Lib. Cap. Par.

  1    1,   3, 5  |            mihique etiam (si in hac uita maneo) cognoscendum facere
  2    1,   6, 9  |      Christo. Hic est uerus deus et uita aeterna. ~10.
  3    1,   6, 10 |           trinitas. Neque enim ipsa uita aeterna mortalis est secundum
  4    1,   6, 10 |            per hoc filius dei, quia uita aeterna est, cum patre etiam
  5    1,   6, 10 |          cuius participes efficimur uita aeterna, aliud nos qui eius
  6    1,   8, 16 |            in secreto suo est, quia uita nostra abscondita est cum
  7    1,   8, 16 |        Christus, inquit, apparuerit uita uestra, tunc et uos cum
  8    1,   8, 17 |          quippe ait: Haec est autem uita aeterna ut cognoscant te
  9    1,   8, 17 |          uidebunt. Et quia haec est uita aeterna, dicit deus in psalmis:
 10    1,  10, 20 |          modum cuius capax est ista uita, quo tamen praefiguraret
 11    1,  10, 22 |          dei ipse est uerum deus et uita aeterna; secundum formam
 12    1,  11, 26 |             scio quia mandatum eius uita aeterna est. Quae ego loquor,
 13    1,  11, 26 |     semetipso, cum eo ipso quod est uita sit. Hoc est ergo, dedit
 14    1,  11, 26 |      incommutabilem uitam, quod est uita aeterna. Cum ergo uerbum
 15    1,  11, 26 |        filius dei sit uerus deus et uita aeterna sicut in epistula
 16    1,  11, 26 |          inquit, quia mandatum eius uita aeterna est. ~27.
 17    1,  12, 30 |             de morte in uitam. Haec uita aeterna est illa uisio quae
 18    1,  12, 30 |            aeternam. Quae est autem uita aeterna nisi illa uisio
 19    1,  12, 31 |           uitam aeternam quaerebat, uita autem aeterna est in illa
 20    1,  12, 31 |            aeternam. Quid est autem uita aeterna nisi ut cognoscant
 21    2,   1, 3  |             quia incommutabilis est uita filii sicut patris, et tamen
 22    2,   2, 4  |             est aliud filius, aliud uita eius, sed ipsa uita filius
 23    2,   2, 4  |           aliud uita eius, sed ipsa uita filius est; ita non est
 24    2,   2, 4  |               Genuit filium qui est uita,' sic etiam cum dicitur: '
 25    2,  17, 28a|        dicit apostolus. De hac enim uita in psalmis dicitur: Verumtamen
 26    2,  17, 28a|            tuo omnis uivens. In qua uita etiam secundum Iohannem
 27    3,   8, 14 |           dedit. Sicut ergo in ipsa uita nostra mentem iustificando
 28    3,   8, 15 |      intellegibili et incommutabili uita quae super omnia est exsistit
 29    4,   1, 2  |        reconciliati salvi erimus in uita ipsius. Item alio loco:
 30    4,   1, 3  |           tantummodo sunt; et omnia uita sunt et omnia unum sunt
 31    4,   1, 3  |           magis unum est et una est uita. Sic enim omnia per ipsum
 32    4,   1, 3  |          factum est in his, in illo uita sit; et facta non sit quia
 33    4,   1, 3  |        facta sunt etiam corpus quod uita non est per ipsum non fieret
 34    4,   1, 3  |             in illo antequam fieret uita esset. Quod enim factum
 35    4,   1, 3  |         enim factum est in illo iam uita erat, et non qualiscumque
 36    4,   1, 3  |           erat, et non qualiscumque uita; nam et anima uita est corporis,
 37    4,   1, 3  |     qualiscumque uita; nam et anima uita est corporis, sed et haec
 38    4,   1, 3  |         ergo factum est iam in illo uita erat, et non qualiscumque
 39    4,   1, 3  |           erat, et non qualiscumque uita, sed uita erat lux hominum,
 40    4,   1, 3  |          non qualiscumque uita, sed uita erat lux hominum, lux utique
 41    4,   1, 3  |         uident istam lucem. At illa uita lux hominum erat nec longe
 42    4,   3, 5  |            exterior quanto est haec uita diuturnior magis magisque
 43    4,   3, 5  |      corrumpitur aggravat animam et uita humana super terram tota
 44    4,   3, 5  |            peccatum; spiritus autem uita est propter iustitiam. Haec
 45    4,   3, 5  |             propter iustitiam. Haec uita ex fide facta est quoniam
 46    4,   6, 10 |           cui numero congruit etiam uita eius super terram post resurrectionem
