I      |              modus, si respondendum esse respondentibus semper existimemus? Nam
14655       II, XIII   |                                XIII] Sed responderet mihi fortasse, si uiueret:
14656      XII, XIII   |                 prima hominis conditione responderim, propter eos, qui similiter
14657       IV, XXVII  |           placeat imitari. Si autem tibi responderit populus: Vos nobis importastis
14658      III, XI     |             peritiores acciti haruspices responderunt simulacri Apollinis fletum
14659     VIII, XXIII  |               quem maxime loquebatur, ei respondisset atque dixisset: "Statuas
14660       II, XXI    |                 esse adsensus est Scipio responditque nihil esse, quod adhuc de
14661    XVIII, XXXI   |              quominus fingerent daemonum responsis, quos tamquam deos colunt,
14662       IV, XXVII  |                deorum genus cur Scaeuola respuat, eisdem litteris non tacetur:
14663       VI, IX     |                 a ludicris, adpetendas a respuendis, qua possunt quasi conentur
14664        V, XVIII  |                aeternae occiderunt atque respuerunt. ~
14665      XIV, XIII   |               quae in uitio est, eo ipso respuit subiectionem et cadit ab
14666       XV, XX     |               sera pubertas intellegenda restabit, ut aliquanto post centum
14667        V, XV     |                 contempserunt, auaritiae restiterunt, consuluerunt patriae consilio
14668       II, XIV    |                et talium deorum libidini restitit, et ab indole Romanorum
14669      XII, X      |                institui quasi prima, cum restituantur potius, quae fuerant illis
14670       XX, XIX    |                 suo tempore reueletur et restituatur in regnum. Sed multum mihi
14671      III, XVI    |                  fratribus, quod eos pro restituendo Tarquinio coniurasse cognouerat.
14672     XXII, XVII   |                sexum instituit, utrumque restituet. Denique ipse Iesus interrogatus
14673     XXII, XXI    |                                     XXI] Restituetur ergo quidquid de corporibus
14674     XIII, XVII   |        sempiternae, unde fuerant sumpta, restitui. Si quis hoc et iam de igne
14675    XVIII, XVII   |               decimo in figuram propriam restitutum pugilatum sese exercuisse
14676      XIV, XXIV   |              sunt. Presbyter fuit quidam Restitutus nomine in paroecia Calamensis
14677       XV, XIII   |                genitum Lamech conplendam restituuntur ad summam, quae in codicibus
14678      VII, XI     |                  statuendi, stabiliendi, resupinandi potestatem, quod tamquam
14679      XVI, VIII   |                 aestum in terra iacentes resupini umbra se pedum protegant;
14680       XX, VI     |                  audire et de monumentis resurgente carne procedere. Quare autem
14681     XXII, XIII   |                 animae humanae recipient resurgentia sua corpora, quae habuerunt,
14682       XX, XXIII  |         consummationis, et requiesces et resurges in sorte tua in fine dierum. ~
14683       XX, VI     |                   quae animarum est, non resurgunt. Veniet enim hora (ubi non
14684     XVII, XVIII  |               qui Iudaeos post passionem resurrectionemque Christi de sedibus suis
14685       XX, VI     |                  nouissimum: ita sunt et resurrectiones duae, una prima<, quae&lg
14686       XX, VII    |                       VII] De his duabus resurrectionibus idem Iohannes euangelista
14687     XXII, XVI    |                 in his uerbis, qua forma resurrectura sint corpora, sumus admoniti,
14688     XXII, XII    |          quaerere et fidem, qua credimus resurrecturam carnem, ita quaerendo adsolent
14689     XXII, XVII   |                 Dei, nec in sexu femineo resurrecturas feminas credunt, sed in
14690        I, XII    |        praedictum nec absumentes bestias resurrecturis corporibus obfuturas, quorum
14691        I, XIII   |                quoque Dominus die tertio resurrecturus religiosae mulieris bonum
14692       XX, X      |                exteriorem hominem utique resurrexerant, quibus ait: Si resurrexistis
14693    XVIII, XXXI   |                 qui crucifixus fuerat et resurrexerat, crederetur. Ibi haec fides
14694       XX, VII    |         aliquando. Sed cum eos, qui tunc resurrexerint, dicant inmoderatissimis
14695     XXII, XXI    |           spiritalis, cum eadem caro sic resurrexerit, ut fiat quod scriptum est:
14696    XVIII, XXXI   |                priusquam passus esset et resurrexisset a mortuis, nondum fides
14697     XVII, XVIII  |                  Domine, miserere mei et resuscita me, et reddam illis. Quis
14698     XXII, XXVI   |                   inmortalem, spiritalem resuscitabit, qui iuxta Platonem id quod
14699     XXII, XX     |                   XX] Absit autem, ut ad resuscitanda corpora uitaeque reddenda
14700    XVIII, XXXI   |                  definiuit fidem omnibus resuscitans illum a mortuis): melius
14701        I, XII    |           praesentia sui, qui nouit unde resuscitet quod creauit. Dicitur quidem
14702      XVI, XLI    |                templum hoc, et in triduo resussitabo illud. Ipsum autem genus
14703       IV, I      |              expectationi legentium quae retant reddenda cognoscimus. ~
14704    XVIII, XXIII  |                cremabit. ~Occultos actus retegens tunc quisque loquetur ~Secreta,
14705        V, X      |          Quocirca nullo modo cogimur aut retenta praescientia Dei tollere
14706        I, XVI    |                 tale factum fuerit, etsi retentam constantissimo animo pudicitiam
14707    XVIII, XVIII  |               dicitur Retica, quoniam ad Retias deportatur. Quod ita, ut
14708    XVIII, XVIII  |                  militibus, quae dicitur Retica, quoniam ad Retias deportatur.
14709        I, VI     |             earundem rerum gestarum sita reticebant? Ita uero, qui ea quae laudarent
14710       XV, XV     |                filios filiasque genuisse reticentur. Ac per hoc non apparet
14711       II, XIX    |                  tantum casta et modesta reticerent, ac non etiam ab illo probrosa
14712       II, XXI    |               morem ac maiorum instituta retinebant excellentes uiri. Nostra
14713      III, XIV    |                quem uirum iam fide media retinebat, aut forte etiam ipsum fratrem
