Lib. Cap. Par.

 1    1,  12, 31| respondit: Quid me interrogas de bono? Nemo bonus nisi unus deus;
 2    1,  12, 31|           Bonus homo, inquit, de bono thesauro cordis sui profert
 3    1,  12, 31|        me interrogas, inquit, de bono? Id est: 'Istam formam quam
 4    1,  12, 31|        uides, quid interrogas de bono, et uocas me secundum quod
 5    1,  12, 31|     solam, quid me interrogas de bono si inter illos eris qui
 6    1,  12, 31|   dominum: Quid me interrogas de bono? Nemo bonus nisi unus deus,
 7    1,  12, 31|       ait: Quid me interrogas de bono? Nemo bonus nisi unus deus,
 8    3, prae, 1|     trinitate uno summo summeque bono deo pie quaeri et disseri
 9    3,   3, 8a|     conlaborantes secum in opere bono, nec tamen eadem uoluntate
10    3,   3, 8a|    sarcinis quod aliquid de illo bono opere cogitarent sed naturali
11    8,   3, 4 |       ita deum uidebis, non alio bono bonum, sed bonum omnis boni.
12    8,   3, 4 |       hoc ipso quod se avertit a bono, nisi maneat in se illud
13    8,   3, 5 |         potest nisi quod ex alio bono bonum est. Ad hoc se igitur
14    8,   3, 5 |       congruit ut perficiatur in bono animus cum illud bonum diligitur
15    8,   3, 5 |        Avertendo enim se a summo bono amittit animus ut sit bonus
16   12,  12, 17|       fruendi se, id est tamquam bono quodam privato et proprio
17   14,  15, 21|       miseram sub omnipotente et bono domino nisi peccatum suum
18   14,  15, 21|         ab apostolo quasi de suo bono superbire incipienti: Quid