Cap. Par.
1 1, 2 | pecuniam Dominicam, tanto magis me oportet, si quam dispensatores
2 2, 4 | enim suavior erit, quanto magis id potuerit), ea cura maxima
3 2, 4 | pecunia corporali, quanto magis in spiritali hilarem datorem
4 3, 5 | volumus, aliorum submissione magis eminent; nec ad ea fatigatus
5 4, 7 | cum se redamari didicerit, magis accenditur: manifestum est
6 4, 7 | delectentur obsequio, et quanto magis id senserint, tanto magis
7 4, 7 | magis id senserint, tanto magis eos diligant, tamen quanto
8 4, 7 | homine peccante? qui se tanto magis tuendum et subiugandum superbis
9 4, 7 | beatificare non possunt, quanto magis desperaverat posse sui curam
10 10, 14| illa causa quam dixi, quia magis nos delectat et tenet, quod
11 10, 14| cum sermo iucundus est, magis nos libet audire aut legere
12 10, 14| ministramus Dei sunt; et quanto magis diligimus eos quibus loquimur,
13 10, 14| eos quibus loquimur, tanto magis eis cupimus ut placeant,
14 10, 14| aut delectabat nos, aut magis nobis necessaria videbatur,
15 11, 16| Si autem magis appetimus, ea quae iam parata
16 11, 16| est detestabilius, et quod magis thesaurizet iram in die
17 12, 17| delectatione renovetur? Et tanto magis, quanto sunt amicores: quia
18 12, 17| fructuosissimus finis est; quanto ergo magis delectari nos oportet, cum
19 13, 19| dolendum atque plangendum; et magis de ipso, ut propria cura
20 14, 20| alterius actionis, cui tamquam magis necessariae iam suspensus
21 14, 21| nos pertinere debet, sed magis ad excitandos et acuendos:
22 16, 24| velit homo requiescere, magis superbus efficitur, quam
23 16, 25| discordia furere senserint, eo magis amant et delectantur, et
24 18, 30| et effector omnis boni, magis eos fecit, quando fecit
25 18, 30| quod non erant servaturi, magis dedit, ut essent inexcusabiles,55
26 20, 35| dona desiderantes a Domino, magis carnali timore quam spiritali
27 24, 44| per quorum adversitates magis magisque exerceretur Ecclesia
28 25, 49| histrionem simul amabant; quanto magis te delectare debet eorum
|