Lib. Cap. Par.

 1    1,  12, 29|         iudicat quemquam sed omne iudicium dedit filio. Quod utrum
 2    1,  12, 29|       locutionem dictum sit: Omne iudicium dedit filio, satis hinc
 3    1,  12, 29|          iudicabit qui dedit omne iudicium filio, cum de illo dicat
 4    1,  12, 29|         iudicat quemquam sed omne iudicium dedit filio ac si diceretur: '
 5    1,  12, 30|         iudicat quemquam sed omne iudicium dedit filio, quia iudex
 6    1,  12, 30|       habet uitam aeternam, et in iudicium non ueniet sed transiet
 7    1,  12, 30| claritatis in qua uenturus est ad iudicium, quae uisio communis erit
 8    1,  12, 30|         Et potestatem dedit ei et iudicium facere quoniam filius hominis
 9    1,  12, 30|          dedisse ei potestatem et iudicium facere quoniam filius hominis
10    2,   1, 3 |         iudicat quemquam sed omne iudicium dedit filio. Nam paulo post
11    2,   1, 3 |         Et potestatem dedit ei et iudicium facere, quoniam filius hominis
12    2,  18, 33|         milium assistebant ei. Et iudicium conlocavit, et libri aperti
13    9,   6, 10|           Viget et claret desuper iudicium ueritatis ac sui iuris incorruptissimis
14   10,   6, 8 |         habet. Viget quippe in ea iudicium discernendi corpus quod
15   13,  13, 17|           iustitia conuertatur in iudicium, et qui habent eam omnes
16   13,  13, 17|  infirmitas piorum conuertatur in iudicium, hoc est iudicandi accipiat
17   14,  19, 25|       ipso namque ictu oculi ante iudicium resurget in uirtute, in
18   14,  19, 25|       uisione quae tunc erit post iudicium facie ad faciem, nunc autem