Lib. Cap. Par.

  1    1,   6, 10 |        sapientiae (ipse est enim sapientia dei) ait: Gyrum caeli circuivi
  2    2,   5, 7  |    potuit sine uerbo suo et sine sapientia sua quae pertendit a fine
  3    2,   5, 9  |      deus erat, in ipsa scilicet sapientia dei sine tempore erat quo
  4    2,   5, 9  |          temporum in aeterna dei sapientia sine tempore est. Cum itaque
  5    2,   6, 11 |        quam ceteri excellentiore sapientia, sed quod ipsum uerbum erat.
  6    2,   8, 14 |        uerbo ipso atque ipsa dei sapientia per quam facta est anima
  7    2,  17, 31 |           Absit ut uerbum dei et sapientia dei ex una parte habeat
  8    3,   1, 6  |       quod vult dei omnipotentis sapientia quae pertendit a fine usque
  9    3,   2, 8  | intellegitur quod deus est atque sapientia uoluntasque ipsius, cui
 10    3,   3, 8a |       erat in ipsa incommutabili sapientia cui hominis sapientis anima
 11    3,   8, 15 |         vivunt in ipsa summa dei sapientia quam nulla spatia locorum
 12    4,  13, 18 |     fidelium suorum excelsissima sapientia dei, a fine superiore, quod
 13    4,  17, 23 |   constanter infigere ut in ipsa sapientia creatoris atque rectoris
 14    4,  20, 27 |      patris est filius, quod est sapientia eius dicitur. Quid ergo
 15    4,  20, 28 |          ex femina. Quia enim in sapientia dei non poterat mundus cognoscere
 16    4,  20, 28 |         sit aut ex quo procedat. Sapientia quippe dicit: Ego ex ore
 17    5,   2, 3  |        quod est sapere dicta est sapientia et ab eo quod est scire
 18    5,   4, 5  |          sicuti deest insipienti sapientia, sed ut minus sit), nec
 19    6,   1, 1  |         est pater ipse uirtus et sapientia sed genitor uirtutis et
 20    6,   1, 1  |          Si dei filius uirtus et sapientia dei est nec umquam deus
 21    6,   1, 1  |      umquam deus sine uirtute et sapientia fuit, coaeternus est deo
 22    6,   1, 2  |     exsistendo per se pater ipsa sapientia. Deinde si ita est, filius
 23    6,   1, 2  |        uidendum est utrum possit sapientia de sapientia dici si non
 24    6,   1, 2  |        utrum possit sapientia de sapientia dici si non est deus pater
 25    6,   1, 2  |          non est deus pater ipsa sapientia sed tantum genitor sapientiae.
 26    6,   1, 2  |          est, sicut non ipse sua sapientia est sed ea sapientia sapiens
 27    6,   1, 2  |         sua sapientia est sed ea sapientia sapiens est quae de illo
 28    6,   1, 2  |       Christus dei uirtus et dei sapientia. Eadem quippe uirtus quae
 29    6,   1, 2  |         Eadem quippe uirtus quae sapientia et eadem sapientia quae
 30    6,   1, 2  |          quae sapientia et eadem sapientia quae uirtus. Itane igitur
 31    6,   2, 3  |          genuit, sive sapiens ea sapientia quam genuit --- magnitudo
 32    6,   2, 3  |         patre dicitur cuius ipse sapientia est, sicut ille sapiens
 33    6,   2, 3  |        sapiens cum filio quia ea sapientia sapiens est quam genuit ---
 34    6,   2, 3  |       autem magnitudo, uirtus et sapientia; deus uero magnus, omnipotens,
 35    6,   3, 5  |         uirtute aequalis est, in sapientia uero non est aequalis? Sed
 36    6,   3, 5  |          quae minus sapit? An in sapientia aequalis est, in uirtute
 37    6,   3, 5  |   aequalis? Sed quomodo aequalis sapientia quae minus potens est? Restat
 38    6,   5, 7  |       magna est ibi caritas quam sapientia, minus quam est diligitur
 39    6,   5, 7  |         minus quam est diligitur sapientia; aequalis est igitur ut
 40    6,   5, 7  |         est igitur ut quanta est sapientia tantum diligatur. Est autem
 41    6,   5, 7  |      tantum diligatur. Est autem sapientia aequalis patri sicut supra
 42    6,   7, 9  |          magnitudo eius est quae sapientia (non enim mole magnus est
 43    6,   7, 9  |            et eadem bonitas quae sapientia et magnitudo, et eadem ueritas
 44    7,   1, 1  |       atque uirtutis suae ut hac sapientia sapiens sit quam genuit
 45    7,   1, 1  |      pluribus uocabulis in eadem sapientia et uirtute intelleguntur
 46    7,   1, 1  |          uirtus, ea bonitas quae sapientia, et ea rursus sapientia
 47    7,   1, 1  |          sapientia, et ea rursus sapientia quae uirtus sicut iam tractavimus,
 48    7,   1, 1  |          sicut dicens ut ita sit sapientia sicut uerbum et hoc sit
 49    7,   1, 1  |       esse uirtutem ut uirtus et sapientia et uerbum idem sit et relative
 50    7,   1, 1  |       sed cum ipsa uirtute atque sapientia quam genuit sicut non singulus
 51    7,   1, 1  |       filius deitas patris sicut sapientia et uirtus patris et sicuti
 52    7,   1, 2  |       Christus dei uirtus et dei sapientia est); aut non esse patrem
 53    7,   1, 2  |       uirtute sua potentem neque sapientia sua sapientem, quod quis
 54    7,   1, 2  |    filius sicut patris uirtus et sapientia, sicut uerbum patris et
 55    7,   1, 2  |        filius, ergo et uirtus et sapientia et uerbum et imago. Quid
 56    7,   1, 2  |        uerbum quod est uirtus et sapientia, sed illa relative dicuntur,
 57    7,   1, 2  |         ad aliud, incipit non ea sapientia quam genuit sapiens esse
 58    7,   1, 2  |         candidus dicitur, ita et sapientia ad se ipsam dicitur sapiens.
