Lib. Cap. Par.

 1    0, pro, 2  |           difficultas et facultas nostra pateretur. Sunt autem qui
 2    1,   3, 5  |           nonnulli qui etiam haec nostra intellegere ualent illos
 3    1,   5, 8  |         dono dei sapit infirmitas nostra, edisseramus eis ut possumus,
 4    1,   7, 14 |        uerbi dei, quae pro salute nostra reparanda facta est ut mediator
 5    1,   8, 15 |     philippenses ostendit dicens: Nostra autem conversatio in caelis
 6    1,   8, 16 |        secreto suo est, quia uita nostra abscondita est cum Christo
 7    1,  11, 27 |        uidet credit,' ne sit spes nostra in creatura, sed in illo
 8    2,  17, 29 |           inquit, propter delicta nostra et resurrexit propter iustificationem
 9    2,  18, 35 |        quoniam in illa tripertita nostra distributione primum quaerere
10    3,   2, 8  | aedificatur illa Hierusalem mater nostra aeterna in caelis. Ita enim
11    3,   8, 14 |           Sicut ergo in ipsa uita nostra mentem iustificando formare
12    3,  11, 22 |  divinarum scripturarum unde mens nostra deviare non debet, nec relicto
13    4,   1, 2  |           ab eo resiliremus et in nostra fortitudine magis deficeremus,
14    4,   2, 4  |         nobis. Inluminatio quippe nostra participatio uerbi est,
15    4,   3, 5  |          cum et ipsa iustificatio nostra perficietur ineffabiliter.
16    4,   3, 6  |         iam non exhibeamus membra nostra arma iniquitatis peccato.
17    4,  12, 15 |   iustitiam; et ideo cum sit mors nostra poena peccati, mors illius
18    4,  18, 24 |        rursus tantum distat fides nostra quantum ab aeternitate mortalitas.
19    4,  18, 24 |          Quapropter quoniam fides nostra fiet ueritas cum ad id quod
20    4,  18, 24 |       fiet sicut futura est fides nostra, sed quae semper est ueritas
21    4,  18, 24 |         Iesum Christum; cum fides nostra uidendo fiet ueritas, tunc
22    4,  18, 24 |       quodammodo secuta est fides nostra quo ascendit in quem credidimus,
23    5,   1, 1  |          possunt, quamvis et ipsa nostra cogitatio cum de deo trinitate
24    5,   1, 2  |     invenimus in eo quo in natura nostra nihil melius invenimus,
25    5,   9, 10a|                          Sed quia nostra loquendi consuetudo iam
26    5,  14, 15 |          dat salutem, eadem etiam nostra salus est qui accepimus.
27    5,  16, 17 |          fieri. Substantia itaque nostra mutatur in melius cum filii
28    6,   3, 4  |     unitate uel sua cum patre uel nostra invicem nobiscum, nusquam
29    6,   5, 7  |           quia agglutinatur anima nostra post eum. Et nobis haerere
30    8,   4, 7  |         Neque ibi occupatur fides nostra qua facie corporis fuerint
31    8,   4, 7  |    quaecumque erat. Neque in fide nostra quam de domino Iesu Christo
32    8,   5, 7a |           hanc notitiam cogitatio nostra informatur cum credimus
33    8,   5, 7a |  cogitamus ut non ficta sit fides nostra. Neque enim novimus faciem
34    8,   5, 8  |      nobis est ne ficta sit fides nostra. Eadem quippe trinitate
35    8,   6, 9  |          alios uivere sentimus ex nostra similitudine agnoscimus
36    9,  12, 17 |           familiarius natura ipsa nostra quasi interrogata respondet
37   10,   9, 12 |           non potest. Nam et ipsa nostra facies absens ab aspectu
38   10,  10, 14 |       removeamus a consideratione nostra omnes notitias quae capiuntur
39   11,   1, 1  |       miro modo relabens foras se nostra proicit intentio ut cum
40   11,   7, 12 |    recordati iam sumus in memoria nostra esse uel fuisse. Verbi gratia
41   11,  10, 18 |        multipliciter ac uarie pro nostra uoluntate componimus. Nam
42   12,  12, 18 |    dicendum: Dimitte nobis debita nostra, faciendumque quod sequitur
43   12,  14, 22 |         bonisque appetendis actio nostra uersatur, et quidquid propter
44   13,   1, 1  |           cognitio uerum et actio nostra uersatur, ab excellentiore
45   13,   1, 2  |        libro duodecimo praecessit nostra distinctio. Nam, In principio
46   13,   1, 3  |     animam etiamsi non uidemus ex nostra conicimus, et ex motibus
47   13,   1, 4  |            Habet etiam in memoria nostra imaginem suam, incorporalem
48   13,   1, 4  |       etiam ipse intus in memoria nostra imaginem suam ad quam recurrimus
49   13,  10, 13 |         ullo malo suo merito mala nostra perferret, ac sic iam credentibus
50   13,  10, 14 |           ea quae dicuntur merita nostra dona sunt eius. Vt enim
51   13,  10, 14 |  hominibus. Haec dona sunt merita nostra quibus ad summum bonum immortalis
52   13,  10, 14 |    hebraice Iesus, graece *soter, nostra autem locutione salvator.
