Lib. Cap. Par.

 1    1,   9, 18a|          in eo esse finem intenti cordis in se ut hoc quod uidebatur
 2    1,  12, 31 |          inquit, de bono thesauro cordis sui profert bona, et malus
 3    1,  12, 31 |       malus homo de malo thesauro cordis sui profert mala. Sed quia
 4    2,  17, 31 |           tu dimisisti impietatem cordis mei. Neque enim tanto carnis
 5    3,   3, 8a |           in secreto audiret aure cordis sui eaque sibi iubente in
 6    3,  11, 25 | cognosceret quantas haberet uires cordis ad obediendum deo usque
 7    4, prae, 1 |         humanum? Sed hoc oro deum cordis mei ut nihil ex eis figmentis
 8    9,   9, 14 |        inuisibile cogitationis et cordis. ~
 9   13,   2, 5  |           sensum corporis quoniam cordis est res ista non corporis,
10   14,   7, 9a |          contueri magna caecitate cordis tenebris ignorantiae demersus
11   15,  10, 18 |      cogitationes locutiones sunt cordis ubi et os esse dominus ostendit
12   15,  10, 18 |            unum corporis, alterum cordis. Nam utique unde illi hominem
13   15,  10, 18 |        dixit inquinari hominem de cordis ore procedit. Ita quippe
14   15,  10, 18 |         At in eo quod sequitur os cordis ostendens: Quae autem procedunt,
15   15,  10, 18 |           quia dicimus locutiones cordis esse cogitationes ideo non
16   15,  23, 43a|        dicitur et nullius linguae cordis uerbum est habeat in sua