Lib. Cap. Par.

 1    4,  10, 13|     mediatorem mortis. Sicut enim diabolus superbus hominem superbientem
 2    4,  10, 13|          Quia enim non pervenerat diabolus quo ipse perduxerat (mortem
 3    4,  12, 15|  peccaverunt. Huius uiae mediator diabolus fuit, persuasor peccati
 4    4,  13, 17|    iustificatos glorificavit. Ita diabolus hominem quem per consensionem
 5    4,  13, 17|           ipso domino se credebat diabolus superiorem in quantum illi
 6    4,  13, 18|                        Hinc etiam diabolus adhuc suos inludit quibus
 7    4,  13, 18|     redemptorem suum. Nescit enim diabolus quomodo illo et insidiante
 8   13,  12, 16|       esse permisit quia nec ipse diabolus a potestate omnipotentis
 9   13,  13, 17|                         Non autem diabolus potentia dei sed iustitia
10   13,  13, 17|         comparari potest? Sed cum diabolus uitio perversitatis suae
11   13,  13, 17|    diaboli potestate non potentia diabolus sed iustitia uinceretur,
12   13,  14, 18|           iustitia qua uictus est diabolus? Quae nisi iustitia Iesu
13   13,  14, 18|      Numquid isto iure aequissimo diabolus uinceretur si potentia Christus
14   13,  14, 18|           quod a Christo iustitia diabolus uincitur non potentia. Ex
15   13,  15, 19|        est peccatorum ut quia eos diabolus merito tenebat quos peccati
16   13,  15, 19|      sanguis Christi, quo accepto diabolus non ditatus est sed ligatus,
17   13,  16, 20|          et patienter exspectans. Diabolus enim a dominatu et a cordibus
18   13,  16, 21|         liberaret? Peccata nostra diabolus tenebat et per illa nos
19   13,  16, 21|        propter unum illum tenebat diabolus omnes per eius uitiatam
20   13,  17, 22| rationalem creaturam superarretur diabolus quam se superasse gaudebat,
21   15,  19, 34|   uinculis alligavit. Ipse itaque diabolus est appellata captivitas