Lib. Cap. Par.

  1    3,  11, 22 |          divinarum scripturarum unde mens nostra deviare non debet,
  2    4,  18, 24 |        traiciunt ad aeterna sanatos. Mens autem rationalis sicut purgata
  3    4,  21, 31 |              difficile intellegitur, mens fide purgetur magis magisque
  4    9,   2, 2  |             de sola mente tractemus. Mens igitur cum amat se ipsam
  5    9,   2, 2  |             corpus sed spiritus, nec mens corpus sed spiritus est.
  6    9,   2, 2  |             est. Neque tamen amor et mens duo spiritus sed unus spiritus,
  7    9,   2, 2  |           amor alicuius amantis est. Mens uero et spiritus non relative
  8    9,   2, 2  |           demonstrant. Non enim quia mens et spiritus alicuius hominis
  9    9,   2, 2  |           alicuius hominis est, ideo mens et spiritus est. Retracto
 10    9,   2, 2  |       dicitur, retracto ergo corpore mens et spiritus manet. Retracto
 11    9,   2, 2  |            unus spiritus, et singula mens et simul utrumque una mens.
 12    9,   2, 2  |           mens et simul utrumque una mens. Vbi ergo trinitas? Attendamus
 13    9,   3, 3  |                                      Mens enim amare se ipsam non
 14    9,   3, 3  |  insipientissime loquitur. Vnde enim mens aliquam mentem novit si
 15    9,   3, 3  |          oculos et se non uidet, ita mens novit alias mentes et ignorat
 16    9,   3, 3  |            hoc mente comprehendimus. Mens ergo ipsa sicut corporearum
 17    9,   4, 4  |              autem duo quaedam sunt, mens et amor eius, cum se amat;
 18    9,   4, 4  |          amat; ita quaedam duo sunt, mens et notitia eius, cum se
 19    9,   4, 4  |            cum se novit. Ipsa igitur mens et amor et notitia eius
 20    9,   4, 4  |        gratia tantum se amet hominis mens quantum amandum est corpus
 21    9,   4, 4  |          maior est, non mole sed ui. Mens uero cum se ipsa cognoscit,
 22    9,   4, 5  |           esse et alterius corporis. Mens autem amore quo se amat
 23    9,   4, 5  |          Item non se solam cognoscit mens sed et alia multa. Quamobrem
 24    9,   4, 5  |           etiam ista sunt sicut ipsa mens quia et si relative dicuntur
 25    9,   4, 6  |             se dicantur sicut amici; mens uero aut spiritus non sint
 26    9,   4, 6  |            amante. Amor autem quo se mens amat si esse desinat, simul
 27    9,   4, 6  |           amans. Item notitia qua se mens novit si esse desinat, simul
 28    9,   4, 7  | substantialiter sunt. Fortassis ergo mens totum est et eius quasi
 29    9,   4, 7  |         cuius pars est complectitur. Mens uero cum se totam novit,
 30    9,   4, 7  |             essentiae non uideo, cum mens ipsa se amet atque ipsa
 31    9,   4, 7  |              non alteri alicui rerum mens uel amata uel nota sit.
 32    9,   5, 8  |            illis tribus cum se novit mens et amat se, manet trinitas,
 33    9,   5, 8  |             amat se, manet trinitas, mens, amor, notitia; et nulla
 34    9,   5, 8  |             omnia in omnibus. Nam et mens est utique in se ipsa quoniam
 35    9,   5, 8  |             ipsa quoniam ad se ipsam mens dicitur, quamvis noscens
 36    9,   5, 8  |             incognita notitia qua se mens ipsa cognoscit. Et amor
 37    9,   5, 8  |      alternis autem ita sunt quia et mens amans in amore est et amor
 38    9,   5, 8  |       Singula in binis ita sunt quia mens quae se novit et amat in
 39    9,   5, 8  |             et bina in singulis quia mens quae se novit et amat cum
 40    9,   5, 8  |              ostendimus cum se totam mens amat et totam novit et totum
 41    9,   6, 9  |            cum se ipsam novit humana mens et amat se ipsam, non aliquid
 42    9,   6, 9  |            sit uniuscuiusque hominis mens, sed qualis esse sempiternis
 43    9,  10, 15 |         amore notitia. Cum itaque se mens novit et amat, iungitur
 44    9,  11, 16a|           quo colligitur quia cum se mens ipsa novit atque approbat
 45    9,  11, 16a|            perfectam et aequalem qua mens ipsa quae novit est nota.
