Lib. Cap. Par.

 1    1,   5, 8 |              nos nihil de talibus rebus cogitare solere, mentimur; si autem
 2    3,   3, 9 |            etiam de orbe terrarum licet cogitare si penes sapientes sancteque
 3    5,   1, 1 |                deo nostro de quo semper cogitare debemus et de quo digne
 4    5,   1, 1 |                 debemus et de quo digne cogitare non possumus, cui laudando
 5    7,   6, 11|               percipit. Non enim potest cogitare nisi moles et spatia uel
 6    8,   2, 3 |                 uerax, ueritas. Quem si cogitare conamur quantum sinit et
 7   10,   5, 7 |              non se nosse, aliud non se cogitare (neque enim multarum doctrinarum
 8   10,   5, 7 |              non se nosse, aliud non se cogitare, tanta uis est amoris ut
 9   10,   7, 9 |             nullam substantiam poterant cogitare et eam corpus esse non inveniebant,
10   10,   7, 10|              sine quibus nullam possunt cogitare naturam; sine phantasiis
11   10,   7, 10|         corporum quidquid iussi fuerint cogitare nihil omnino esse arbitrantur,
12   10,   8, 11|            quoniam dum se solam nititur cogitare hoc se putat esse sine quo
13   10,   8, 11|             esse sine quo se non potest cogitare. Cum igitur ei praecipitur
14   10,  10, 14|                 intellegere et uelle et cogitare et scire et iudicare quis
15   10,  11, 19| comprehenderetur, quamvis non semper se cogitare discretam ab eis quae non
16   11,   8, 14|           uenientem. Quadrum etiam mihi cogitare in promptu est cum rotundum
17   11,   8, 15|               et ideo narrationem illam cogitare non possem. Ita fit ut omnis
18   11,   8, 15|           sensit potest quisquam omnino cogitare. At si propterea nemo aliquid
19   11,   8, 16|                 est aliud quam non inde cogitare. ~
20   11,  10, 18|                 propterea nemo meminit. Cogitare tamen quis non potest? Facile
21   11,  10, 18|           uidemur non id quod meminimus cogitare, cum id agamus moderante
22   12,   6, 6 |               per quod facta sunt omnia cogitare, sed quia eam falsam divina
23   13,   1, 2 |             cognitam tenent, ut possint cogitare quod dicitur, Fuit homo
24   13,  20, 26|               etiam ad hoc tenere atque cogitare ut falsa esse existimans
25   14,   5, 7a|              non ignorare se potest sed cogitare se non potest? Quanta porro
26   14,   5, 7a|              non se nosse, aliud non se cogitare iam in eodem uolumine ostendimus. ~
27   14,   5, 8 |                homo de animi sui natura cogitare potuerit atque invenire
28   14,   6, 1 |            amare, quamvis non semper se cogitare discretam ab eis quae non
29   14,   6, 1 |               sui tantum, et postea cum cogitare se coepit tunc se intellexit
30   14,   7, 9a|            quamque non nosse, aliud non cogitare, fierique posse ut noverit
31   14,   7, 9a|               non cogitaverimus et unde cogitare nisi commoniti non ualemus,
32   15,  10, 17|              idem ita narrat: Coeperunt cogitare scribae et pharisaei dicentes:
33   15,  15, 25|               nec tamen sempiternum est cogitare uitam suam uel cogitare
34   15,  15, 25|                 cogitare uitam suam uel cogitare scientiam uitae suae quoniam
35   15,  15, 25|              aliud coeperit hoc desinet cogitare quamvis non desinat scire.