14714       II, XXI    |               aliquo, rem publicam uerbo retinemus, re ipsa uero iam pridem
14715      XII, XXI    |             felicitas, cuius erit semper retinenda et nulla infelicitate rumpenda
14716        I, X      |          contristati ex his, quae timide retinendo facilius amiserunt. Hoc
14717     VIII, XIII   |          sententiae robur constantissime retinens , omnes poetarum sacrilegas
14718       IX, IV     |                  urgeantur, ut aliter ea retinere non possint, malle se dicunt
14719       XX, I      |       cohaerentem in aeterna beatitudine retineret. Iudicat etiam non solum
14720       IX, IV     |                eas necessitate patiatur, retinet tamen de his, quae adpetere
14721       XX, III    |             nihil solidum, nihil stabile retinetur: in ea rerum uanitate sub
14722        V, XXVI   |            ipsorum tela in eorum corpora retorqueret. Vnde et poeta Claudianus,
14723     VIII, XIII   |                  imperium, eumque morbum retrabentes, cum iussa complesset; iste
14724      XIV, XV     |                 ita dixerim, quasi umbra retribfitionis, ut qui male faciunt, mala
14725     XIII, VI     |             aliquando inpetrat, ut nihil retribuatur peccato. ~
14726        V, XVIII  |                  ipsa perducit? aut quid retribuetur Domino pro omnibus quae
14727        V, XVIII  |                  Domino pro omnibus quae retribuit, si pro fide quae illi debetur
14728     XIII, VI     |                  et cum sit mors peccati retributio, aliquando inpetrat, ut
14729      XIV, XX     |               illi primae inoboedientiae retributum; quod in ea parte maxime
14730      XXI, XXIII  |              carceribus caliginis inferi retrusi traderentur seruandi atque
14731    XVIII, XXIV   |                 et uulgo notissimum est, rettulere Romani; quod usque adeo
14732      XIX, XXV    |                adipiscendum uel tenendum rettulerit nisi ad Deum, etiam ipsae
14733       IX, IV     |            Aristippi Socratici responsum rettulit, qui cum in re simili eadem
14734        X, XXXII  |                  testamenti noui gratiam reuelantes apertius indicarunt, quae
14735     XVII, XIV    |             futurorum prophetarum nomina reuelare, ut aliquid, quod eorum
14736     XVII, XII    |                  omnipotens Deus Israel, reuelasti aurem serui tui dicens:
14737      XVI, XXVI   |               dicitur nouum nisi ueteris reuelatio? Risus Abrahae exultatio
14738       XI, XII    |                 finem sciat, nisi aliqua reuelatione ab illo fiat certus, qui
14739    XVIII, I      |              appareret; quamuis usque ad reuelationem testamenti noui non in lumine,
14740        I, VIII   |                 sibi iram in die irae et reuelationis iusti iudicii Dei, qui reddet
14741     VIII, XXIII  |                sciebat. Non enim haec ei reuelauerat sanctus Spiritus, sicut
14742        V, XVIII  |                 ad futurum gloriam, quae reuerabitur in nobis. Ad humanam uero
14743      XIX, XXIII  |                 Hebraeis coli prohibitos reuereantur potius, quam oderint Christiani?
14744    XVIII, XXIX   |                quoniam confusa es, neque reuerearis, quia exprobrata es; quoniam
14745      XVI, II     |            patris sui, nec uiderunt quod reuerendo texerunt. Quodam enim modo
14746       XV, XVI    |               debet causa propinquitatis reuerendum honorem, ab ea contineat,
14747        V, XXXIII |      confugientes Christianae religionis reuerentia tuerentur ipsisque daemonibus
14748     XVII, XX     |           interrogemus illum, ut sciamus reuerentiam illius et probemus patientiam
14749      XIX, XXIII  |          daemones et hos non odisse, sed reuereri. Deum autem simulantes colere,
14750      XII, XXI    |              siue iam tempora Christiana reueritus, et, quod in libro decimo
14751      XVI, XV     |             transierat recapitulando est reuersa narratio? Sic ergo et hic
14752       XI, XXVIII |              icus filius ad nosmet ipsos reuersi surgamus et ad illum redeamus,
14753        X, IX     |                  disputatione promittit; reuersionem uero ad Deum hanc artem
14754     XVII, I      |        prophetiam post septuaginta annos reuersis Israelitis Dei domus instauraretur,
14755      XVI, XX     |                                      XX] Reuerso igitur Abraham ex Aegypto
14756      XII, XXI    |            quidem animas ad miseriam non reuersuras, sed cum hoc fit in rebus
14757    XVIII, XXVIII |             audiamus. Et postea, inquit, reuertentur filii Israel et inquirent
14758    XVIII, XVI    |           inrogata perhibent ad suos non reuertisse; eiusque socios in uolucres
14759        I, XXIV   |            fregerit, nam ad tanta exitia reuertit intrepidus. Porro si fortissimi
14760       XX, XX     |                quae moriendo quoquo modo reuertuntur in terram (sicut sese habet
14761     XVII, XVIII  |                  moritur, non adiciet ut reuiuescat?" Superiora quippe demonstrant
14762       XX, IX     |                 tenebat impietas, ut sic reuiuescendo primae resurrectionis particeps
14763       XX, XX     |                  atque incorruptibiliter reuiuescere, cum credamus, quod idem
14764     XVII, XVIII  |                 sed cito ad eam redeunte reuiuesceret, ne corrumperetur, sicut
14765       XX, IX     |             morte, quae in peccatis est, reuiuescit, uerum etiam in eo, quod
14766       XX, VI     |               reuixerunt aut in eo, quod reuixerant, non in finem usque manserunt.
14767       XX, IX     |                  uerum etiam in eo, quod reuixerit, permanebit. In istis, inquit,
14768     XXII, XXVIII |           uoluisse. Inducit enim hominem reuixisse et narrasse quaedam, quae
14769       XX, IX     |              eorum uixit in corpore, non reuixit a morte, in qua eum tenebat
14770    XVIII, XXXI   |            tamquam uera illa diuinatione reuocabantur a fide eamque completo eodem
14771      VII, XXIV   |              inquit, non absurde ad hanc reuocant." Si ergo una dea est, quae
14772      XIV, XXIV   |            occupant, deponunt ad frontem reuocantque cum uolunt. Sunt qui eorum
14773      XVI, XLIII  |              praefigurati facti memoriam reuocaret, quia et legis illae tabulae
14774      III, XXI    |                  regale arbitrium cuncta reuocasse et quasi morbida uetustate
