Lib. Cap. Par.

 1    1,  11, 24 |  suae ad regnum dei ad uitam aeternam, cui caput est ad immortalitatem
 2    1,  11, 26 |      ipsumque mandatum uitam aeternam. Et scio, inquit, quia mandatum
 3    1,  12, 30 |    qui me misit, habet uitam aeternam, et in iudicium non ueniet
 4    1,  12, 30 |   damnationem, alii ad uitam aeternam. Quae est autem uita aeterna
 5    1,  12, 31 |    mala. Sed quia ille uitam aeternam quaerebat, uita autem aeterna
 6    1,  12, 31 |    ibunt illi in ambustionem aeternam, sic iusti in uitam aeternam.
 7    1,  12, 31 | aeternam, sic iusti in uitam aeternam. Quid est autem uita aeterna
 8    3,  10, 20 |      pereat sed habeat uitam aeternam, sicut intuentes illum serpentem
 9    7,   1, 2  | potentiae posse, aeternitati aeternam esse, iustitiae iustam esse,
10   12,  14, 21a|   uere beata est perveniatur aeternam. ~22.
11   13,  17, 22 |     quae ad uitam resurrexit aeternam? Pertinebat etiam ad iustitiam
12   14,   2, 4  |  ueritatem nitatur et tendat aeternam, tamen in eiusdem fidei
13   14,   7, 10 |    id agamus quo consequamur aeternam quanta potui ueritate ac
14   14,  19, 25 |    euntibus dextris in uitam aeternam. Hanc est autem, sicut ait
15   15,  18, 32 |   ergo bonum est sine quo ad aeternam uitam neminem bona tanta
16   15,  19, 33 |     aquae salientis in uitam aeternam. Quia ergo haec aqua uiva
17   15,  19, 33 |     aquae salientis in uitam aeternam. ~34.