 59    7,   1, 2  |          formata atque colorata. Sapientia uero et sapiens est et se
 60    7,   1, 2  |      desipiat, manet tamen in se sapientia; nec cum fuerit anima in
 61    7,   1, 2  |     causa est ut sit. Proinde si sapientia quam genuit causa est illi
 62    7,   1, 2  |     insanius? Ergo et pater ipse sapientia est, et ita dicitur filius
 63    7,   1, 2  |       est, et ita dicitur filius sapientia patris quomodo dicitur lumen
 64    7,   1, 2  |          lumen, sic intellegatur sapientia de sapientia et utrumque
 65    7,   1, 2  |        intellegatur sapientia de sapientia et utrumque una sapientia.
 66    7,   1, 2  |        sapientia et utrumque una sapientia. Ergo et una essentia quia
 67    7,   1, 2  |      sapere quam esse, eadem ibi sapientia quae essentia.
 68    7,   2, 3  |  magnitudo et una ueritas et una sapientia. Sed non pater et filius
 69    7,   2, 3  |      propterea non eo uerbum quo sapientia quia uerbum non ad se dicitur
 70    7,   2, 3  |          sicut filius ad patrem; sapientia uero eo quo essentia.Et
 71    7,   2, 3  |      ideo quia una essentia, una sapientia. Quoniam uero et uerbum
 72    7,   2, 3  |           Quoniam uero et uerbum sapientia est, sed non eo uerbum quo
 73    7,   2, 3  |       est, sed non eo uerbum quo sapientia (uerbum enim relative, sapientia
 74    7,   2, 3  | sapientia (uerbum enim relative, sapientia essentialiter intellegitur),
 75    7,   2, 3  |        uerbum ac si dicatur nata sapientia, ut sit et filius et imago.
 76    7,   2, 3  |       cum dicuntur, id est 'nata sapientia,' in uno eorum eo quod est '
 77    7,   2, 3  |           at in altero quod est 'sapientia,' quoniam et ad se dicitur (
 78    7,   2, 3  |        pater et filius simul una sapientia quia una essentia, et singillatim
 79    7,   2, 3  |         essentia, et singillatim sapientia de sapientia sicut essentia
 80    7,   2, 3  |         singillatim sapientia de sapientia sicut essentia de essentia.
 81    7,   2, 3  |          Vterque autem simul una sapientia et una essentia ubi hoc
 82    7,   3, 4  |       scripturis nusquam fere de sapientia quidquam dicitur nisi ut
 83    7,   3, 4  |       aliquid quod uocetur eorum sapientia; uel illud scripturis praenuntiantibus
 84    7,   3, 4  |         modo enim Christus facta sapientia est quia factus est homo.
 85    7,   3, 4  |         loquitur in illis libris sapientia uel de illa dicitur aliquid
 86    7,   3, 4  |        quamvis sit et pater ipsa sapientia, quia illa nobis sapientia
 87    7,   3, 4  |       sapientia, quia illa nobis sapientia commendanda erat et imitanda
 88    7,   3, 4  |         quod pater secundum quod sapientia est et essentia? Nam secundum
 89    7,   3, 4  |          ideo Christus uirtus et sapientia dei quia de patre uirtute
 90    7,   3, 4  |         quia de patre uirtute et sapientia etiam ipse uirtus et sapientia
 91    7,   3, 4  |   sapientia etiam ipse uirtus et sapientia est sicut lumen de patre
 92    7,   3, 4  |        hominem, ea ipsa et summa sapientia deus unde nunc agimus. Sapientia
 93    7,   3, 4  | sapientia deus unde nunc agimus. Sapientia ergo filius de sapientia
 94    7,   3, 4  |         Sapientia ergo filius de sapientia patre sicut lumen de lumine
 95    7,   3, 4  |           ergo et singulus pater sapientia et singulus filius sapientia.