14775        X, XVII   |              pertinaciter gradientes nec reuocatae mugitibus esurientium filiorum
14776    XVIII, XXIII  |                 resurrectionis principio reuocatis ostenso." Ista Lactantius
14777       VI, VII    |                                     VII] Reuocatur igitur ad theologian ciuilem
14778       XX, XXVI   |                 est uelox, cum sine mora reuocaturus est in memoriam, unde conuincat
14779      VII, XVII   |                quae dixi in dubitationem reuocem, quam in hoc quae perscribam
14780       XX, XIV    |                 mala, cuncta in memoriam reuocentur et mentis intuitu mira celeritate
14781      XIX, XXIII  |               auis uolare, quam pollutae reuoces impiae uxoris sensum. Pergat
14782      XII, XXI    |            quibus transactis in miseriam reuoluatur. Atque ita spes nostrae
14783      XII, XVIII  |            manente mundo uel ipso quoque reuolubiles ortus suos et occassus eisdem
14784      XII, XX     |         subditorum, circuitus illi eadem reuoluentes locum non habent, quos maxime
14785        X, VIII   |         commemorem, longius quam sat est reuoluere uidebor, quae miracula facta
14786        X, XXX    |               animas hominum post mortem reuolui usque ad corpora bestiarum
14787      XII, XXI    |          miserias alternatim quidem, sed reuolutione incessabili sempiternas
14788     XXII, XII    |               itidem per diuersa corpora reuolutiones aliquando tamen eam, sicut
14789      XII, XVIII  |              circuitibus nescio quotiens reuolutum, nec alium aliquem natura
14790    XVIII, XI     |              tenebantur. qui cum populum rexisset post mortem Moysi uiginti
14791      III, XV     |             Superbi, qui ei successit in rgunum, nefario scelere occisus
14792    XVIII, XII    |        perbibetur Europa, et inde geniti Rhadamanthus, Sarpedon et Minos, quos
14793    XVIII, XXI    |             fratris sui Numitoris filiam Rheam nomine, quae etiam Ilia
14794      XVI, XXIV   |                  stinam, ubi est ciuitas Rhinocorura. ~
14795     XVII, XII    |                  ne paterentur, record a ri potuerunt excelsum regnum
14796       VI, VI     |               sint hominum, nec alii dii rideantur in theatris, quam qui adorantur
14797      VII, XV     |                 opinetur. Quis autem non rideat, cum regem omnium Iouem
14798      VII, IV     |                ne obrueretur opprobriis. Ridemus quidem, cum eos uidemus
14799    XVIII, XXXI   |              eodem numero annorum inanem ridendamque uiderunt? Nos ergo, qui
14800        V, VII    |               obseruationes cuiuis puero ridendas esse persuadeant. Quis enim
14801       VI, VII    |              locis sacris, quam procedit ridendus in theatris? Num Saturnus
14802        I, XII    |            Abrahae gremium sustulerunt. ~Rident haec illi, contra quos defendendam
14803      III, XXV    |                 aedem uideret! Haec uana ridentibus nobis illi docti sapientesque
14804       VI, I      |                  scientibus mimis, digne ridentur in theatro; cum uero a nescientibus
14805     VIII, XIV    |                seu turpi crudelitate uel ridetur uel horretur, eorum affectibus
14806       VI, VI     |             maiestati indigna diuinae et ridicula detestabilia celebrari,
14807      XXI, XXVII  |                rem dicere absurdam atque ridiculam. Sic enim cogerentur fateri
14808       XX, VII    |                 insuper etiam in quasdam ridiculas fabulas uerteretur. Ait
14809        X, XI     |          insipientissimi pueri falsis et ridiculis comminationibus territi
14810       XX, XXI    |               possit. Hac utique in fine rigabimur; de qua in praecedenti libro
14811       XX, XVII   |               lacrimis meis stratum meum rigabo, et: Gemitus meus non est
14812      XIX, VI     |       intolerabilius magisque plangendum rigandumque, si fieri possit, fontibus
14813       XI, XXXI   |              scripturas istas cum labore rimamur. Sancti uero angeli quorum
14814     XXII, XXIV   |             satis inhumane abdita cuncta rimata est, ut quid et quo modo
14815    XVIII, II     |                originis eius antiquitate rimati sunt: ob hoc debemus, ubi
14816    XVIII, XII    |                   Graeca enim lingua *e)/ris contentio, *xqw\n terra
14817      XXI, XIV    |                 quando natus est, ferunt risisse Zoroastrem, nec ei boni
14818      XVI, XXVI   |             Abraham super faciem suam et risit et dixit in animo suo dicens:
14819       II, XVIII  |                iuuentus luxu a tque au a ritia corrupta, ut merito dicatur
14820       VI, XI     |                 enim: "Illi tamen causas ritus sui nouerunt; maior pars
14821      XXI, VI     |             lignorum animalium, carminum rituum. Vt autem inliciantur ab
14822      XVI, XX     |               coeperant, quibus inter se rixantibus eo modo familiarum suarum
14823      XIX, IV     |                ea, quam Graeci uocant *o(rmh/n, quia et ipsam primis
14824      VII, XIV    |             sermonem utique pertinet, *e(rmhnei/a dicitur; ideo et mercibus
14825      XIV, XIII   |                 humiliatur. Illa prorsus rmna, quae fit in occulto, praecedit
14826     XXII, XXIV   |                quibus coaptatio, quae *a(rmoni/a Graece dicitur, tamquam
14827      XXI, XVI    |                 uictoriarum consuetudine roborata sunt, facilius uincuntur
14828      XII, III    |           consuetudine nimioue progressu roboratum uelut naturaliter inoleuit,
14829     XIII, XVIII  |                in peste uel fame minimum roboris. Tantum ualet in habendis
14830      XVI, III    |                et aedificauit Nineuen et Roboth ciuitatem et Chalach et
14831     XIII, XVIII  |             portat anima cum in sanitate robusta sunt quam in languore cum
14832    XVIII, XXII   |             quoniam paulatim increscendo robustas eas et bellicosas, quaqua
14833        X, XXXII  |                   ad eius confirmationem robustioremque commendationem potius pertinere. ~
14834       XX, VIII   |               praedictarum et impletarum robustissima fide etiam soluto uasa posset
14835        V, XXVI   |                  oppressit, contra cuius robustissimum exercitum magis orando quam
14836       XX, XXX    |             diuina sapienter sibi miseri rodere uidentur et salubris fidei
