Lib. Cap. Par.

  1    1,   6, 9  |          deus erat uerbum, Hoc erat, inquit, in principio apud deum;
  2    1,   6, 10 |           ita dictum sit: Vt serves, inquit, mandatum sine macula, inreprehensibile,
  3    1,   8, 15 |          dicta sunt: Cum tradiderit, inquit, regnum deo et patri, cum
  4    1,   8, 16 |        Christo in deo. Cum Christus, inquit, apparuerit uita uestra,
  5    1,  10, 20 |     gemitibus inenarrabilibus: Vnam, inquit, petii a domino, hanc requiram,
  6    1,  10, 21 |           patrem pro eis. Ipse enim, inquit, pater amat uos. Ex hoc
  7    1,  10, 22 |     dubitationis ostendit: Spiritus, inquit, domini super me; propter
  8    1,  10, 22 |          usque ad mortem, et: Pater, inquit, si fieri potest, transeat
  9    1,  10, 23 |               Et omnia tua mea sunt, inquit, et mea tua; secundum formam
 10    1,  11, 23a|              Neque enim iudicavi me, inquit, scire aliquid in uobis
 11    1,  11, 25 |             est patri. Non est meum, inquit, dare, id est non humana
 12    1,  11, 26 |             sequitur? Non enim ueni, inquit, ut iudicem mundum, sed
 13    1,  11, 26 |             quod sequitur: Quia ego, inquit, non ex me locutus sum,
 14    1,  11, 26 |             uitam aeternam. Et scio, inquit, quia mandatum eius uita
 15    1,  11, 27 |      intellegi --- Qui in me credit, inquit, non in me credit sed in
 16    1,  12, 30 |         sequitur: Nolite mirari hoc, inquit. Quid nos prohibet mirari
 17    1,  12, 30 |           uideant et iniqui. Nolite, inquit, hoc mirari, quoniam ueniet
 18    1,  12, 30 |            impiis? Vt cognoscant te, inquit, unum uerum deum et quem
 19    1,  12, 31 |            ipse dominus: Bonus homo, inquit, de bono thesauro cordis
 20    1,  12, 31 |    arbitrabatur: Quid me interrogas, inquit, de bono? Id est: 'Istam
 21    1,  12, 31 |       aeterna nisi ut cognoscant te, inquit, unum uerum deum et quem
 22    2,   1, 3  |          cogitavit; sed: Quaecumque, inquit, pater facit, haec eadem
 23    2,   4, 6  |           glorificet patrem: Ego te, inquit, glorificavi super terram.
 24    2,   5, 7  |              missus sit filius. Ego, inquit, a patre exii et ueni in
 25    2,   5, 8  |              erant redimeret. Misit, inquit, filium suum factum ex muliere.
 26    2,   5, 9  |          creantur. 'Et quomodo iam,' inquit, 'pater eum misit si ipse
 27    2,   5, 9  |             dominus ait: Quem pater, inquit, sanctificavit et misit
 28    2,   5, 9  |         apostolus Paulus: Qui filio, inquit, proprio non pepercit, sed
 29    2,   6, 11 |         diceretur: Visae sunt illis, inquit, linguae divisae uelut ignis
 30    2,  10, 19 |      narrationis exordio: Visus est, inquit, dominus Abrahae. Invitat
 31    2,  12, 21a|     singulariter appelavit. 'Forte,' inquit aliquis, 'unum ex tribus
 32    2,  12, 21a|        sequentia uideamus. Venerunt, inquit, duo angeli in Sodomis uespere.
 33    2,  13, 23 |              scriptum est: Pascebat, inquit, oves Iethro soceri sui
 34    2,  15, 25 |            Et paulo post: Et stabat, inquit, omnis populus a longe.