 96    7,   3, 4  |     sapientia et singulus filius sapientia. Et sicut utrumque simul
 97    7,   3, 4  |      unus deus, sic utrumque una sapientia. Sed filius factus est nobis
 98    7,   3, 4  |          filius factus est nobis sapientia a deo et iustitia et sanctificatio
 99    7,   3, 5  |         aut enarratur aliquid de sapientia , sive dicente ipsa sive
100    7,   3, 5  |     imago aequalis patri, cum de sapientia scriptura loquitur, de filio
101    7,   3, 5  |  sapienter, quamvis et pater sit sapientia sicut lumen et deus. ~6.
102    7,   3, 6  |       quomodo non est etiam ipse sapientia cum sit lumen, quoniam deus
103    7,   3, 6  |         quoniam lumen est utique sapientia est. Deum autem esse spiritum
104    7,   3, 6  |   corpore uestro. Quid est autem sapientia nisi lumen spiritale et
105    7,   3, 6  |          sed unum lumen. Et ideo sapientia pater, sapientia filius,
106    7,   3, 6  |         Et ideo sapientia pater, sapientia filius, sapientia spiritus
107    7,   3, 6  |         pater, sapientia filius, sapientia spiritus sanctus; et simul
108    7,   3, 6  |         tres sapientiae, sed una sapientia; et quia hoc est ibi esse
109   12,   5, 5  |         cogitanti, aut uero ipsa sapientia sexu femina est quia femini
110   12,  14, 22 |        Quamvis enim et illa quae sapientia est possit scientia nuncupari
111   12,  14, 22 |        loquente: Ecce pietas est sapientia; abstinere autem a malis
112   13,  19, 24 |     inter se distant haec duo ut sapientia divinis, scientia humanis
113   13,  19, 24 |        ergo nostra Christus est, sapientia quoque nostra idem Christus
114   13,  19, 24 |       scientia loquimur, post de sapientia quantum ipse donaverit locuturi.
115   13,  19, 24 |     latiore consuetudine utraque sapientia, utraque scientia dici potest.
116   13,  20, 25 |        scientiam a contemplativa sapientia. ~26.
117   14,   1, 1  |                          Nunc de sapientia nobis est disserendum, non
118   14,   1, 1  |       procul dubio deus est (nam sapientia dei filius eius unigenitus
119   14,   1, 1  |          sed loquemur de hominis sapientia, uera tamen quae secundum
120   14,   1, 1  |          homini: Ecce pietas est sapientia; abstinere autem a malis
121   14,   1, 1  | iustitiae). Deus ergo ipse summa sapientia; cultus autem dei sapientia
122   14,   1, 1  |      sapientia; cultus autem dei sapientia est hominis de qua nunc
123   14,   1, 1  |        de qua nunc loquimur. Nam sapientia huius mundi stultitia est
124   14,   1, 2  |                        Sed si de sapientia disputare sapientium est,
125   14,   1, 2  |          amatoris sapientiae, de sapientia disputare. Non enim hoc
126   14,   1, 3  |             Disputantes autem de sapientia definierunt eam dicentes:
127   14,   1, 3  |        definierunt eam dicentes: Sapientia est rerum humanarum divinarumque
128   14,   1, 3  |         rerum divinarum scientia sapientia proprie nuncupetur, humanarum
129   14,   8, 11 |         quae distinguenda fuit a sapientia, unde quae sciuntur uelut
130   14,  12, 15 |         est: Ecce dei cultus est sapientia, et non sua luce sed summae
131   14,  12, 15 |        enim dicitur ista hominis sapientia ut etiam dei sit. Tunc enim
132   15,   3, 5  |     apostolico dei uirtus et dei sapientia sic disputatur ut differatur
133   15,   3, 5  |    genitus Christus non sit ipse sapientia sed tantum sapientiae suae
134   15,   3, 5  |        sapientiae suae pater, an sapientia sapientiam genuerit. Sed
135   15,   3, 5  |          etiam ipse uirtus atque sapientia, sic et spiritus sanctus;
136   15,   3, 5  | sapientiae sed una uirtus et una sapientia sicut unus deus et una essentia.