14837      XXI, IX     |                 uri corpus, animum autem rodi quodam modo uerme maeroris
14838       IV, XXVII  |              ista pontifices: deos ipsos roga, quibus instigantibus ista
14839      XIV, XXIV   |           ecclesiae. Quando ei placebat (rogabatur autem ut hoc faceret ab
14840       XX, XIX    |            scribens ad Thessalonicenses: Rogamus, inquit, uos, fratres, per
14841      XVI, XXXV   |                 est, quod, cum illi Deum roganti ut pareret uxor eius, quae
14842       II, XXI    |         conaretur ostendere. Tum Laelius rogantibus omnibus iustitiam defend
14843       IV, XVII   |                  Iouem igitur de omnibus rogarent, ei uni tantummodo supplicarent.
14844     XVII, VII    |                Saul et ueniam precaretur rogaretque Samuelem, ut reuerteretur
14845       IV, XXI    |                Robigo, ut non accederet, rogaretur: una Felicitate praesente
14846    XVIII, XVIII  |           nonnulla Platonica, quae antea rogatus exponere noluisset. Et cum
14847        V, I      |                nullus omnino colatur aut rogetur Deus? Contra quos modo nobis
14848      III, XX     |          Hannibalis perueniret, ingentem rogum publice struxit, in quem
14849        I, XXXI   |             ciuitas coeperat, deinceps p rohiberet adponi. Quanto studio iste
14850      III, XX     |         opulentissima, suae rei publicae Romanaeque carissima, octauo uel nono
14851        I, VI     |               huius facetam continentiam Romanarum rerum gestarum scriptores
14852        V, XII    |                  regere imperio populos, Romane, memento ~(Hae tibi erunt
14853       II, XIII   |                  hac controuersia Graeci Romanique concertent. Graeci putant
14854      III, I      |                   quod ad Romam pertinet Romanumque imperium tantum loquar,
14855        V, XVII   |                 simile fuit asylum illud Romuleum, quo multitudinem, qua illa
14856        V, III    |                  non paruo interuallo in rotae illius extremitate distantia. "
14857        V, III    |                 est quam uasa, quae illa rotatione finguntur. Nam si tam multum
14858      XXI, IV     |           candidi, et quamuis magis ille rubeat, illi albicent, congruit
14859      VII, XXIV   |               spectante multitudine, ubi rubens et sudans, si est ulla frons
14860        I, X      |         thesauros in terra, ubi tinea et rubigo exterminant et ubi fures
14861    XVIII, XXIV   |               laudibus tribuat, quod non rudibus et indoctis temporibus,
14862     XVII, XVI    |                 chrismate? Quis enim tam rudis est in hac religione uel
14863        V, XII    |                  in ferrum pro libertate ruebant. Tunc itaque magnum illis
14864      XVI, III    |                  generationum istarum pe ruenit a minirfio exorta narratio.
14865       II, II     |          foediorem stantem fecerant quam ruentem, quando quidem in ruina
14866        I, XXXIII |             publicam stantibus moenibus, ruentibus moribus. Sed in uobis plus
14867     XXII, XXII   |                 terrarum, oppressionibus ruinarum, ab offensionibus et pauore
14868      III, VII    |                 antiquos Graecorum ignes ruinasque reparatum? Si autem abscesserant,
14869      XXI, XVI    |           quaedam sibi placendi altitudo ruinosa. Tunc itaque uicta uitia
14870        I, VI     |              refertur eam prius fleuisse ruituram et ante eius sanguinem suas
14871      VII, XI     |                  quod aleret omnia, quod ruma, id est mamma, aleret animalia.
14872       IV, XI     |                  paruulo inmulgeat, quia rumam dixerunt ueteres mammam,
14873       IV, XXI    |              deae Cuninae iacentes, deae Ruminae sugentes, deo Statilino
14874      VII, XI     |              Supinalem, Tigillum, Almum, Ruminum et alia quae persequi longum
14875      XXI, III    |               soluetur, ita nullo dolore rumpatur. Proinde etiamsi caro nunc
14876      XII, XXI    |          beatitudinis saepe ac sine fine rumpendam. Quid enim illa beatitudine
14877       IV, VIII   |        maturescentibus deam Matutam; cum runcantur, id est a terra auferuntur,
14878       IV, VIII   |                 a terra auferuntur, deam Runcinam. Nec omnia commemoro, quia
14879      XIX, XXIV   |                  est quodam modo populi, ruperit atque corruperit, testatur
14880        V, XXII   |                   pacem factam foedusque ruperunt. Haec ideo commemoro, quoniam
14881      III, XXXI   |     decurrentibus ita mare ferbuisse, ut rupes urerentur, ut pices nauium
14882      III, XX     |         querimoniamque deponunt foederis rupti infectoque negotio Romam
14883       IV, VIII   |         committendum arbitrati sunt, sed rura deae Rusinae, iuga montium
14884      XVI, XXIII  |                 Abraham fuerat exiturus, rursusque semen innumerabile, non
14885       IV, VIII   |            arbitrati sunt, sed rura deae Rusinae, iuga montium deo Iugatino;
14886       IV, XXVI   |                 quod dicam. Tito Latinio rustico Romano patri familias dictum
14887        I, VIII   |                 sicut sub uno igne aurum rutilat palea fumat, et sub eadem
14888      XVI, IX     |             etiamsi figura conglobata et rutunda mundus esse credatur siue
14889       XV, V      |                  ut Graeci appellant, *a)rxetu/pwj quaedam sui generis
14890       XI, XXIII  |                  quos appellat *peri\ *a)rxw=n, id est de principiis,
14891       II, XXIX   |           uictoria ueritas, ubi dignitas saanctitas, ubi pax felicitas, ubi
14892      III, XXXI   |           fiebant, calebant arae numinum Sabaeo thure sertisque recentibus
14893       XX, VII    |               uelut tanti temporis fieri sabbatismum, uacatione scilicet sancta
14894     XXII, XXX    |                  uidentur expressi, iste sabbatismus euidentius apparebit, quoniam
14895       II, XVII   |                iure ac bono credo raptas Sabinas. Quid enim iustius et melius
14896      III, XIII   |                Deinde Titum Tatium regem Sabinorum socium regni Romulus ferre
14897      XIV, XXIV   |                  contrectatis tamquam de sacculo quod placuerit integerrimum
14898    XVIII, III    |                  uiuente regnarent) iste sacella constituerat ad colendos
