Lib. Cap. Par.

 1    1,   1, 3  |          creantem, intueri et plene nosse difficile est. Et ideo est
 2    2,   9, 16 |             substantiam invisibilem nosse potuerunt, unde longe remotum
 3    3,   9, 17 |         mirum si quemadmodum potest nosse quilibet nequissimus homo
 4    4, prae, 1 |           huic scientiae praeponunt nosse semetipsos, laudabiliorque
 5    8,   6, 9  |          incongrue nos dicimus ideo nosse quia et nos habemus animum;
 6    9,   1, 1  |        firmissimus quaerat quod aut nosse aut eloqui difficillimum
 7    9,   4, 6  |         esse desinat, simul et illa nosse se desinet. Sicut caput
 8    9,   9, 14 |      quoniam non sufficit avaritiae nosse et amare aurum nisi et habeat,
 9    9,   9, 14 |         aurum nisi et habeat, neque nosse et amare uesci aut concumbere
10    9,   9, 14 |           nisi etiam id agat, neque nosse et amare honores et imperia
11    9,   9, 14 |            cum ea concipiuntur quae nosse ac uelle non sufficit, et
12    9,  10, 15 |           illa arte culpatur. Sicut nosse ac definire quid sit soloecismus
13    9,  12, 18 |           se nosset quia se poterat nosse. Nam si non sibi esset noscibilis,
14    9,  12, 18 |        esset noscibilis, numquam se nosse potuisset; ita si non sibi
15    9,  12, 18 |        pertineat, omnis qui quaerit nosse vult. Quod si ardenter atque
16    9,  12, 18 |        appetitus quidam quo id quod nosse uolumus quaerendo et inveniendo
17   10,   1, 1  |       uideat. Nonne dum concupiscit nosse quo id possit omni studio
18   10,   1, 2  |             eo cupit animus de illo nosse quod reliquum est; si enim
19   10,   1, 2  |         esse iam novit, perfecte id nosse vult; neque ullum perfecte
20   10,   1, 2  |           nunc agitur; non enim hoc nosse quaerit). Sed in eo quod
21   10,   1, 2  |             incognitum uerbum uelit nosse quid illud sit et si potest
22   10,   1, 2  |        intellegere quod audis; noli nosse quod legis'? Omnibus enim
23   10,   2, 4  |         notum habet quod amat idque nosse expetit etiam in aliqua
24   10,   2, 4  |          aliquid quod ipsi non sunt nosse cupiunt, uidendum est ne
25   10,   2, 4  |           appareat cum se ipsa mens nosse desiderat. ~
26   10,   3, 5  |            uidet quam speciosum sit nosse semetipsam, et hoc amat
27   10,   3, 5  |           permirabile est nondum se nosse et quam sit pulchrum se
28   10,   3, 5  |             et quam sit pulchrum se nosse iam nosse. An aliquem finem
29   10,   3, 5  |           sit pulchrum se nosse iam nosse. An aliquem finem optimum,
30   10,   3, 5  |           vult pervenire? An cum se nosse amat, non se quam nondum
31   10,   3, 5  |         quam nondum novit sed ipsum nosse amat acerbiusque tolerat
32   10,   3, 5  | comprehendere? Novit autem quid sit nosse, et dum hoc amat quod novit
33   10,   3, 5  |           quod novit etiam se cupit nosse. Vbi ergo nosse suum novit
34   10,   3, 5  |            se cupit nosse. Vbi ergo nosse suum novit si se non novit?
35   10,   3, 5  |         hinc enim novit et quid sit nosse. Quo pacto igitur se aliquid
36   10,   4, 6a |       igitur novit. Postremo cum se nosse mens quaerit, mentem se
37   10,   4, 6a |          mens, atque ita dum mentem nosse quaerit non se ipsam quaerat.
38   10,   5, 7  |            Ita cum aliud sit non se nosse, aliud non se cogitare (
39   10,   5, 7  |           cum ergo aliud sit non se nosse, aliud non se cogitare,
40   10,   7, 10 |        internuntio sed per se ipsam nosse debet cum in ea uenit, invenit
41   10,  10, 14 |            omnes mentes de se ipsis nosse certasque esse dilegentius
42   10,  10, 16 |          omnes non advertunt mentem nosse se etiam cum quaerit se
43   10,  11, 19 |   reperiebamus ut quoniam semper se nosse semperque se ipsam uelle
44   13,  19, 24 |             pervenerat, quis potest nosse? Ego tamen secundum id quod
45   14,   4, 7  |       decimo diximus hominis mentem nosse semetipsam. Nihil enim tam
46   14,   5, 7a |         exhorreat? An etiam ipsa se nosse credenda est, sed intenta
47   14,   5, 7a |         Quod autem aliud sit non se nosse, aliud non se cogitare iam
48   14,   6, 8a |             quoniam dicimus hominem nosse litteras etiam cum de aliis
49   14,   7, 9a |          aliud esse rem quamque non nosse, aliud non cogitare, fierique
50   14,   8, 11 |           quo novit deum uel potest nosse considerandum suscepimus
51   14,   8, 11 |    scientiam praevenerunt et qui ea nosse illis quibus nota sunt docentibus
52   15,   6, 10 |           ipsa qua novimus quidquid nosse nos ueraciter dicimus sibi
53   15,   9, 16 |           aenigma ubi nunc uidemus, nosse desiderant; ex utroque una
54   15,  14, 23 |            quae novit pater, sed ei nosse de patre est sicut esse.
55   15,  14, 23 |            de patre est sicut esse. Nosse enim et esse ibi unum est.
56   15,  14, 23 |             non est a filio ita nec nosse. Proinde tamquam se ipsum
57   15,  15, 24a|             hoc est nobis esse quod nosse. Multa quippe novimus quae