Lib. Cap. Par.

 1   10,  10, 14|         si dubitat, unde dubitet meminit; si dubitat, dubitare se
 2   10,  11, 17|        tenacius et facilius puer meminit quantoque acrius intellegit
 3   10,  11, 19|        temporaliter accidunt cum meminit quod antea non meminerat
 4   11,   8, 15|      nisi quod sensit, quia nemo meminit corporale aliquid nisi quod
 5   11,  10, 18|        nigrum? Et propterea nemo meminit. Cogitare tamen quis non
 6   13,  20, 26|         exterioris quia id solum meminit et quando vult quantum vult
 7   14,   7, 9a|    perfectus est musicus. Nam et meminit eius disciplinae et intellegit
 8   14,   7, 10|          mentis memoriam qua sui meminit, et interiorem intellegentiam
 9   14,   8, 11|       non potest. Ecce ergo mens meminit sui, intellegit se, diligit
10   14,  12, 15| propterea dei est imago quia sui meminit mens et intellegit ac diligit
11   14,  12, 15|         non facit, etiam cum sui meminit seque intellegit ac diligit,
12   14,  12, 16|        est, et tamen si eius non meminit eumque non intellegit neque
13   14,  14, 18|      quia nemo diligit cuius non meminit et quod penitus nescit.
14   14,  14, 18|     dictum est consequenter eius meminit eumque intellegit, recte
15   15,   7, 12|       est enim sapiens qui nihil meminit, uel sui non meminit? Proinde
16   15,   7, 12|       nihil meminit, uel sui non meminit? Proinde quia sapientia
17   15,   7, 12|     sapientia filius, sicut sibi meminit pater ita et filius; et
18   15,   7, 12|    filius; et sicut sui et filii meminit pater memoria non filii
19   15,   7, 12|       sed sua, ita sui et patris meminit filius memoria non patris
20   15,   7, 12|      ipse sibi, ita nec pater ei meminit nec spiritus sanctus ei
21   15,  22, 42|        Ipse quoque amor meus cum meminit atque intellegit quid appetere
22   15,  22, 42|      meam, non per suam memoriam meminit. Et per intellegentiam meam,