XLVI. Lex Maenia

Fragmenta CCXXXVI-CCXLIV

CCXXXVI. 369, 8 (et 382, 4)

non admirantes, quod sereno lumine
tonuisset oculis caeli rimari plagas

CCXXXVII. 79, 21

ad biviram venio. cum vellem ostendere, quid vellem, Metamelos Inconstantiae filius me reprehendit

CCXXXVIII. 207, 16

exercebam ambulando, uti capacior ad cenam veniret guttur

CCXXXIX. 106, 5

siqui patriam, maiorem parentem extinguit, in eo est culpa, quod facit pro sua parte is quid se eunuchat aut ali qui liberos perducit

CCXL. 106, 10

nemo est tam neglegens, quin summa diligentia eligat asinum, qui suam saliat equilam

CCXLI. 225, 22

neque in bona segete nullum est spicum nequam, neque in mala non aliquod bonum

CCXLII. 171, 11

contra lex Maenia est in pietate, ne fili patribus luci claro suggillent oculos

CCXLIII. 243, 18

non hos Pactolus aureas undas agens eripiet umquam e miseriis

CCXLIV. 397, 20

signa tunc sacra esse desierunt postea quam homines sunt facti sacri