Lib. Cap. Par.

 1    1,   1, 2  |      tertio illo genere erroris a ueritate secluduntur hoc suspicando
 2    1,   2, 4  |      mentibus potius quam de ipsa ueritate uel de nostris disputationibus
 3    1,   3, 5  |           Quod si cum caritate et ueritate fecerit, mihique etiam (
 4    3,   7, 12 |           a quibus fiebant, a dei ueritate damnandi; uel ad admonendos
 5    4, prae, 1 |         nec in aeternitate nec in ueritate nec in uoluntate quia aeterna
 6    4,  18, 24 |       mortalis uitae dissonaret a ueritate aeternae uitae, ipsa ueritas
 7    4,  18, 24 |           esset in fide, alter in ueritate; nec ab eo quod orti sumus
 8    4,  21, 30a|         ipsa aeternitas quae sine ueritate et caritate non est; in
 9    8,   1, 2  |    spiritus sanctus simul quoniam ueritate non superant filium, non
10    8,   6, 9  |    creditur iustus ex ea forma et ueritate diligitur quam cernit et
11    8,   9, 13 |          potius supra nos in ipsa ueritate conspicimus. Illum ergo
12    9,   6, 9  |       uideat; aliud autem in ipsa ueritate quod alius quoque possit
13    9,   7, 12 |            In illa igitur aeterna ueritate ex qua temporalia facta
14   10,   1, 1  |       amamus quas novimus in ipsa ueritate. Ad doctrinas autem cognoscendas
15   12,  13, 21 |     intentam ex eius aeternitate, ueritate, caritate proficienter debere
16   12,  14, 23 |     invenerat, in illa incorporea ueritate unde rursus quasi descriptum
17   13,  13, 17 |           falso uincant, nec sint ueritate sed opinione uictores? Velit
18   13,  16, 20 |     debuerunt cum quibus homo pro ueritate certaret et unde exerceretur
19   14,   7, 9a |          sive in ipsa mentis duce ueritate. Qui uero nec admonitus
20   14,   7, 10 | consequamur aeternam quanta potui ueritate ac brevitate disserui, quandoquidem
21   14,  14, 20 |         crescente illo in natura, ueritate et beatitudine sua. In illa
22   15,  13, 22a|         audientes, id est in eius ueritate invenientes quid sibi faciendum,