Lib. Cap. Par.

 1    4, prae, 1 |           ita egentem ac dolentem scientia non inflat quia caritas
 2    5,   1, 2  |         in interiore homine sumus scientia comprehendendis laboremus
 3    5,   2, 3  |          quod est scire dicta est scientia, ita ab eo quod est esse
 4    8,   6, 9  |             Iustus est animus qui scientia atque ratione in uita ac
 5    8,   6, 9  |           iustum esse animum 'qui scientia atque ratione in uita ac
 6    8,   9, 13 |        ieiuniis, in castitate, in scientia, in longanimitate, in bonitate,
 7    9,   4, 6  |        uel sciens, substantia sit scientia, substantia sit amor, sed
 8    9,   4, 6  |       amans et amor aut sciens et scientia relative ad se dicantur
 9    9,   4, 6  |       amans et amor aut sciens et scientia. Quamquam et amici corpore
10    9,   4, 7  |        partes amor quo se amat et scientia qua se novit, quibus duabus
11   10,   1, 2  |    Quocirca quia omnium linguarum scientia fere ab omnibus desperatur,
12   10,  10, 13a|      multarum rerum notitia atque scientia continetur; uoluntas autem
13   12,   7, 10 |         fit in eius uisione atque scientia cum aliquid temporaliter
14   12,  11, 16 |          modo manet concupiscitur scientia ex mutabilium temporaliumque
15   12,  12, 17 |         rationis ad quam pertinet scientia, id est cognitio rerum temporalium
16   12,  12, 17 |   sentiuntur ratiocinatur ea quae scientia dicitur actionis; si bene
17   12,  14, 21a|                     Habet enim et scientia modum suum bonum si quod
18   12,  14, 21a|           scimus, aedificat. Sine scientia quippe nec uirtutes ipsae
19   12,  14, 22 |         quae sapientia est possit scientia nuncupari sicut et apostolus
20   12,  14, 22 |           abstinere autem a malis scientia est. In hac differentia
21   13,   1, 3  |          sed eam tenet certissima scientia clamatque conscientia. Cum
22   13,   1, 4  |       homine interiore et eius ea scientia, quae rerum est temporalium
23   13,  19, 24 |         duo ut sapientia divinis, scientia humanis attributa sit rebus,
24   13,  19, 24 |      instituerunt sive coluerunt. Scientia ergo nostra Christus est,
25   13,  19, 24 |           absconditi. Sed nunc de scientia loquimur, post de sapientia
26   13,  19, 24 |        utraque sapientia, utraque scientia dici potest. Nullo modo
27   14,   1, 1  |           abstinere autem a malis scientia (sive etiam ut nonnulli
28   14,   1, 1  |   discendo nomen accepit, unde et scientia dici potest; ad hoc enim
29   14,   1, 3  |      rerum humanarum divinarumque scientia. Vnde ego quoque in libro
30   14,   1, 3  |  dividenda est ut rerum divinarum scientia sapientia proprie nuncupetur,
31   14,   1, 3  |        defenditur, roboratur. Qua scientia non pollent fideles plurimi,
32   14,   7, 10 |    inferioris quo humanarum rerum scientia salubris continetur ut in
33   14,   8, 11 |          apparebat quando de illa scientia disserebamus iam in hominis
34   14,   9, 12 |       beati cognitione naturae et scientia, qua sola etiam deorum est
35   14,   9, 12 |         beatos esse cognitione et scientia, hoc est contemplatione
36   14,  10, 13 |  commemoravimus temporalium rerum scientia quaedam cognoscibilia cognitionem
37   14,  19, 26 |       puto in litteris sanctis ab scientia distinctam sapientiam nuncupari
38   15,   3, 5  | discernenda uisa est sapientia ab scientia, et in ea quae proprie scientia
39   15,   3, 5  |   scientia, et in ea quae proprie scientia nuncupatur quia inferior
40   15,   3, 5  |    participatione donata, quae ab scientia distincta est disputatur,
41   15,   6, 10 |    manifesta ratione cernuntur et scientia continentur; sive cum mens
42   15,   6, 10 |          qui non uideat ubi nulla scientia est nullo modo esse sapientiam?
