Lib. Cap. Par.

 1    1,   1, 3  |         aequalis est patri sed ex humana infirmitate et qua crucifixus
 2    1,   8, 15 |           habitum Christi, qui ex humana creatura susceptus est,
 3    1,   8, 15 |           et a uerbo dei suscepta humana natura commutabitur in eius
 4    1,  11, 23a|   scripturae quod in consuetudine humana non inveniatur quia utique
 5    1,  11, 25 |          inquit, dare, id est non humana potestate ista do, sed quibus
 6    1,  11, 27 |         non iudicabo ex potestate humana quia filius hominis sum,
 7    1,  11, 27 |         sed quia non ex potestate humana, propterea recurrens ad
 8    1,  12, 28 |           potestate divina non ex humana, et tamen ipse homo iudicaturus
 9    1,  12, 28 |     iudicaturus est, nec tamen ex humana potestate sed ex ea qua
10    2,   6, 11 |         assumpta est caro illa et humana illa forma est uirgine Maria.
11    2,  10, 17 |         conlocutio nisi in specie humana non uideo. Neque enim dici
12    3,  10, 21 |           ne ultra quam tutum est humana progrediatur infirmitas.
13    4,   3, 5  |           aggravat animam et uita humana super terram tota temptatio
14    4,  14, 19a|     peccata nec originalia nec ex humana uita quae adduntur? Et quid
15    4,  14, 19a|           pro eis offerretur quam humana caro? Et quid tam aptum
16    6,  10, 11 |        beatitudo, si tamen aliqua humana uoce digne dicitur, usus
17    7,   4, 9  |  haereticorum? Cum enim conaretur humana inopia loquendo proferre
18    7,   6, 12 |           et quidquid de illo pro humana facultate digne uereque
19    8,   5, 8  |       iuxta speciem uel genus quo humana omnis natura pariter continetur.
20    8,   7, 11 |          magis eius appetunt quae humana miratur infirmitas; non
21    9,   6, 9  |            Sed cum se ipsam novit humana mens et amat se ipsam, non
22    9,   6, 9  |         illud, credo; cum uero de humana specialiter aut generaliter
23    9,  12, 17 |       dicatur. Quod nunc in mente humana utcumque uestigare conamur
24   10,   1, 2  |           ea peritia qua inter se humana societas sensa communicat
25   10,  11, 19 |   essentiam cuius impar imago est humana mens sed tamen imago? An
26   12,  10, 15 |          non teneat quem debebat, humana temptatio est. Et magnum
27   12,  10, 15 |          nos non apprehendat nisi humana. Hoc enim peccatum extra
28   13,   2, 5  |     omnibus hominibus esse facies humana communis. Nam hoc ita dicitur
29   13,   6, 9  |         de bonis quorum capax est humana natura, non de ullius mali
30   13,   8, 11 |       vult immortalitatem si eius humana capax est deo donante natura;
31   13,   8, 12 |                 Hanc utrum capiat humana natura quam tamen desiderabilem
32   13,   9, 12a|         beatum non argumentatione humana sed divina auctoritate promittit.
33   13,  14, 18 |    potentiam putaremus. Nunc uero humana pro nobis passus est quia
34   13,  17, 22 |           sic deo coniungi potuit humana natura ut ex duabus substantiis
35   14,   2, 4  |          in aeternis. Mens quippe humana cum fidem suam uidet qua
36   14,   4, 6a |          intellectualis est anima humana; ac per hoc si secundum
37   14,   4, 6a |         maxime in decimo de anima humana uel mente diximus si lectoris
38   14,   8, 11 |   imaginem dei. Quamvis enim mens humana non sit eius naturae cuius
39   14,  12, 15 |        Tunc enim uera est; nam si humana est, uana est. Verum non
40   14,  14, 18 |           itaque condita est mens humana, ut numquam sui non meminerit,
41   14,  14, 19 |         quippe sine oculis carnis humana est; oculi autem carnis
42   15,   8, 14 | animalibus. De ipsa quippe natura humana dictum est: Vir quidem non
43   15,  11, 20 |         corda et ora disseminatur humana. Ideo autem uerbum dei dicitur
44   15,  11, 20 |     doctrina divina traditur, non humana). Sed illud uerbum dei quaerimus
45   15,  25, 45 |          unius personae non sicut humana poscit intentio tribus illis
46   15,  26, 46 |         factum est, id est quando humana natura sine ullis praecedentibus
47   15,  26, 46 |          natura monstrata est, et humana scilicet et divina. Accepit
48   15,  26, 47 |       tempora uoluntatem prius de humana mente procedere ut quaeratur
49   15,  27, 49 |       reddi sibi rationem quae ab humana mente tarda scilicet infirmaque