 46    9,  12, 17 |        uerbum, non genitus? Cur enim mens notitiam suam gignit cum
 47    9,  12, 18 |       cognoscente et cognito. Itaque mens cum se ipsa cognoscit sola
 48    9,  12, 18 |       quaedam imago trinitatis, ipsa mens et notitia eius, quod est
 49    9,  12, 18 |           proles dum tantam se novit mens quanta est, nec minor amor
 50   10,   2, 4  |           genus appareat cum se ipsa mens nosse desiderat. ~
 51   10,   3, 5  |                       Quid ergo amat mens cum ardenter se ipsam quaerit
 52   10,   3, 5  |        incognita sibi est? Ecce enim mens semetipsam quaerit ut noverit
 53   10,   3, 5  |             quam ipsa est. Aut si se mens sui similem fingit et ideo
 54   10,   3, 5  |             tale aliquid adhiberi ut mens tamquam in speculo se noverit.
 55   10,   4, 6a |                  Non potest autem et mens esse et non uivere quando
 56   10,   4, 6a |              intellegunt. Sicut ergo mens tota mens est, sic tota
 57   10,   4, 6a |    intellegunt. Sicut ergo mens tota mens est, sic tota uivit. Novit
 58   10,   4, 6a |         novit. Postremo cum se nosse mens quaerit, mentem se esse
 59   10,   4, 6a |          enim potest ut ipsa non sit mens, atque ita dum mentem nosse
 60   10,   4, 6a |       Quapropter quoniam cum quaerit mens quid sit mens novit quod
 61   10,   4, 6a |            cum quaerit mens quid sit mens novit quod se quaerat, profecto
 62   10,   4, 6a |         profecto novit quod ipsa sit mens. Porro si hoc in se novit
 63   10,   4, 6a |              si hoc in se novit quod mens est et tota mens est, totam
 64   10,   4, 6a |          novit quod mens est et tota mens est, totam se novit. Sed
 65   10,   4, 6a |             quaerebatur. Sed quomodo mens ueniat in mentem quasi possit
 66   10,   4, 6a |        ueniat in mentem quasi possit mens in mente non esse? Huc accedit
 67   10,   4, 6a |             inventa est, non se ergo mens quaerit cuius se nulla pars
 68   10,   4, 6a |             quia nec tota se quaerit mens nec pars eius ulla se quaerit,
 69   10,   4, 6a |             eius ulla se quaerit, se mens omnino non quaerit. ~
 70   10,   5, 7  |            iudicet, et hoc est magis mens, id est rationalis intellegentia
 71   10,   6, 8  |                          Errat autem mens cum se istis imaginibus
 72   10,   7, 10 |     corpoream non ob hoc errare quod mens desit eorum notitiae, sed
 73   10,   7, 10 |            non se tamquam sibi desit mens requirat. Quid enim tam
 74   10,   7, 10 |            tam menti adest quam ipsa mens? Vnde et ipsa quae appellatur
 75   10,   7, 10 |      corporis sensu requiruntur ipsa mens quaerit (ipsa enim etiam
 76   10,   8, 11 |          Quid enim tam in mente quam mens est? Sed quia in his est
 77   10,   8, 11 |            est propria. Cum ergo sit mens interior, quodam modo exit
 78   10,  10, 13a|                Cum ergo uerbi gratia mens aerem se putat, aerem intellegere
 79   10,  10, 13a|         putaverunt. Neque enim omnis mens aerem se esse existimat,
 80   10,  10, 15 |         subiecto, subiectum scilicet mens quam corpus esse arbitrantur,
 81   10,  10, 16 |        substantia. Quapropter dum se mens novit substantiam suam novit,
 82   10,  11, 17 |             paulisper ceteris quorum mens de se ipsa certa est, tria
 83   10,  11, 18 |              nec tres mentes sed una mens, consequenter utique nec
 84   10,  11, 18 |          Memoria quippe quod uita et mens et substantia dicitur ad
 85   10,  11, 18 |            unaquaeque ad se ipsam et mens et essentia. Quocirca tria
 86   10,  11, 18 |          sunt unum quo una uita, una mens, una essentia; et quidquid
 87   10,  11, 18 |             tria unum, una uita, una mens, una essentia. ~Caput XII~
 88   10,  11, 19 |         cuius impar imago est humana mens sed tamen imago? An adhuc
 89   12,   2, 2  |              incommutabiliter manere mens novit. ~
 90   12,   5, 5  |    infidelibus quorum polluta est et mens et conscientia ita nihil