 35    2,  15, 26 |            aliquanto post: Aspectus, inquit, maiestatis domini tamquam
 36    2,  17, 28a|        apparuit quod erimus. Scimus, inquit, quia cum apparuerit, similes
 37    2,  17, 29 |      iustificat. Si enim credideris, inquit, in corde tuo quia deus
 38    2,  17, 29 |            iterum: Qui traditus est, inquit, propter delicta nostra
 39    2,  17, 30 |      resurrectionem eius. Et stabit, inquit, super petram statim ut
 40    2,  17, 31 |          accipientis: Conuersus sum, inquit, in aerumna dum confringeretur
 41    2,  18, 33 |         narravit Daniel: Aspiciebam, inquit, donec throni positi sunt,
 42    2,  18, 33 |              paulo post: Aspiciebam, inquit, in uisu noctis; et ecce
 43    3,  11, 22 |              demonstrans: Propterea, inquit, abundantius debemus attendere
 44    3,  11, 22 |              cum initium accepisset, inquit, ut enarraretur per dominum,
 45    3,  11, 24 |           fratres et patres, audite, inquit: Deus gloriae apparuit Abrahae
 46    3,  11, 24 |           angelus apparuerit. Fugit, inquit, Moyses in uerbo isto, et
 47    3,  11, 25 |           deus loquatur. Et uocavit, inquit, angelus domini Abraham
 48    3,  11, 26 |              loquitur: Dura cervice, inquit, et non circumcisi corde
 49    3,  11, 26 |           est habes alio loco: Vnus, inquit, deus, unus et mediator
 50    4,   1, 2  |           explicat: Commendat autem, inquit, suam caritatem deus in
 51    4,   1, 2  |             loco: Quid ergo dicemus, inquit, ad haec? Si deus pro nobis,
 52    4,   3, 5  |             apostolo: Corpus quidem, inquit, mortuum est propter peccatum;
 53    4,   8, 12 |              Non pro his autem rogo, inquit, tantum sed et pro eis qui
 54    4,   9, 12a|  reconciliamur deo sic indicat: Ego, inquit, in eis et tu in me ut sint
 55    4,  18, 24 |    mortalibus ueritas?,' Et ueritas, inquit, liberabit uos. Vnde nisi
 56    4,  20, 27 |              et desiderabat: Emitte, inquit, illam de sanctis caelis
 57    5,  13, 14 |      operatur uide: Vnicuique autem, inquit, datur manifestatio spiritus
 58    5,  14, 15 |          accepimus. Quid enim habes, inquit, quod non accepisti? Sed
 59    5,  16, 17 |             ad quam dicitur? Domine, inquit, refugium factus es nobis.
 60    6,   3, 4  |             sentiebant: Qui plantat, inquit, et qui regat unum sunt.
 61    6,   3, 4  |              Qui adhaeret meretrici, inquit, unum corpus est. Non dixit '
 62    6,   3, 4  |        compositum. Et: Qui adhaeret, inquit, domino unus spiritus est.
 63    6,  10, 11 |       insinuare propria: Aeternitas, inquit, in patre, species in imagine,
 64    7,   3, 4  |              uitae. Quoniam apud te, inquit, fons uitae, in lumine tuo
 65    8,   7, 11 |       interiora conuerteret: Venite, inquit, ad me qui laboratis et
 66    8,   8, 12 |             attendamus: Qui diligit, inquit, fratrem suum in lumine
 67    9,   1, 1  |           uidet uel docet. Quaerite, inquit, dominum, et uivet anima
 68    9,   1, 1  |            temere gaudeat: Quaerite, inquit, faciem eius semper. Et
 69    9,   1, 1  |            Et apostolus: Si quis se, inquit, putat aliquid scire, nondum
 70    9,   1, 1  |             corrigens, immo cogniti, inquit, a deo. Maximeque illo loco:
 71    9,   1, 1  |        Maximeque illo loco: Fratres, inquit, ego me ipsum non arbitror
 72    9,   9, 14 |        sufficiunt: Qui enim biberit, inquit, ex hac aqua sitiet iterum;
 73    9,   9, 14 |             et in psalmis: Concepit, inquit, dolorem et peperit iniquitatem.