14899       VI, III    |                  ita, ut in uno eorum de sacellis, altero de sacris aedibus
14900     XVII, XXI    |                 Nam tribus Leui, quoniam sacerdotalis fuit, Dei, non regum seruitio
14901        X, III    |                  diebus statutis dicamus sacramusque memoriam, ne uolumine temporum
14902       II, XXIX   |              tuis ceruicibus inposuerant sacrandam sibi et celebrandam ignominiam
14903       II, XIV    |         uoluerunt, sed sibi dicari, sibi sacrari, sibi sollemniter exhiberi.
14904       II, XXV    |              dixi, scaenicos sibi dicari sacrarique iusserunt, ubi tanta deorum
14905        X, XXXII  |              cuius erat ipsa quodam modo sacrata res publica in prophetationem
14906       II, XXVI   |               corrigantur. Vbi et quando sacrati Caelestis audiebant castitatis
14907       XV, XXVII  |               potuisse; aut si mysterium sacratissimum, quod agebatur, et tantae
14908        I, XV     |               Christianum in captiuitate sacratorum suorum, qui supernam patriam
14909        I, II     |             Sanguine foedantem quos ipse sacrauerat ignes? Nonne Diomedes et
14910       II, XIV    |           receperunt, paffim sua propria sacrauerunt. Quo modo igitur tanta animi
14911      III, XXXI   |             sacerdotia, fana renidebant, sacrificabatur ludebatur furebatur in templis,
14912        X, III    |             ingrata subrepat obliuio; ei sacrificamus hostiam humilitatis et laudis
14913     XVII, XXII   |               quo secundum diuinam legem sacrificandi causa uniuersae illi genti
14914        X, XIX    |              significamus offerimus: ita sacrificantes non alteri uisibile sacrificium
14915     VIII, XXVII  |                 parentibus suis illa cum sacrificaret, inuenit hordei segetem
14916        X, XVI    |        praeciperent, alii quidem ut sibi sacrificaretur, alii uero id uetarent,
14917       XV, XVI    |          imperata, sacra historia tacet. Sacrificasse tamen Deo etiam illos antiquissimos
14918       II, XXIV   |                 Tarentum Sulla atque ibi sacrificasset, uidit in capite uitulini
14919      VII, XXVI   |                quod ei Poeni suos filios sacrificati sunt, non recepere Romani.
14920        X, XIX    |                  illius sacrificium, dum sacrificatur cuipiam praeter illum. ~
14921      XVI, XXXVIII|           adorauit eundem lapidem uel ei sacrificauit; sed quoniam Christi nomen
14922      XIX, XXIII  |               unus et summus, ne cuiquam sacrificet nisi tantum sibi, et per
14923      XIX, XXIII  |                  minimos uel minores, ne sacrificetur esse praeceptum (quia et
14924     VIII, XXI    |        religiosissimam legem et daemonum sacrilegam delectationem: quid in rebus
14925       VI, VI     |           auertat Deus uerus tam inmanem sacrilegamque dementiam. Quid? ab eis
14926    XVIII, XXXI   |                  quidem ab huius tamquam sacrilegii crimine faciunt innocentem,
14927      VII, IX     |        criminationibus colunt, taetriore sacrilegio sese obstringunt, quam si
14928      III, V      |                ideo dii magis in Romanos sacrilegum illud flagitium quam in
14929     XIII, VII    |                   quantum si abluerentur sacro fonte baptismatis. Qui enim
14930       VI, I      |                  et credita eorum cultui sacrorumque ritibus miscuerunt. Cum
14931        I, XVIII  |                 etiam de ipsius corporis sactitate, quamuis membri illius integritate
14932     XXII, XVII   |                ipse Iesus interrogatus a Sadducaeis, qui negabant resurrectionem,
14933     XVII, V      |        sacerdotes ex genere Aaron, sicut Sadoc et Abiathar, regnante Dauid,
14934    XVIII, XXIII  |                 E caelo rex adueniet per saecla futurus, ~Scilicet ut carnem
14935      XVI, XXXII  |                  oboedientia probaretur, saeclis in notitiam proferenda,
14936      XVI, XXVI   |              sunt ausi Latini hoc dicere saeculare, ne longe in aliud mitterent
14937       VI, II     |                omni eruditione, quam nos saecularem, illi autem liberalem uocant,
14938      III, XVIII  |               librorum Sibyllinorum ludi saeculares, quorum celebritas inter
14939        X, VI     |           accensa formam concupiscentiae saecularis amittat eique tamquam incommutabili
14940        V, XII    |            sustinuisset; quoniam sciebat saepenumero parua manu cum magnis legionibus
14941        V, XXII   |                quo bello Italico Romanis saepissime uictis ubi et duo consules
14942      XII, XIII   |            spatia non semel atque iterum saepiusque, sed semper: quid fit, quid
14943        I, I      |                truces atque hostili more saeuientes posteaquam ad loca illa
14944      III, XVII   |              ingens pestilentia, quamdiu saeuiit, quam multos peremit! Quae
14945      III, XX     |               erant, potuisse tempestate saeuire. Si ergo tutores essent
14946        I, XXX    |               diruptaque concordia prius saeuis cruentisque seditionibus,
14947        I, VII    |          barbarorum. Truculentissimas et saeuisimas mentes ille terruit, ille
14948       II, XIX    |                tamen luxu atque auaritia saeuisque ac turpibus moribus ante
14949      XIX, XII    |            figmenta poetarum. Ipsae enim saeuissimae ferae, unde ille partem
14950      XIX, XV     |               homini, quam libidini, cum saeuissimo dominatu uastet corda mortalium,
14951       XX, XXIII  |                 tamen aduersus ecclesiam saeuissimum regnum licet exiguo spatio
14952       VI, X      |                  modum ne quidem homines saeuiunt taeterrimi et in fabulas
14953     VIII, XIII   |              atque ludibundos, sed etiam saeuos terribilesque monstrarunt.
14954     XXII, XXIV   |                et ordines siderum quanta sagacitate conprehenderit; quam multa
14955    XVIII, XXXI   |              bonis et utrique tamquam in sagenam euangelicam colliguntur
14956     XIII, III    |                magis impetum suum, uelut sagitta cum arcus extenditur, retrorsum
14957      VII, XVI    |             nihil pariat), et ideo ambos sagittas habere, quod ipsa duo sidera
14958       XX, XXI    |          uulneratam, uelut amoris impetu sagittatam. Sed hic cum legimus uel
14959      III, XX     |                sed sicut tunc Regulus et Saguntini excruciati horribiliter
