Lib. Cap. Par.

 1    1,  11, 23a|           nesciebat; ibi quippe ait: Sapientiam loquimur inter perfectos.
 2    2,   8, 14 |              naturam uerbi dei atque sapientiam quae in se ipsa manens innovat
 3    2,  15, 25 |              credendum est uerbum et sapientiam dei per suam substantiam
 4    2,  17, 28a|            etiam nunc in quantum dei sapientiam per quam facta sunt omnia
 5    2,  18, 34 |        uiderit. Quasi uero uerbum et sapientiam dei uiderit Moyses carnalibus
 6    3,  10, 21 |            quis scit nisi tu dederis sapientiam et miseris spiritum sanctum
 7    4,  16, 21 |             per illam incommutabilem sapientiam sed per locorum ac temporum
 8    4,  20, 28 |        poterat mundus cognoscere per sapientiam deum quoniam lux lucet in
 9    5,   1, 2  |             in nostro intellectu quo sapientiam capimus quantae capaces
10    6,   1, 1  |         Christum dei uirtutem et dei sapientiam, ut ideo non uideatur aequalitas
11    6,   1, 1  |         Christum dei uirtutem et dei sapientiam. Et hinc nonnulli nostri
12    6,   1, 1  |         Christum dei uirtutem et dei sapientiam, et deum aliquando non habuisse
13    6,   1, 1  |            non habuisse uirtutem aut sapientiam dementis est dicere. Non
14    6,   1, 2  |          esse sapientem nisi habendo sapientiam quam genuit, non exsistendo
15    7,   1, 1  |         Christum dei uirtutem et dei sapientiam, utrum ita sit pater sapientiae
16    7,   1, 1  |            semper genuit uirtutem et sapientiam. Dixeramus enim si ita est
17    7,   1, 1  |            uerbum esse quod est esse sapientiam, hoc etiam esse uirtutem
18    7,   1, 2  |             esse dei uirtutem et dei sapientiam. Quapropter in eas angustias
19    7,   1, 2  |             esse dei uirtutem et dei sapientiam atque ita impudenter et
20    7,   1, 2  |           quidem dei uirtutem et dei sapientiam esse fateamur sed eius patrem
21    7,   1, 2  |            dicere sapientem non esse sapientiam; et sicut candor ad se ipsum
22    7,   1, 2  |          Quod si et pater qui genuit sapientiam ex ea fit sapiens neque
23    7,   1, 2  |           quod sapere, non per illam sapientiam quam genuit sapiens est
24    7,   1, 2  |           ullo modo quisquam dixerit sapientiam. Quid enim est insanius?
25   12,   5, 5  |           quidam uxorem sibi eligere sapientiam quia nomen uxoris in prole
26   12,  14, 22 | intellegendum est ad contemplationem sapientiam, ad actionem scientiam pertinere. '
27   12,  15, 25 |     scientiae recta distinctio ut ad sapientiam pertineat aeternarum rerum
28   13,   1, 2  |       scientiam pertinent, aliqua ad sapientiam sicut in libro duodecimo
29   13,  19, 24 |           scientiam pertinent non ad sapientiam. Quod autem uerbum est sine
30   13,  19, 24 |              scientiam, ueritatem ad sapientiam, puta nos ab illo duarum
31   13,  19, 24 |            tendimus per scientiam ad sapientiam; ab uno tamen eodemque Christo
32   13,  19, 24 |              liceat dicere uel istam sapientiam quae in rebus humanis est
33   14,   1, 1  |           cultus.' Hanc esse hominis sapientiam, quod et in duodecimo huius
34   14,   1, 1  |              dei Iob ubi legitur dei sapientiam dixisse homini: Ecce pietas
35   14,   1, 1  |           deum. Secundum hanc itaque sapientiam quae dei cultus est ait
36   14,   1, 2  |       Numquidnam profiteri audebimus sapientiam ne sit nostra de illa impudens
37   14,   1, 2  |              quantalibet de rebus ad sapientiam pertinentibus doctrina quisque
38   14,   1, 3  |        divinarum atque humanarum, et sapientiam et scientiam dici posse
39   14,   4, 6a |     salubriter uestigare et secundum sapientiam quae ab illo est aliquid
40   14,   7, 9a |           indiget ut possit ad ueram sapientiam pervenire. ~10.
41   14,  12, 15 |              potest: 'Ignorantes dei sapientiam et suam uolentes constituere
42   14,  19, 26 |                  Hanc contemplativam sapientiam, quam proprie puto in litteris
43   14,  19, 26 |       sanctis ab scientia distinctam sapientiam nuncupari dumtaxat hominis,
44   15,   2, 2  |           libro ecclesiastico dicere sapientiam: Qui me manducant adhuc
45   15,   3, 5  |             suae pater, an sapientia sapientiam genuerit. Sed quodlibet
46   15,   3, 5  |        imaginem suam et sic percipit sapientiam ubi contemplatio est aeternorum. ~
47   15,   5, 7  |           dicitur. Non enim percepit sapientiam quia esset sapiens, sed
48   15,   6, 9  |         sicut nos de illo percipimus sapientiam ita deus de aliquo, sed
49   15,   6, 9  |       essentia cui hoc est esse quod sapientiam esse. Dicitur quidem in
50   15,   6, 9  |           sanctum nisi et ipsum esse sapientiam, et simul omnes unam sapientiam
51   15,   6, 9  |      sapientiam, et simul omnes unam sapientiam sicut unum deum, unam essentiam.
52   15,   6, 9  |            unam essentiam. Hanc ergo sapientiam quod est deus, quomodo intellegimus
53   15,   6, 10 |         scientia est nullo modo esse sapientiam? Aut uero putandum est sapientiam
54   15,   6, 10 |    sapientiam? Aut uero putandum est sapientiam quae deus est scire alia
55   15,   7, 12 |              de filio, nec sapientia sapientiam genuerit sed ea sapientia
56   15,   7, 12 |            est quis ullam dicat esse sapientiam? Ex quo colligitur ita esse
57   15,   7, 13 |            ergo hominum potest istam sapientiam qua novit deus omnia ita
58   15,   7, 13 |           hominum comprehendit istam sapientiam eandemque prudentiam eandemque
59   15,   8, 14 |     corporalem substantiam scio esse sapientiam et lumen esse in quo uidentur
60   15,  10, 17 |              pertineant quam proprie sapientiam, sive ad activam quam proprie
61   15,  17, 31 |         Christum dei uirtutem et dei sapientiam. Spiritus autem sanctus