 74    9,   9, 14 |           facta uel peccata: Ex ore, inquit, tuo iustificaberis et ex
 75   12,   6, 6  |        trinitas unus deus: Et fecit, inquit, deus hominem ad imaginem
 76   12,   6, 7  |              salus. Et iterum: A te, inquit, eruar a temptatione, et
 77   12,   6, 7  |             apostolus: De filio suo, inquit, qui factus est ei ex semine
 78   12,   7, 10 |             imaginem dei, fecit eum, inquit, masculum et feminam, uel
 79   12,   7, 12 |              apertius: Exuentes uos, inquit, ueterem hominem cum actibus
 80   13,   4, 7  | disputationis exordium, Beati certe, inquit, omnes esse uolumus? Absit
 81   13,  10, 14 |         pervenimus. Commendat autem, inquit, apostolus, caritatem suam
 82   13,  11, 15 |           doctor gentium: Quid ergo, inquit, dicemus ad haec? Si deus
 83   13,  14, 18 |       peccatum, sed ut sciant omnes, inquit, quia uoluntatem patris
 84   13,  15, 19 |            deo patri: Qui eruit nos, inquit, de potestate tenebrarum
 85   13,  16, 21 |              per ipsum. Iustificati, inquit, in sanguine ipsius, iustificati
 86   13,  16, 21 |        mortem suam? Non solum autem, inquit, sed et gloriamur in deo
 87   13,  19, 24 |    colossenses: Volo enim uos scire, inquit, quantum certamen habeam
 88   14,   4, 6a |          divina scriptura: Quamquam, inquit, in imagine ambulat homo,
 89   14,   9, 12 |         dialogo disputans: Si nobis, inquit, cum ex hac uita migraverimus,
 90   14,  11, 14 |       hominibus agens: Cogitationes, inquit, mortalium timidae, et incertae
 91   14,  13, 17 |         psalmus nonus: Conuertantur, inquit, peccatores in infernum,
 92   14,  13, 17 |             primus: Commemorabuntur, inquit, et conuertentur ad dominum
 93   14,  14, 18 |              poeta describeret: Dii, inquit, meliora piis, erroremque
 94   14,  16, 22 |       praecipiens: Exspoliantes uos, inquit, ueterem hominem cum actibus
 95   14,  17, 24 |              Iohannes: Dilectissimi, inquit, nunc filii dei sumus, et
 96   14,  18, 24a|           quod apostolus: Quos ante, inquit, praescivit et praedestinavit
 97   14,  19, 25 |            aeterna ut cognoscant te, inquit, unum uerum deum et quem
 98   14,  19, 26 |       dialogi Hortensii: Quae nobis, inquit, dies noctesque considerantibus
 99   14,  19, 26 |        sermonem finiens: Quapropter, inquit, ut aliquando terminetur
100   15,   8, 14 |             spiritalis: Videmus nunc inquit, per speculum in aenigmate,
101   15,  10, 18 |       discipulis suis: Adhuc et uos, inquit, sine intellectu estis?
102   15,  10, 18 |     ostendens: Quae autem procedunt, inquit, de ore de corde exeunt
103   15,  10, 18 |               non auditas. Dixerunt, inquit, intra se: Hic blasphemat,
104   15,  13, 22a|       postquam consummata sunt. Sic, inquit, non aliter; et antequam
105   15,  17, 30 |            Et ipse dominus: In lege, inquit, eorum scriptum est quia
106   15,  17, 30 |            ipse salvator: Oportebat, inquit, impleri omnia quae scripta
107   15,  17, 31 |              aliquid eloqui: In hoc, inquit, cognoscimus quia in ipso
108   15,  17, 31 |             quoque Paulus: Dilectio, inquit, dei diffusa est in cordibus
109   15,  18, 32 |        apostolus Paulus: In Christo, inquit, Iesu neque circumcisio
110   15,  19, 33 |              hoc in isto loco: Fiet, inquit, in eo fons aquae salientis
111   15,  19, 34 |         quoque apostolus: Vnicuique, inquit, nostrum datur gratia secundum
112   15,  19, 34 |           dona commemorasset: Omnia, inquit, haec operatur unus atque
113   15,  19, 35 |            Cui Petrus idem: Pecunia, inquit, tua tecum sit in perditionem
114   15,  26, 46 |            sanctum,' sed: cuicumque, inquit, imposuero manus accipiat
115   15,  28, 51 |           nomine iam uocatur: Multa, inquit, dicimus et non pervenimus,