14960      III, XX     |                  et excusatores eorum de Saguntinis pereuntibus respondebunt,
14961      III, XX     |                 eos inritaret ad bellum. Saguntum ergo ferociter obsidebat;
14962       VI, X      |                 Vulcano Venerem, Neptuno Salaciam. Quosdam tamen caelibes
14963      XXI, IV     |          animalium curiosius indagarunt, salamandra in ignibus uiuit et quidam
14964        I, III    |             doctoresque ipsos insuper et salario publico et honoribus dignissimos
14965       XX, XXVII  |                  eius, et egrediemini et salidis sicut uituli de uinculis
14966      XXI, VII    |               aquae. Sed ista, inquiunt, salis huius naturalis est uis,
14967      VII, VIII   |                  aeternam? Propter solas saliuas colatur hic deus, quibus
14968      XIV, XX     |          lapidantium, certe conspuentium saliuis obruerentur. Pudet igitur
14969        V, XII    |                  haec Catonis uerba siue Sallustii, putat, quales laudantur
14970       II, XVIII  |             Itaque habebo modum et ipsum Sallustium testem potius adhibebo,
14971    XVIII, XX     |                  tamen Latio, coeperunt. Salomoni successit filius eius Roboam,
14972       XX, V      |                memoriae uirum Hesychium, Salonitanae urbis episcopum, cuius epistulae
14973    XVIII, X      |                  plausus cantantur atque saltantur. Haec Varro non credit,
14974      VII, XXVI   |              nisi cotidie cantarentur et saltarentur in theatris? Sed haec quid
14975       II, XX     |             bibatur, uomatur diffluatur. Saltationes undique concrepent, theatra
14976      XXI, XXVI   |                mala opera quis habuerit, saluabit eum per ignem fides"; alius
14977     XVII, V      |                propheta dixit: Reliquiae saluae fient (unde et apostolus:
14978        X, XXIX   |            incommutabilis Filii Dei, qua saluamur, ut ad illa, quae credimus
14979      XXI, XXI    |          promittunt, per ignem uidelicet saluandis merito fundamenti, de quo
14980      XVI, XXIV   |              dirimens carnales per ignem saluandos et in igne damnandos. Deinde
14981      XXI, XXVI   |              Inueniemus ergo quis possit saluari per ignem, si prius inuenerimus
14982       XX, XXI    |               eum; et emissurum ex illis saluatos in gentes diuersas et longinquas
14983     XVII, XX     |                pietate superata sunt per saluberrimam paenitendi humilitatem,
14984      XIV, VIII   |           uoluptatis oblectent? et tamen saluberrimum uerissimumque praeceptum
14985       XV, XXVII  |             fames? aut quid non suaue ac salubre facere posset Deus, qui
14986      III, IX     |       gratulandum fuit, si modo id rebus salubribus scisset impendere et perniciosissima
14987      XIV, XV     |                leuissimo ad oboedientiae salubritatem adminiculauerat, quo eam
14988       IX, IV     |          sentiebat, sicuti est uita ista salusque corporis: non ita illud
14989      III, XXVII  |             continuo feriebantur, quibus salutantibus dexteram porrigere noluisset. ~
14990        V, XXIV   |                 obsequia nimis humiliter salutantium non extolluntur, et se homines
14991      XXI, XXVI   |           praeponuntur; quanto magis, si salutaria praecepta contemnens committat
14992      XIV, XV     |                  qui rerum omnium copiam salutisque praestiterat, qui praeceptis
14993    XVIII, XXXI   |        Hierusalem et in totam Iudaeam et Samariam et usque in fines terrae,
14994    XVIII, XXIV   |               Esaias perhibetur occisus, Samiam fuisse Sibyllam ferunt. ~
14995    XVIII, II     |            diximus. Filium porro Nini et Samiramidis, qui matri successit in
14996    XVIII, II     |                   quos tamen eo defuncto Samiramis uxor eius est adgressa bellando.
14997    XVIII, II     |                  filius Nini post matrem Samirarnidem, quae ab illo interfecta
14998     VIII, II     |               auctorem habuit Pythagoram Samium, a quo etiam ferunt ipsum
14999        V, XXII   |                  uirtute laudatis bellum Samniticum annis tractum est ferme
15000       VI, VII    |              haec in eius dilecta insula Samo celebrabantur, ubi nuptum
15001      VII, XXVIII |               utrumque fecit. Hinc etiam Samothracum nobilia mysteria ~In superiore
15002        I, XXVI   |                sed oboedientes? sicut de Samsone aliud nobis fas non est
15003     XVII, V      |             praenuntiata mutatio est, in Samuele fuisse completa. (Quamquam
15004    XVIII, XXVIII |         praenuntiari oportebat, ubi ait: Sanabit nos post biduum, in die
15005      XXI, XXIV   |                 merentur pati? Quod nemo sanae fidei dixit, nemo dicturus
15006     VIII, XIV    |               libri ponere. Ita enim per sanam doctrinam, quae humanis
15007      XIV, IX     |                 iuxta scripturas sanctas sanamque doctrinam ciues sanctae
15008     VIII, XXV    |               non eis iungimur. Cum uero sanamur, ut quales ipsi sunt simus:
15009       XV, VII    |                 carnem suam odio habuit. Sananda sunt enim haec sicut nostra,
15010      XIX, VIII   |              quasi uulnus aut ulcus, cui sanando adhibentur officiosae consolationes.
15011        X, XXIV   |              nisi ab eo mundaremur atque sanaremur per hoc quod eramus et non
15012        X, XXVII  |                 homo, a peccatorum peste sanaret. Quem tu quoque utinam cognouisses
15013       II, I      |                 fide pietatis inpetrante sanaretur, non multo sermone opus
15014        X, XXVIII |                Sed haec est gratia, quae sanat infirmos, non superbe iactantes
15015        V, XX     |                metuit displicere; de his sanatis gratias agens, de illis
15016      XIV, VI     |             oderit uitium, amet hominem. Sanato enim uitio totum quod amare,
15017        X, VIII   |                 prospecto aeneo serpente sanatos, ut et populo subueniretur
15018       II, XIII   |           censoria uoluerunt. "Praeclara sanc et Romanis laudibus adnumeranda
15019       II, IX     |           sanxissent, in his hanc quoque sanciendam putauerunt, si quis occentauisset
15020       II, XII    |                  noluerunt, capite etiam sancientes, tale carmen condere si
