Lib. Cap. Par.

 1    1,   1, 2 |       Cum et anima modo quodam immortalis esse dicatur et sit, non
 2    4,  18, 24|   mutabilitate? Veritas quippe immortalis, incorrupta, incommutabilis
 3   13,  10, 14|  nostra quibus ad summum bonum immortalis beatitudinis pervenimus.
 4   14,   3, 4a|       ut cum animae natura sit immortalis nec ab initio quo creata
 5   14,   4, 6a|   animae uita dicenda est, sed immortalis ideo nuncupatur quoniam
 6   14,   9, 12|    dici uidetur. Iustitia uero immortalis est et magis tunc perficietur
 7   14,   9, 12|     subditum si iustitiae est, immortalis est omnino iustitia nec
 8   15,   5, 7 |    esse desistat aut coeperit; immortalis est enim. Nec frustra de
 9   15,   5, 7 |     dicatur aeternus deus sive immortalis sive incorruptibilis sive
10   15,   5, 8 | Proinde si dicamus: 'Aeternus, immortalis, incorruptibilis, immutabilis,
11   15,   5, 8 |  digesta sunt id est aeternus, immortalis, incorruptibilis, immutabilis,