 47    4,  11, 14 |          sicut fieri potest ut homo uita ac moribus melior spectet
 48    4,  14, 19a|            originalia nec ex humana uita quae adduntur? Et quid tam
 49    4,  18, 24 |             Promittitur autem nobis uita aeterna per ueritatem a
 50    4,  18, 24 |             promittitur autem nobis uita aeterna, et dixit ueritas (
 51    4,  18, 24 |             ueritas: Haec est autem uita aeterna ut cognoscant te
 52    5,   4, 5  |          augetur, sicuti est animae uita (nam et quamdiu anima est
 53    5,   4, 5  |         aliqua mutatio non ut desit uita sicuti deest insipienti
 54    6,   9, 11 |             cum ait: Haec est autem uita aeterna ut cognoscant te
 55    6,  10, 11 |              ubi est prima et summa uita cui non est aliud uivere
 56    8,   6, 9  |             molem nostram, quod est uita et anima. Neque quasi quippe
 57    8,   6, 9  |           scientia atque ratione in uita ac moribus sua cuique distribuit,'
 58    8,   6, 9  |           scientia atque ratione in uita ac moribus morati sint sua
 59    8,   9, 13 |       uixisse creduntur, et illorum uita credita in eandem formam
 60    8,  10, 14 |          est ergo amor nisi quaedam uita duo aliqua copulans uel
 61    9,   1, 1  |       sapiamus. Perfectionem in hac uita dicit non aliud quam ea
 62    9,   4, 4  |        notitia notum est. Illa enim uita quaedam est in ratione cognoscentis;
 63    9,   4, 4  |  cognoscentis; corpus autem non est uita. Et uita quaelibet quolibet
 64    9,   4, 4  |       corpus autem non est uita. Et uita quaelibet quolibet corpore
 65   10,   7, 9  |     consequenter et immortalem quia uita carere uita non potest ut
 66   10,   7, 9  |         immortalem quia uita carere uita non potest ut quisque potuit,
 67   10,  10, 13a|          fruendum est. Nec est alia uita hominum uitiosa atque culpabilis
 68   10,  11, 18 |             sunt tres uitae sed una uita, nec tres mentes sed una
 69   10,  11, 18 |     substantia. Memoria quippe quod uita et mens et substantia dicitur
 70   10,  11, 18 |           haec eo sunt unum quo una uita, una mens, una essentia;
 71   10,  11, 18 |              et haec tria unum, una uita, una mens, una essentia. ~
 72   11,   1, 1  |          sed intellegibiles quoniam uita sumus; tamen, ut dixi, tanta
 73   12,   1, 1  |     deputabitur sed adiuncta quadam uita sua qua exterior deputabitur
 74   12,   1, 1  |     deputabitur sed adiuncta quadam uita sua qua compages corporis
 75   12,  13, 21 |  corporaliumque rerum sine quo haec uita non agitur dirigendum, non
 76   12,  14, 21a|        possunt haberi per quas haec uita misera sic gubernetur ut
 77   12,  15, 24 |            non enim omnes in priore uita geometrae fuerunt cum tam
 78   13,   1, 2  |             Quod factum est in ipso uita erat, et uita erat lux hominum,
 79   13,   1, 2  |           est in ipso uita erat, et uita erat lux hominum, et lux
 80   13,   1, 2  |             Quod factum est in ipso uita erat, et uita erat lux hominum,
 81   13,   1, 2  |           est in ipso uita erat, et uita erat lux hominum, et lux
 82   13,   4, 7  |             nesciunt quae sit beata uita aut non ambo sciunt? Quomodo
 83   13,   6, 9  |            ergo ex his duobus beata uita constet atque omnibus nota,
 84   13,   6, 9  |             his duobus quibus beata uita perficitur quando utrumque
 85   13,   6, 9  |           potius unde magis a beata uita receditur (longius quippe
 86   13,   6, 9  |             qualia et in hac misera uita esse possunt prudenti, temperanti,
 87   13,   7, 10 |             per hoc in ista mortali uita erroribus aerumnisque plenissima
 88   13,   7, 10 |            potest. Cum autem ex hac uita ab eo qui in his miseriis
 89   13,   7, 10 |             mortalitatis huius haec uita, nec erit nisi quando et
 90   13,   8, 11 |             uocetur quam sit in hac uita quaeritur, immo uero fingitur,
 91   13,   8, 11 |         uivat. Quem porro morientem uita ipsa deserit beata uita
 92   13,   8, 11 |             uita ipsa deserit beata uita cum illo manere qui potest?
