Lib. Cap. Par.

 1    1,   3, 6  |          opaca cogor uiam carpere, quandoquidem nec ipsis sanctis divinorum
 2    1,   6, 13 |       creaturae servire prohibemur quandoquidem dictum est: Dominum deum
 3    2,   7, 12 |            suum factum ex muliere, quandoquidem et antea mittebatur cum
 4    2,   9, 15 |         amisit immortalitatem suam quandoquidem nec animae humanae hoc accidere
 5    2,   9, 15 |       sancto habere immortalitatem quandoquidem spiritus sanctus non assumpsit
 6    2,  10, 18 |       patris non intellegam nescio quandoquidem persona eius ostenditur
 7    2,  11, 20 |       habitu est inventus ut homo, quandoquidem pedes ei loti sunt et humanis
 8    2,  17, 31 | invisibilem, dorsum uero uisibile, quandoquidem in forma servi utrumque
 9    3, prae, 3 |           ut ex femina nasceretur, quandoquidem et antea mittebatur cum
10    3,  11, 21a|        filium et spiritum sanctum, quandoquidem nullo modo mutabilis est,
11    7,   1, 2  |       essentiae filius cuius pater quandoquidem ad se ipsum nec essentia
12    7,   1, 2  |           essentia pater et filius quandoquidem patri non ad se ipsum est
13    8,   2, 3  |       etiam qui non est magnanimus quandoquidem corporis et animi essentia
14    8,   6, 9  |        nunc non est quem diligamus quandoquidem homo ille iam non est; anima
15   10,   7, 9  |       quandam nequaquam corpoream, quandoquidem uitam omne vivum corpus
16   10,  10, 14 |          et iudicare quis dubitet? Quandoquidem etiam si dubitat, uivit;
17   11,   2, 2  |            uisibili natura differt quandoquidem iste animus, illud corpus
18   11,   5, 8a |            habet similitudinem dei quandoquidem deus fecit omnia bona ualde
19   11,   7, 11 |      procedit quam meminimus uisam quandoquidem eorum meminisse non possemus
20   12,   5, 5  |           faciat filium posse dici quandoquidem de uiri persona exstitit
21   12,  15, 24 |        pene omnibus id contingeret quandoquidem ut de uivis mortuos, ita
22   13,  16, 21 |            inimicos utique dilexit quandoquidem filio proprio non pepercit
23   13,  17, 22 |           rebus quas deus condidit quandoquidem sic deo coniungi potuit
24   14,   6, 8a |            oculus in conspectu suo quandoquidem non conspicit se ipsum nisi
25   14,   7, 10 |    ueritate ac brevitate disserui, quandoquidem rem tam multiplicem atque
26   15,   7, 13 |     prudentiam eandemque scientiam quandoquidem a nobis nec nostra comprehenditur?
27   15,   9, 16 |          uidet, et quis eam uidet? Quandoquidem cogitatio uisio est animi
28   15,  19, 36 |                Sane admonendi sunt quandoquidem donum dei iam uident dictum