Lib. Cap. Par.

 1    8,   4, 7 |         infixam naturae humanae notitiam secundum quam quidquid tale
 2    8,   5, 7a|                   Secundum hanc notitiam cogitatio nostra informatur
 3    8,   5, 7a| secundum specialem generalemque notitiam quae certa nobis est cogitamus.
 4    8,   5, 8 |  secundum specialem generalemve notitiam secundum quam diligimus
 5    8,   5, 8 |         specialem uel generalem notitiam illam quoque talem esse
 6    9,   4, 7 |      haec tria, mentem, amorem, notitiam? Sed non unius substantiae
 7    9,   5, 8 |     nota uel noscibilis ad suam notitiam relative dicatur; amans
 8    9,   5, 8 |        suum novit totamque amat notitiam suam quando tria ista ad
 9    9,   6, 9 |        specialem mentis humanae notitiam, sed intuemur inuiolabilem
10    9,   7, 12|         conceptam rerum ueracem notitiam tamquam uerbum apud nos
11    9,  10, 15|    uerbum eius. Et quoniam amat notitiam et novit amorem, et uerbum
12    9,  12, 17|      non genitus? Cur enim mens notitiam suam gignit cum se novit,
13    9,  12, 18| cognoscimus congenerat in nobis notitiam sui; ab utroque enim notitia
14    9,  12, 18|         cognoscit se parem sibi notitiam sui gignit quia non minus
15    9,  12, 18|     sicut cognoscendo se genuit notitiam suam? An eo quidem manifeste
16    9,  12, 18|         si id quaeritur quod ad notitiam pertineat, omnis qui quaerit
17    9,  12, 18|         placitam prolem, id est notitiam gignentique coniungit. Et
18   12,  12, 17|        actionis; si bene ut eam notitiam referat ad finem summi boni;
19   14,   6, 8a|       Nec ita sane gignit istam notitiam suam mens quando cogitando
20   15,   6, 10|    trinitatem, id est mentem et notitiam qua se novit et dilectionem
21   15,   7, 12|       dicamus in homine eiusque notitiam et dilectionem, sive memoriam,
22   15,  10, 19|        quibus loquimur perferre notitiam aliquod signum quo significetur