Lib. Cap. Par.

 1    1,  10, 20 |     meae alia substantia est ad animam meam quamvis in uno homine
 2    1,  10, 20 |       anima alterius hominis ad animam meam. ~21.
 3    2,   9, 15 |        eos qui corpus occidunt, animam autem non possunt occidere.
 4    2,  12, 22 |         dixerunt: Salvans salva animam tuam; ne respexeris retro
 5    2,  17, 28a|       quod corrumpitur aggravat animam, uidebimus facie ad faciem
 6    2,  17, 28a|        species quae rapit omnem animam rationalem desiderio sui
 7    3,   3, 8a | incommutabilis uoluntas dei per animam iustam sicut sedem sapientiae
 8    3,   4, 10 |         corrumpitur et aggravat animam, quamvis adhuc ex parte
 9    3,  10, 21 |       quod corrumpitur aggravat animam, et deprimit terrena inhabitatio
10    4,   3, 5  |       quod corrumpitur aggravat animam et uita humana super terram
11    4,   3, 6  |        eos qui corpus occidunt, animam autem non possunt occidere.
12    4,   4, 7  |         uox psalmi: Curvaverunt animam meam. Haec autem mulier
13    4,  13, 16 |        Potestatem habeo ponendi animam meam et potestatem habeo
14    4,  13, 17 |  dilectionem nemo habet quam ut animam suam ponat pro amicis suis.
15    7,   4, 7  |      est ab anima, et corpus et animam quod est totus homo. Ita
16    8,   5, 8  |          et illum hoc fuisse et animam eius corpori copulatam mortaliter
17    8,   6, 9  |        diligit iniquitatem odit animam suam. ~
18   10,   7, 9  |         mentem uel omnino totam animam existimarent. Itaque alii
19   10,   7, 9  |        quidam coniungentes hinc animam esse dixerunt, hoc loco
20   12,  11, 16 |   donantis. Quis enim infelicem animam liberabit a corpore mortis
21   12,  13, 20 |      homine uno cuius universam animam bonam quendam paradisum
22   12,  15, 25 |       et in his quae per eos in animam uel spiritum nostrum imaginaliter
23   13,   1, 2  |         interiorem uero, id est animam, in se ipsis quia et ipsi
24   13,   1, 3  |       sicut hominem vivum cuius animam etiamsi non uidemus ex nostra
25   13,   9, 12a|         erubuerunt sententia et animam purgatam in sempiterna beatitudine
26   13,  10, 13 |         uellet indvendo humanam animam et carnem mortalemque factum
27   14,  14, 18 |        diligit iniquitatem odit animam suam. Qui ergo se diligere
28   14,  14, 19 |  ueritas ait: Stulte, hac nocte animam tuam repetunt abs te. Haec
29   15,   7, 11 |       est dubium hominem habere animam quae non est corpus, habere
30   15,  13, 22a|      animal rationale sed supra animam rationalem deum cogitat
31   15,  24, 44a|      corruptibili quod aggravat animam. Quo tandem merito inflicto