Lib. Cap. Par.

 1    3,   2, 8 |  inspirata anima regit eademque rationalis, et ideo quamvis mutabilis
 2    3,   3, 8a|     talem sapientem cuius anima rationalis iam sit particeps incommutabilis
 3    3,   4, 9a|   rationalem, et spiritus uitae rationalis desertor atque peccator
 4    4,  18, 24|     aeterna sanatos. Mens autem rationalis sicut purgata contemplationem
 5    4,  20, 28|         perfectae in deo animae rationalis. Non ergo eo ipso quo de
 6    4,  21, 31|       et hominis caro sed etiam rationalis hominis anima, atque hoc
 7    9,   6, 11|    iudicamus, et illam cernimus rationalis mentis intuitu. Ista uero
 8   10,   5, 7 |      hoc est magis mens, id est rationalis intellegentia quae servatur
 9   11,   2, 6 |                       Sed anima rationalis deformiter uivit cum secundum
10   12,  13, 20|      illi quippe sensus naturae rationalis sunt ad intellegentiam pertinentes),
11   12,  13, 21|    debere formari, quiddam uero rationalis intentionis nostrae, hoc
12   12,  15, 25|      temporalium rerum cognitio rationalis, quid cui praeponendum sive
13   12,  15, 25| cognitio aeternarum rerum, alia rationalis temporalium, et huic illam
14   12,  15, 25|      temporalium rerum cognitio rationalis occurrit. Etiam in hac igitur
15   13,   1, 1 |         satis egimus discernere rationalis mentis officium in temporalibus
16   13,   1, 4 |        inrationabilibus habemus rationalis usus ad interiorem hominem
17   14,   4, 6a|   magnus appareat, numquam nisi rationalis et intellectualis est anima
18   14,  19, 26|         uere sapiens fieri mens rationalis et intellectualis potest,
19   15,   7, 11|   dicamus: 'Homo est substantia rationalis constans ex anima et corpore,'
20   15,  11, 20|       uerbum hominis, ad uerbum rationalis animantis, ad uerbum non