Lib. Cap. Par.

 1    1,   1, 3  |           est necessaria purgatio mentis nostrae qua illud ineffabile
 2    1,   2, 4  |     comprehendique non posse quia mentis humanae acies invalida in
 3    2, prae, 1 |      laboriosas sive in ipsa acie mentis conantis intueri inaccessibilem
 4    2,  10, 18 |        quibus hoc secretum possit mentis acie penetrare ut ei liquido
 5    3,  10, 21 |   rationis enucleare nec provectu mentis comprehendere ualeo ut tam
 6    4,  15, 20 |    nonnulli eorum potuerunt aciem mentis ultra omnem creaturam transmittere
 7    4,  17, 23 |   incommutabilisque naturae aciem mentis tam constanter infigere
 8    7,   4, 9  |         sensus quod in secretario mentis pro captu tenet de domino
 9    7,   4, 9  |         credendum est, et aspectu mentis indubitata perceptione perstringitur
10    7,   6, 12 |           Reformamini in novitate mentis uestrae; quibus item dicit:
11    9,   2, 2  |        fortassis intuetur nostrae mentis infirmitas. Ecce ego qui
12    9,   5, 8  |          sua est, et amor amantis mentis seseque scientis in mente
13    9,   5, 8  |   notitiaque eius est, et notitia mentis se scientis et amantis in
14    9,   6, 9  |           generalem uel specialem mentis humanae notitiam, sed intuemur
15    9,   6, 11 | sincerissimaeque rationis et meae mentis aspectum et illam phantasiae
16    9,   6, 11 |         illam cernimus rationalis mentis intuitu. Ista uero aut praesentia
17    9,   6, 11 |      talium figurarum super aciem mentis simplici intellegentia capientes. ~
18    9,   7, 12 |     ratione aliquid operamur uisu mentis aspicimus, atque inde conceptam
19    9,  12, 17 |          respondet exercitatiorem mentis aciem ab inluminata creatura
20    9,  12, 18 |           dici solet. Partum ergo mentis antecedit appetitus quidam
21   10,   7, 10 |         sententiis quisquis uidet mentis naturam et esse substantiam
22   10,   8, 11 |       intellegentia careant, quae mentis est propria. Cum ergo sit
23   10,  10, 14 |             Sed quoniam de natura mentis agitur, removeamus a consideratione
24   11,   1, 1  |           excellit et est uisioni mentis pro sui generis diversitate
25   12,   3, 3  |         ex illa rationali nostrae mentis substantia qua subhaeremus
26   12,   3, 3  |   significatius dici possunt, una mentis natura complectitur ut quemadmodum
27   12,   4, 4  |       igitur disserimus de natura mentis humanae, de una quadam re
28   12,   4, 4  |     impleatur. Sed in tota natura mentis ita trinitatem reperiri
29   12,   4, 4  |   administranda derivetur aliquid mentis, in una nusquam dispertita
30   12,   7, 10 |        dixi cum de natura humanae mentis agerem, mulierem cum uiro
31   12,   7, 10 |           Sicut de natura humanae mentis diximus quia et si tota
32   12,   7, 12 |         dicit: Renovamini spiritu mentis uestrae et induite novum
33   12,   7, 12 |      creavit eum? Si ergo spiritu mentis nostrae renovamur, et ipse
34   12,   7, 12 |           est, hoc est in spiritu mentis suae. Cur ergo uir propterea
35   12,   7, 12 |      mulier non renovetur spiritu mentis suae, qui renovatur in agnitionem
36   12,   7, 13 |           corporibus ipsius unius mentis distributio figuratur. ~
37   12,  12, 17 |          Cum ergo huic intentioni mentis quae in rebus temporalibus
38   12,  12, 17 |        mente decerni nisi et illa mentis intentio penes quam summa
39   12,  12, 19 |      distributis tamen in utroque mentis unitate servata, salva illius
40   12,  13, 21 |          nostrae, hoc est eiusdem mentis, in usum mutabilium corporaliumque