53   13,  16, 21 |         debita liberaret? Peccata nostra diabolus tenebat et per
54   13,  19, 24 |          coluerunt. Scientia ergo nostra Christus est, sapientia
55   13,  19, 24 |    Christus est, sapientia quoque nostra idem Christus est. Ipse
56   14,   1, 2  |       audebimus sapientiam ne sit nostra de illa impudens disputatio?
57   14,   1, 2  |         esse sapientem? Hoc autem nostra scriptura non dicit quae
58   14,   3, 5  |           profecto nec in memoria nostra eius aliquid habebimus quo
59   14,   3, 5  |       corpus illud in loco ita in nostra memoria constituta est,
60   14,   5, 8  |        enim scimus si quod est in nostra mente nescimus cum omnia
61   14,   6, 8a |       nostris qui sunt oculi alia nostra membra conspicimus quae
62   14,   7, 10 |        non cogitabantur cogitatio nostra formatur, et eam uoluntatem
63   14,   8, 11 |         in nobis quo etiam natura nostra nihil habet melius. Sed
64   15,   6, 10 |       immutabilemque naturam quod nostra mens non est. Quam tamen
65   15,   7, 13 |          quandoquidem a nobis nec nostra comprehenditur? Ea quippe
66   15,   7, 13 |       sensibus uel intellegentiae nostra adsunt possumus utcumque
67   15,   7, 13 |   intentio ut ad liquidum aliquid nostra intellegentia etsi non lingua
68   15,  10, 19 |        appellantur gentium quarum nostra latina est), quisquis, inquam,
69   15,  12, 21a|           qua ueraciter cogitatio nostra formatur quando quae scimus
70   15,  13, 22a|           huic scientiae scientia nostra dissimilis. Quae autem scientia
71   15,  13, 22a|         libris saepe iam diximus. Nostra uero scientia in rebus plurimis
72   15,  13, 22a|      didicimus. Propter hoc sicut nostra scientia illi scientiae
73   15,  13, 22a|           uerbum quod nascitur de nostra scientia dissimile est illi
74   15,  14, 24 |         est quoniam sic et hoc de nostra nascitur quemadmodum et
75   15,  15, 24a|          nostrum de sola scientia nostra nascitur? Nonne multa dicimus
76   15,  15, 24a|           iam non sint in notitia nostra, nos tamen sumus, et cum
77   15,  15, 24a|      tamen sumus, et cum scientia nostra animo lapsa perierit a nobis,
78   15,  15, 25 |   sempiternum, cum uerbum nostrum nostra cogitatione dicatur, invenire
79   15,  15, 25 |        uerum nostrum intimum nisi nostra cogitatione non dicitur,
80   15,  15, 25 |      illud mentis nostrae quod de nostra scientia formari potest
81   15,  16, 25a|         dicitur. Cogitatio quippe nostra perveniens ad id quod scimus
82   15,  17, 27 |           quia dei substantia est nostra patientia, sed quod ab ipso
83   15,  20, 38 |       ista mutabilis intellegatur nostra natura, quod absit ut in
84   15,  20, 39 |      cernerent trinitatem deum in nostra memoria, intellegentia,
85   15,  21, 41 |        uoluntas, quoniam uoluntas nostra quae nobis naturaliter inest
86   15,  26, 45a|       spiritum filii sui in corda nostra, et ipse est de quo dicit
87   15,  27, 50 |       illo quod novimus cogitatio nostra formetur, sitque in acie