 93   13,   8, 11 |         nolentem, quomodo est beata uita quae ita est in uoluntate
 94   13,   8, 11 |             alia re, sed ipsa beata uita nolens deseritur quando
 95   13,   8, 11 |           deseritur quando ei nulla uita erit? Vnde etsi nullus sensus
 96   13,   8, 11 |        misera (propterea enim beata uita discedit quoniam tota uita
 97   13,   8, 11 |          uita discedit quoniam tota uita discedit), miser est tamen
 98   13,   8, 11 |          diligit. Non igitur potest uita et beata esse et nolentem
 99   13,   8, 11 |           id est eum deseri a beata uita, cum per mortem deserit
100   13,   8, 11 |             per mortem deserit tota uita, nec nolle nec uelle, ad
101   13,   8, 11 |              Sed nec ista beata est uita quae talis est ut quem beatum
102   13,   8, 11 |              Quomodo enim est beata uita quam non amat beatus? Aut
103   13,   8, 11 |            modo igitur esse poterit uita ueraciter beata nisi fuerit
104   13,  10, 14 |        reconciliati salvi erimus in uita ipsius. Quos peccatores
105   13,  10, 14 |         ipsum, eos postea salvos in uita ipsius. Non ergo ante istam
106   13,  12, 16 |            qualicumque subsisterent uita nisi per eum qui uivificat
107   13,  16, 20 |      ueniant unde facta est et ipsa uita uinculo mortis obstricta,
108   13,  16, 20 | praepararetur, miseriam quam meruit uita ista damnata sapienter tolerans,
109   13,  16, 20 |     beatitudinem uero quam liberata uita futura sine fine habitura
110   13,  16, 21 |        reconciliati salvi erimus in uita ipsius, in uita salvi qui
111   13,  16, 21 |           erimus in uita ipsius, in uita salvi qui per mortem reconciliati.
112   13,  20, 25 |             potius est dicenda quam uita, eadem fides habet. De qua
113   13,  20, 26 |         uirtutes. Quae tamen in hac uita non ualent tantum ut aliquando
114   13,  20, 26 |     peccatorum. Ex hac fide et tali uita quaecumque notiones sunt
115   14,   4, 6a |            et anima mortem suam cum uita beata caret quae uere animae
116   14,   4, 6a |        beata caret quae uere animae uita dicenda est, sed immortalis
117   14,   4, 6a |      nuncupatur quoniam qualicumque uita etiam cum miserrima est
118   14,   7, 10 |      continetur ut in hac temporali uita id agamus quo consequamur
119   14,   9, 12 |           nobis, inquit, cum ex hac uita migraverimus, in beatorum
120   14,   9, 12 |           qua sola etiam deorum est uita laudanda. Ex quo intellegi
121   14,   9, 12 |             explicans in hac tantum uita quam uidemus aerumnis et
122   14,   9, 12 |        nullam uero earum cum ex hac uita emigrabimus si liceat ibi
123   14,  19, 25 |           autem, sicut ait ueritas, uita aeterna ut cognoscant te,
124   15,   4, 6  |           quae non nisi aeterna est uita promittitur trinitatem quae
125   15,   5, 7  |            aliquam paucitatem. Quae uita enim dicitur in deo ipsa
126   15,   5, 7  |          Non itaque deus uivit nisi uita quod ipse sibi est. Haec
127   15,   5, 7  |           ipse sibi est. Haec autem uita non talis est qualis inest
128   15,   5, 7  |            inest pecori; habet enim uita pecoris sensum quinquepertitum
129   15,   5, 7  |   intellectum habet nullum, at illa uita quae deus est sentit atque
130   15,   5, 7  |         ipse sapientia est. Et haec uita eademque uirtus sive potentia,
131   15,   5, 8  |       potens, speciosus. Et quoniam uita qualiscumque inest et pecori
132   15,   6, 9  |           sapientia et potentia aut uita et sapientia, cur non una
133   15,  23, 43a|         tamen inter se nunc in ista uita magnitudinibus separantur.
134   15,  23, 44 |             qui uident sicut in hac uita uidere concessum est non
135   15,  26, 47 |            sine tempore genuisse ut uita quam pater filio gignendo
136   15,  27, 48 |        possumus dicere quod non sit uita spiritus sanctus cum uita
137   15,  27, 48 |           uita spiritus sanctus cum uita pater, uita sit filius.
138   15,  27, 48 |             sanctus cum uita pater, uita sit filius. Ac per hoc sicut