137   15,   3, 5  |   duodecimo discernenda uisa est sapientia ab scientia, et in ea quae
138   15,   3, 5  |        In quarto decimo autem de sapientia hominis uera, id est dei
139   15,   5, 7  |          esset sapiens, sed ipse sapientia est. Et haec uita eademque
140   15,   5, 7  |          potentius et speciosius sapientia quae attingit a fine usque
141   15,   5, 8  | qualiscumque inest et pecori cui sapientia non inest, duo uero ista,
142   15,   5, 8  |        non inest, duo uero ista, sapientia scilicet atque potentia,
143   15,   6, 9  |        in dei natura potest esse sapientia et potentia aut uita et
144   15,   6, 9  |          et potentia aut uita et sapientia, cur non una eademque res
145   15,   6, 9  |         dei natura aeternitas et sapientia aut beatitudo et sapientia?
146   15,   6, 9  |       sapientia aut beatitudo et sapientia? Ac per hoc sicut nihil
147   15,   6, 9  |        iam taceam, hoc unum quod sapientia dicitur deus quomodo sit
148   15,   6, 9  |         aliquo, sed sua est ipse sapientia quia non est aliud sapientia
149   15,   6, 9  |     sapientia quia non est aliud sapientia eius, aliud essentia cui
150   15,   6, 9  |      Christus dei uirtus, et dei sapientia, sed quemadmodum sit intellegendum
151   15,   6, 9  |       pervenit ut sic sit filius sapientia de sapientia quemadmodum
152   15,   6, 9  |          sit filius sapientia de sapientia quemadmodum lumen de lumine,
153   15,   6, 10 |        et quartus decimus cum de sapientia quae homini ex deo est loqueremur
154   15,   6, 10 |   agnoscimus trinitatem? An haec sapientia quae deus dicitur non se
155   15,   6, 10 |         est. Ecce ergo trinitas, sapientia scilicet et notitia sui
156   15,   7, 12 |        se ipso sed de filio, nec sapientia sapientiam genuerit sed
157   15,   7, 12 |       sapientiam genuerit sed ea sapientia pater dicatur sapiens esse
158   15,   7, 12 |        non est intellegentia nec sapientia potest esse, ac per hoc
159   15,   7, 12 |        ea illi essentia est quae sapientia, non filius a patre, quod
160   15,   7, 12 |      sapiens ea qua ipse sua est sapientia, et filius sapientia patris
161   15,   7, 12 |         est sapientia, et filius sapientia patris de sapientia quod
162   15,   7, 12 |       filius sapientia patris de sapientia quod est pater de quo est
163   15,   7, 12 |        non meminit? Proinde quia sapientia pater, sapientia filius,
164   15,   7, 12 |    Proinde quia sapientia pater, sapientia filius, sicut sibi meminit
165   15,   7, 12 |     solus. Et quia filius quoque sapientia est genita de sapientia,
166   15,   7, 12 |          sapientia est genita de sapientia, sicut nec pater ei nec
167   15,   7, 12 |      Spiritus etiam sanctus quia sapientia est procedens de sapientia
168   15,   7, 12 |       sapientia est procedens de sapientia non patrem habet memoriam
169   15,   7, 12 |          dilectionem; neque enim sapientia esset si alius ei meminisset
170   15,  13, 22a|    numquid ergo deus pater in ea sapientia quod est ipse sibi alia
171   15,  13, 22a|         scientia dei est ipsa et sapientia, et quae sapientia ipsa
172   15,  13, 22a|       ipsa et sapientia, et quae sapientia ipsa essentia sive substantia
173   15,  13, 22a|       patris scientia, de patris sapientia'; uel quod est expressius, '
174   15,  13, 22a|         patre scientia, de patre sapientia.') ~
175   15,  14, 23 |         de deo, lumen de lumine, sapientia de sapientia, essentia de
176   15,  14, 23 |          de lumine, sapientia de sapientia, essentia de essentia, est
177   15,  14, 23 |         eorum scientia, in eorum sapientia, in eorum essentia unusquisque
178   15,  17, 28 |          omnia ualeat sicut ipsa sapientia, et sic habetur in uniuscuiusque
179   15,  17, 28 | claruerunt, nescio cur non sicut sapientia et pater dicitur et filius
180   15,  17, 28 |     simul omnes non tres sed una sapientia, ita et caritas et pater
181   15,  17, 29 |     proprie dei uerbum etiam dei sapientia diceretur, cum sit sapientia
182   15,  17, 29 |     sapientia diceretur, cum sit sapientia et pater et spiritus sanctus.
183   15,  17, 31 |   spiritus sanctus et pater ipse sapientia, ita spiritus proprie nuncupatur
184   15,  17, 31 |    filius, aperte dictus est dei sapientia ore apostolico ubi ait:
185   15,  20, 38 |        substantia de substantia, sapientia de sapientia, ne absurditate
186   15,  20, 38 |         substantia, sapientia de sapientia, ne absurditate illa quam