43   15,   7, 13 |        deum vivum: Mirificata est scientia tua ex me; invaluit, et
44   15,   7, 13 |   mirabilis et incomprehensibilis scientia tua qua me fecisti quando
45   15,  10, 17 |       Nunc ergo simul de universa scientia hominis loquimur in qua
46   15,  10, 19 |          scimus loquimur, ex ipsa scientia quam memoria tenemus nascatur
47   15,  10, 19 |         omnino cuiusmodi est illa scientia de qua nascitur. Formata
48   15,  11, 20 |          praecedit et gignitur de scientia quae manet in animo quando
49   15,  11, 20 |       manet in animo quando eadem scientia intus dicitur sicuti est.
50   15,  11, 20 |           autem uerbum est cum de scientia bene operandi gignitur ut
51   15,  11, 20 |         non, non, ut si est in ea scientia qua uivendum est, sit et
52   15,  12, 21a|                        Primo ipsa scientia de qua ueraciter cogitatio
53   15,  12, 21a|       carnis hoc cernitur. Intima scientia est qua nos uivere scimus
54   15,  12, 21a|          certus est de suae uitae scientia non in ea dicit: 'Scio me
55   15,  12, 21a|         uigilet, uivit. Nec in ea scientia per somnia falli potest
56   15,  12, 22 |          habens sed totum de illa scientia de qua nascitur. Nec interest
57   15,  13, 22a|         est igitur huic scientiae scientia nostra dissimilis. Quae
58   15,  13, 22a|     nostra dissimilis. Quae autem scientia dei est ipsa et sapientia,
59   15,  13, 22a|          iam diximus. Nostra uero scientia in rebus plurimis propterea
60   15,  13, 22a|          Propter hoc sicut nostra scientia illi scientiae dei, sic
61   15,  13, 22a|           quod nascitur de nostra scientia dissimile est illi uerbo
62   15,  13, 22a|         ac si dicerem, 'de patris scientia, de patris sapientia'; uel
63   15,  13, 22a|         est expressius, 'de patre scientia, de patre sapientia.') ~
64   15,  14, 23 |        quoniam quidquid est in ea scientia de qua est genitum et in
65   15,  14, 23 |          omnia quae sunt in eorum scientia, in eorum sapientia, in
66   15,  14, 24 |           quemadmodum et illud de scientia patris natum est. Nostrum
67   15,  15, 24a|    Numquid uerbum nostrum de sola scientia nostra nascitur? Nonne multa
68   15,  15, 24a|          uel uisio de uisione uel scientia de scientia, ita dici potest
69   15,  15, 24a|           uisione uel scientia de scientia, ita dici potest essentia
70   15,  15, 24a|           nos tamen sumus, et cum scientia nostra animo lapsa perierit
71   15,  15, 25 |         test esse in animo aliqua scientia sempiterna, et sempiterna
72   15,  15, 25 |           esse tam perpetuum quam scientia ipsa perpetua est. Sed quomodo
73   15,  15, 25 |     mentis nostrae quod de nostra scientia formari potest etiam priusquam
74   15,  21, 40 |       nullius linguae sit tamquam scientia de scientia et uisio de
75   15,  21, 40 |           sit tamquam scientia de scientia et uisio de uisione et intellegentia
76   15,  21, 41 |     profecto inest ei sua quaedam scientia, quae sine memoria et intellegentia
77   15,  22, 42 |           scio uerbumque uerum de scientia mea gignitur, utrumque meum
78   15,  22, 42 |    gignitur, utrumque meum est et scientia utique et uerbum. Ego enim
79   15,  23, 43a|         filii, et amor hominis de scientia procedens et memoriam intellegentiamque
80   15,  27, 50 |        uerum esse in te quando de scientia tua gignitur, id est quando
81   15,  28, 51 |          istam sana. Coram te est scientia et ignorantia mea; ubi mihi