15021     XXII, II     |                  orant pro quibusdam pie sancteque, et quod orant non facit,
15022        I, XVIII  |        sanctitate animi, per quam corpus sanctificabatur, amissa atque destructa?
15023     XVII, IV     |               noster; tamquam sanctus et sanctificans, iustus et iustificans.
15024       IX, XXII   |                  sed quod illis Dei, qua sanctificantur, caritas cara est, prae
15025       XI, XXXI   |              diem in ullis suis operibus sanctificare, sed in requie sua, quae
15026       XI, VIII   |                 omnibus operibus suis et sanctificat eum, nequaquam est accipiendum
15027      XXI, XXVII  |               eritis, qui iustificati et sanctificati estis"? Vbi ergo illi, qui
15028      XIX, XI     |               habetis fructum uestrum in sanctificationem, finem uero uitam aeternam.
15029        I, XVIII  |               non cedit, et ipsum corpus sanctificatur, et ideo, cum eis non cedere
15030     XVII, XX     |                  tuam. Sicut coram illis sanctificatus es in nobis, ita coram nobis
15031     XXII, XXX    |            scirent quia ego Dominus, quo sanctifico eos. Hoc perfecte tunc sciemus,
15032        I, XVI    |           nupturas, sed etiam in quasdam sanctimoniales. Hic uero non fides, non
15033      XXI, XXIV   |                 suis, quanto sunt utique sanctiores, eorumque efficacior est
15034        X, XXXII  |                  uia, quam sancti angeli sanctique prophetae prius in paucis
15035      III, XXVIII |               apud Romanos templo Vestae sanctius habebatur, aram ipsam amplexus
15036        X, III    |                cum in eius conspectu pio sanctoque amore flagramus; ei dona
15037      XIV, XVI    |                  autem amicus sapientiae sanctorumque gaudiorum coniugalem agens
15038    XVIII, XIX    |                  etiam regem suum primum Sancum siue, ut aliqui appellant,
15039       II, XXIII  |                  nescio cui tribuo Marii sanguineam felicitatem, sed occultae
15040        V, XII    |                flagello agitaret Bellona sanguineo, ut esset ubi uirtus eorum
15041        I, XXVII  |               potuerimus, eos ad Dominum saniores purioresque mittamus? Porro
15042       VI, IX     |             postea displicuerunt senatui saniori, et ea iussit auferri. Saltem
15043      XIV, VIII   |          responsio, quae. ibi serui eius sanioris inducitur, satis indicat.
15044       XX, II     |                  tabescat; latrocinentur sanissimi iuuenes, et qui nec uerbo
15045       IX, IX     |               melior certe corpore etiam sanissimo atque firmissimo, quoniam
15046        V, XIII   |                  uitia conprimentes. Nam sanius uidet, qui et amorem laudis
15047      XVI, XXXVI  |               alio superatur. Ac per hoc sano ueroque iudicio, cum continentia
15048     XXII, XXII   |                  fallaciae homines etiam sanos maligni daemones nonnumquam
15049       II, IX     |                 cum perpaucas res capite sanxissent, in his hanc quoque sanciendam
15050     VIII, XXIV   |                   si quid rectum piumque saperemus, adtendere et uidere nequaquam
15051    XVIII, VIII   |                 Assyriis quartus decimus Saphrus et Sicyoniis duodecimus
15052       XI, XXV    |           auctorem, procul dubio ut uera sapiamus ipsum debemus habere doctorem,
15053        X, XXIX   |                cum illo tam incredibilia sapiatis. Platone quippe auctore
15054     XXII, XXIX   |                 paruulus, quasi paruulus sapiebam, quasi paruulus loquebar,
15055        X, XXVI   |            Porphyrius. Nam ista utcumque sapiebat, sed contra multorum deorum
15056      XIV, XIX    |                partes, quas et in homine sapiente ac temperante fatentur esse
15057      III, XXV    |              ridentibus nobis illi docti sapientesque stomachantur, et tamen numinum
15058      XII, XXI    |                 et contra eius ueritatem sapientiamque sensurum, et hoc cum ad
15059      XII, XVI    |              uoluit; illa uero, quae uel sapientioribus in hac uita scire permisit
15060       XX, III    |         abundantia lucis super tenebras, sapientisque oculi sint in capite ipsius
15061       XX, VIII   |                atque impetus et cauerent sapientissime et patientissime sustinerent.
15062        X, XXX    |             meliore uita purgatissimi et sapientissimi fuerant nescituri et falsum
15063     VIII, XXV    |                inmunditia cordis terrena sapimus, non eis iungimur. Cum uero
15064        X, XXIX   |               praesertim uobis qui talia sapitis, quibus ad hoc credendum
15065    XVIII, XXVIII |            eloquii prophetici obtundetur sapor. Recolatur tamen lapis ille
15066       XI, XXVI   |             audiendo, odores olfaciendo, sapores gustando, dura et mollia
15067     XXII, XXIV   |                 copia contra famem? quid saporum diuersitas contra fastidium,
15068     XVII, IV     |               non terrena, sed caelestia sapuerunt. Et hoc uelut quaereretur
15069        X, XVII   |                Platonici rectius ceteris sapuisse laudantur, sicut paulo ante
15070        X, XI     |                               XI] Melius sapuit iste Porphyrius, cum ad
15071      XVI, XIII   |              Arran, filium filii sui, et Saram nurum suam, uxorem Abram
15072       IV, X      |                   quaerunt quem ad modum sarciant fabulas, nec inueniunt.
15073      XIX, XIX    |               necessitas caritatis. Quam sarcinam si nullus inponit, percipiendae
15074       IV, V      |               transierunt, actuum suorum sarcinas baiulantes. Sin uero etiam
15075       IX, IV     |             accensum, protulit statim de sarcinula sua Stoici Epicteti librum,
15076    XVIII, V      |                 alebat, quoniam eum sine sarcophago uiuum uenerabantur, Apis,
15077    XVIII, V      |                  ponitur, quod omnes iam sarcophagum uocant, *soro\s dicitur
15078       II, XX     |                Romano imperio, sed domui Sardanapali comparauerit? qui quondam
15079    XVIII, XII    |                inde geniti Rhadamanthus, Sarpedon et Minos, quos magis ex
15080       XV, VIII   |            semine ipsius Abrahae non per Sarram coniugem procreato. ~
15081       IV, VIII   |                segetes commendarent, sed sata frumenta, quamdiu sub terra
