Lib. Cap. Par.

 1    1,   3, 5 |      mecum; ubi pariter haesitat, quaerat mecum; ubi errorem suum
 2    1,  12, 29|      quaero gloriam meam; est qui quaerat et iudicet. Nam secundum
 3    1,  12, 29|        illo dicat filius: Est qui quaerat et iudicet; sed ita dictum
 4    9,   1, 1 |         tamen in fide firmissimus quaerat quod aut nosse aut eloqui
 5   10,   1, 2 |       quid illud sit et si potest quaerat ac discat. Quod dum quaerit
 6   10,   3, 5 |       quam ipsi sibi, non se ergo quaerat numquam inventura; numquam
 7   10,   4, 6a|          novit; alioquin utrum se quaerat ignorat, et aliud pro alio
 8   10,   4, 6a|           aliud pro alio forsitan quaerat. Fieri enim potest ut ipsa
 9   10,   4, 6a|        nosse quaerit non se ipsam quaerat. Quapropter quoniam cum
10   10,   4, 6a|       quid sit mens novit quod se quaerat, profecto novit quod ipsa
11   10,   4, 6a|        tantummodo noverit quod se quaerat. Potest enim etiam sic aliud
12   10,   4, 6a|          hoc nescit; ut autem non quaerat aliud pro alio, procul dubio
13   10,   4, 6a|           procul dubio novit quid quaerat. At si novit quid quaerat
14   10,   4, 6a|         quaerat. At si novit quid quaerat et se ipsam quaerit, se
15   10,   8, 11|         Ergo se ipsam quemadmodum quaerat et inveniat, mirabilis quaestio
16   10,   8, 11|        quaestio est quo tendat ut quaerat aut quo ueniat ut inveniat.
17   10,   8, 11|         tamquam sibi detracta sit quaerat, sed id quod sibi addidit
18   10,   8, 11| semetipsam, nec quasi absentem se quaerat, sed intentionem uoluntatis
19   10,   9, 12|          itaque uelut absentem se quaerat cernere, sed praesentem
20   15,  17, 27|          domino, non expositionem quaerat a nobis; non enim apertius