 91   12,   7, 12 |          imago dei nisi ex qua parte mens hominis aeternis rationibus
 92   12,  12, 18 |            sane cum sola cogitatione mens oblectatur inlicitis, non
 93   12,  13, 20 |       distributionem qua uir ponitur mens, sensus uero corporis mulier,
 94   14,   2, 4  |        constituenda est in aeternis. Mens quippe humana cum fidem
 95   14,   4, 7  |     semetipsam. Nihil enim tam novit mens quam id quod sibi praesto
 96   14,   5, 7a |            ut illius mentis tenebras mens hominis quae aliquid novit
 97   14,   6, 8a |         cogitationis uis ut nec ipsa mens quodam modo se in conspectu
 98   14,   6, 8a |           unde cogitatur ut nec ipsa mens qua cogitatur quidquid cogitatur
 99   14,   6, 8a |             non fit utique quando se mens in suo conspectu sui cogitatione
100   14,   6, 8a |         potest? Vnde igitur aufertur mens nisi a se ipsa, et ubi ponitur
101   14,   6, 8a |   coniungitur amorem seu uoluntatem. Mens igitur quando cogitatione
102   14,   6, 8a |           gignit istam notitiam suam mens quando cogitando intellectam
103   14,   7, 9a |        cogitantur; tunc enim se ipsa mens et meminisse et intellegere
104   14,   8, 11 |           imaginem dei. Quamvis enim mens humana non sit eius naturae
105   14,   8, 11 |              habet melius. Sed prius mens in se ipsa consideranda
106   14,   8, 11 |            est non potest. Ecce ergo mens meminit sui, intellegit
107   14,  11, 14 |             Non est ista memoria qua mens sui meminisse perhibetur
108   14,  11, 14 |              praesenti quod sibi est mens memoria sine absurditate
109   14,  12, 15 |           est imago quia sui meminit mens et intellegit ac diligit
110   14,  12, 15 | participatione sui sapiens est sicut mens participatione dei. Sed
111   14,  12, 16 |           intellectuali quae hominis mens est ad eius qui eam fecit
112   14,  14, 18 |               Sic itaque condita est mens humana, ut numquam sui non
113   14,  14, 18 |              studet, non immerito et mens hominis quando sibi nocet
114   14,  14, 18 |               Cum autem deum diligit mens et sicut dictum est consequenter
115   14,  14, 19 |    intellectum et amorem sui hominis mens, si ei manifestaretur quod
116   14,  14, 19 |             plerumque subvertere, et mens quae thesauris non subvertitur
117   14,  14, 19 |            oculos malle quam mentem? Mens quippe sine oculis carnis
118   14,  14, 20 |            litterae uenerint quantum mens diligat se ipsam etiam infirma
119   14,  16, 22 |     intellegi uoluit quasi aliud sit mens, aliud spiritus mentis,
120   14,  16, 22 |      spiritus mentis, sed quia omnis mens spiritus est, non autem
121   14,  16, 22 |             non autem omnis spiritus mens est. Est enim spiritus et
122   14,  16, 22 |         etiam spiritus in homine qui mens non sit, ad quem pertinent
123   14,  16, 22 |          lingua, spiritus meus orat; mens autem mea infructuosa est.
124   14,  16, 22 |             uoluit eum spiritum quae mens uocatur. Sicut ait etiam
125   14,  16, 22 |             mentis eum spiritum quae mens est. Alibi quoque apertius
126   14,  19, 26 |    participatione uere sapiens fieri mens rationalis et intellectualis
127   15,   1, 1  |            pertineat ad eam rem quae mens uocatur uel animus. Quo
128   15,   3, 5  |           trinitas invenitur, id est mens et notitia qua se novit
129   15,   3, 5  |            et hoc compertum est quod mens numquam esse ita potuerit
130   15,   6, 10 |   immutabilemque naturam quod nostra mens non est. Quam tamen sic
131   15,   6, 10 |       scientia continentur; sive cum mens ipsa qua novimus quidquid
132   15,   7, 11 |          cogitetur, aliquid eius est mens tamquam caput eius uel oculus
133   15,   7, 11 |           sed quod excellit in anima mens uocatur. Numquid autem possumus
134   15,  27, 49 |        partibus habet, quod est ipsa mens cui quidam rerum inuisibilium