Cap. Par.

 1  2, 3 |        Nam et mihi prope semper sermo meus displicet. Melioris
 2  2, 3 |      taedio languidior fit idem sermo, et hebetior quam erat,
 3  2, 4 |        imbuendis rudibus noster sermo vilescat, nisi quia libet
 4 10, 14| conqueri audivi, nisi quod tibi sermo tuus vilis abiectusque videretur,
 5 10, 14|   strepitum; vel quia etiam cum sermo iucundus est, magis nos
 6 10, 14|     atque ita ex ipsa tristitia sermo procedens minus gratus est,
 7 10, 14|      languidus et insuavis ille sermo erit per venam cordis aestuantem
 8 13, 18|   aperiendo et revelando noster sermo dulcescat. Quod si nimis
 9 13, 19|  audiebat?38 Sane si aut brevis sermo futurus est, aut consessui
10 14, 21|     huiusmodi monitis ardentior sermo est, cui fomitem subministrat
11 15, 23| locuturum atque dicturum, et ut sermo, qui profertur, affectionis
12 15, 23|       pro diversitate motus mei sermo ipse et procedit et progreditur
13 19, 33|   nativitatem Domini, non solum sermo, sed etiam vita et coniugia
14 26, 50|        etiam quid significet et sermo ille quem audivit, quid
15 26, 51|        longus tibi videtur iste sermo, quo tamquam praesentem