41   12,  14, 23 |       intellegibilia praesto sunt mentis aspectibus sicut ista in
42   12,  14, 23 |           non sensibiles. Ad quas mentis acie pervenire paucorum
43   12,  14, 23 |           rapuerit etsi transiens mentis aspectus et quasi glutiens
44   12,  15, 24 |          Sed potius credendum est mentis intellectualis ita conditam
45   13,   1, 1  |      egimus discernere rationalis mentis officium in temporalibus
46   13,   1, 1  |          ab excellentiore eiusdem mentis officio quod contemplandis
47   13,  18, 23 |        sentimus ut repugnans legi mentis etiam si nulla est causa
48   14,   5, 7a |        rerum ignorantia ut illius mentis tenebras mens hominis quae
49   14,   6, 8a |        hoc ita nihil in conspectu mentis est nisi unde cogitatur
50   14,   6, 8a |         inde aliquid in conspectu mentis eius nisi unde cogitat;
51   14,   6, 8a |      tribus nominibus insinuandam mentis putavimus trinitatem, memoria,
52   14,   7, 9a |    admonemur esse nobis in abdito mentis quarundam rerum quasdam
53   14,   7, 9a |         medium atque in conspectu mentis uelut apertius constitui
54   14,   7, 9a |         sive apud se sive in ipsa mentis duce ueritate. Qui uero
55   14,   7, 10 |           referamus ad interiorem mentis memoriam qua sui meminit,
56   14,   8, 11 |      disputationem ubi principale mentis humanae quo novit deum uel
57   14,  12, 15 |              Haec igitur trinitas mentis non propterea dei est imago
58   14,  15, 21 |      potuerit; nec in habitu suae mentis cum illae regulae sint iustitiae,
59   14,  16, 22 |           reformamini in novitate mentis uestrae, ut incipiat illa
60   14,  16, 22 |         alibi: Renovamini spiritu mentis uestrae et induite novum
61   14,  16, 22 |           Quod autem ait, spiritu mentis uestrae, non ibi duas res
62   14,  16, 22 |          sit mens, aliud spiritus mentis, sed quia omnis mens spiritus
63   14,  16, 22 |        dicitur spiritus, spiritum mentis dicere uoluit eum spiritum
64   14,  16, 22 |          est. Sic itaque spiritum mentis eum spiritum quae mens est.
65   14,  16, 22 |           renovatio reformatioque mentis secundum deum uel secundum
66   14,  19, 25 |         quae renovatur in spiritu mentis in agnitione dei non exterius
67   14,  19, 26 |           intellegentiam quae est mentis acies caventibusque ne quando
68   15,   3, 4  |      congeram, et tamquam sub uno mentis aspectu non quemadmodum
69   15,   6, 10 |    disputando erigere temptavimus mentis intentionem ad intellegendam
70   15,   6, 10 | quaerendam in fulgore illo firmam mentis aciem tenebamus; tantum
71   15,   6, 10 |        posse contemperari nostrae mentis quodam modo conuincebatur
72   15,   6, 10 |     infirmitas, ad ipsius nostrae mentis secundum quam factus est
73   15,   7, 12 | intellegentiam, uoluntatem, nihil mentis meminimus nisi per memoriam
74   15,   7, 13 |          cuncta quae novit, tanta mentis infirmitate posse comprehendere?
75   15,  10, 17 |     disserui. Simul enim utrumque mentis est unius et imago dei una.
76   15,  15, 25 |   nondumque formatum nisi quiddam mentis nostrae quod hac atque hac
77   15,  15, 25 |         esse uerbum quiddam illud mentis nostrae quod de nostra scientia
78   15,  17, 28 |         quae in trinitate nostrae mentis ostendimus ut tamquam memoria
79   15,  21, 40 |          memoria et intellegentia mentis nostrae significare curavi,
80   15,  24, 44a|       intellegendo quae de natura mentis humanae subtilissime disputantur
81   15,  27, 49 |        fidei regula acies humanae mentis exerceat quam in eo quod