15082      XXI, XXVII  |             usque ad hoc tempus cum inde satagerem ad eorum indaginem peruenire
15083      XIX, XII    |            pacata est et pro eius salute satagit, et ideo est qui doleat;
15084     VIII, XIX    |                his artibus dicit: ~Atque satas alio uidi traducere messes,
15085      XXI, XVIII  |                principi daemonum et eius satellitibus pollicentur. ~
15086       XX, XXI    |            caelis est, hoc flumine omnia satiari; sed quia et terrenis corporibus
15087        X, VIII   |        amaritudine caruisse sitientesque satiasse; manna esurientibus uenisse
15088      III, XIX    |          inimicorum atrocissimorum caede satiatus parci iussisse perhibetur?
15089     XXII, XXX    |               plebs, nisi: "Ego ero unde satientur, ego ero quaecumque ab hominibus
15090      XXI, XXIV   |         peregrinatione gustantes, non ad satietatem sumentes, esurimus eam potius
15091        X, VIII   |             cupiditatis ardorem fastidio satietatis extinctum; obuios hostes
15092        X, XXXII  |           Dominus adiuuare dignatus est, satisfecimus refutando contradictiones
15093      VII, III    |               Saturnus seminis dator uel sator et Liber et Libera seminum
15094     XIII, XVI    |               dicentem: "Vos, qui deorum satu orti estis, adtendite: quorum
15095      XXI, XXIV   |            implebitur quod scriptum est: Saturabor, cum manifestabitur gloria
15096        V, XXIV   |         tuendaeque rei publicae, non pro saturandis inimicitiarum odiis exerunt;
15097      XXI, XXIV   |                 ac sitimus, ut ea postea saturemur, cum uidebimus eum, sicuti
15098       II, XX     |                 diuitibus pauperes causa saturitatis atque ut eorum patrociniis
15099      VII, IV     |          conderent, iste Ianiculum, ille Saturniam. Sed isti in cultu deorum
15100      III, XXVI   |              superare propositum, Lucius Saturninus tribunus plebis et Gaius
15101        V, XXVI   |                  inpudentissima et quasi satyrica uel mimica leuitate, cohibeant
15102     XXII, II     |                 sicut mutatur sol oculis sauciatis et asper quodam modo ex
15103      XII, I      |                  aut capiunt ferae ligna saxa et si quid huius modi est),
15104      XXI, VI     |             lapis, ita ista *lu/xnos *a)/sbestos, id est lucerna inextinguibilis,
15105       II, XXI    |                  etiam ipse Tullius no n Sc i pi oni s nec cuiusquam
15106       II, IV     |                  dictorum atque factorum sca e nicos ipsos domi suae
15107        I, XXXII  |              cauendam pestilentiam ipsam scaenam constitui prohibebat. Si
15108       II, XIII   |            loquitur," cum artem iudicram scaenamque totam in probro ducerent,
15109       VI, X      |                  quidem ageret fingentem scaenicum in theatro, sed imitaretur
15110       VI, IX     |              urbes a theatris, templa ab scaenis, sacra pontificum a carminibus
15111       IV, XXVII  |          litteras doctissimum pontificem Scaeuolam disputasse tria genera tradita
15112       II, XXIX   |        laudabilis, o progenies Regulorum Scaeuolarum, Scipionum Fabriciorum;
15113        V, XIV    |                secuti sunt martyres, qui Scaeuolas et Curtios et Decios non
15114      XVI, XXXVIII|               illo et somniauit. Et ecce scala stabilita super terram,
15115      XVI, XXXVIII|            magnum pertineat sacramentum. Scalam uero istam intellegitur
15116      XIX, VIII   |                Dominus ait: Vae mundo ab scandalis, et iterum: Quoniam abundauit,
15117      XXI, IX     |                  cum membra quae hominem scandalizant pro his hominibus poneret,
15118      XXI, IX     |                 illud apostoli est: Quis scandalizatur, et non ego uror? Eundem
15119      VII, XXIV   |      celebratione nuptiarum super Priapi scapum noua nupta sedere iubebatur:
15120       XV, XXVII  |             uerum etiam quales lucustae, scarabei, muscae denique et pulices,
15121      III, VII    |                enim ciuilibus iam bellis scatentibus quid miserum commiserat
15122      XXI, II     |             uermium in aquarum calidarum scaturrigine reperiri, quarum feruorem
15123       IV, II     |                  et in Occidentis plagis scaturrigines quasdam ac proluuiones easdem
15124      III, XIII   |                intra moenia in ipso foro scelerata et nimis atrox inter generos
15125        I, XVII   |                 cum se laqueo suspendit, sceleratae illius traditionis auxisse
15126       IX, I      |             poetarum et magicarum artium sceleratam puniendamque uiolentiam,
15127     VIII, XIX    |            messes, eo quod hac pestifera scelerataque doctrina fructus alieni
15128      III, XXX    |                  Christi exorta sunt ,et sceleratarum concatenatione causarum
15129       VI, XI     |               ait: "Cum interim usque eo sceleratissimae gentis consuetudo conualuit,
15130        I, XXVII  |           inpudico," qui non potest nisi sceleratissime dicere: "Interfice te peccatis
15131      XXI, XXVII  |               ideo putandus est quisquam sceleratissimus, nequaquam uita uel bona
15132       II, XXVII  |          scelerate turpiterque facta uel sceleratius turpiusque conficta oculis
15133       IV, XXVI   |                primo eorum die in quodam scelerato, qui populo spectante ad
15134        I, XXI    |           iustissimae rationis imperium, sceleratos morte punierunt; et Abraham
15135       II, XXIV   |                 non tamen clamauit: m Ab sceleribu s parce, Sulla w, quae illic
15136       II, X      |             fallacissimi spiritus, ut ad scelesta ac turpia perpetranda uelut
15137       II, XXVI   |             pudentibus auctores se uitae scelestae inmundaeque testantur, perhibentur
15138      VII, XXX    |                 sacramenta turpissima et scelestissima interpretari, deos multos
15139       II, X      |             atque conficta, id ipsum est scelestius, si pietatem consulas religionis;
15140       II, XXV    |             minime taederet, sed armorum scelestorum magis magisque ardor incresceret,
15141        I, XIX    |         perpetrata facinora nec quemquam scelestum indemnatum inpune uoluistis
15142       XX, II     |                 testimoniis, e contrario scelestus aduersarius eius non solum